Γιώργος Ρωμανός: Ρωσική Πρωτοπορία και κριτήρια κριτικής

Ο συγγραφέας εξετάζει μια πρωτότυπη σύνθεση δεδομένων, τα οποία ξεκινούν από το 1840-1860, με αναφορές στους Ντοστογιέφσκι, Τσερνιτσέφκσι κ.ά. Διερευνά τα γεγονότα της απόρριψης του Συμβολισμού στα 1890. Καταγράφει κριτικά όσα συνέβησαν τα επόμενα εκρηκτικά χρόνια που οδήγησαν στη Ρωσική Πρωτοπορία, το διάστημα 1909-1920. Και παρουσιάζει σύμφυτα θέματα σχετικά με την οργανικότητα λόγου και εικόνας, τη λογοτεχνικότητα, τη μικροδομή, τη μακροδομή κ.ά., όπως αυτά αποκρυσταλλώνονται από το 1970 μέχρι σήμερα. Αναφορές γίνονται και στους: Αριστοτέλη, Δημήτριο Φαληρέα, και Διονύσιο (;) Λογγίνο, αφού η ανάγκη αξιολογικής κριτικής με κριτήρια ξεκινά από την αρχαιότητα. Γενεσιουργός αιτία του όλου προβληματισμού είναι ότι στις μέρες μας, σχεδόν στο σύνολο των έντυπων ή και άλλων ΜΜΕ, δεν υπάρχει αξιολογική λογοτεχνική κριτική με συγκεκριμένα κριτήρια, όπως συνέβαινε και στον Συμβολισμό μέχρι το 1890. Τότε, όπως και σήμερα, η «κριτική» αποφαινόταν για το «νόημα», την «υπόθεση του έργου» βάσει υποκειμενικού αισθητισμού, συχνά με ποιητικίζοντα τρόπο και, κυρίως, με ιδεολογικές-ιδεοληπτικές ερμηνείες βολικές στην εκάστοτε εξουσία.

Η μελέτη αυτή καταλήγει με την παρουσίαση είκοσι συγκεκριμένων κριτηρίων κριτικής, έπειτα από συγκριτική σπουδή των επιφανέστερων θεωριών αφηγηματολογίας και με επίκεντρο τη θεωρία του Ζεράρντ Ζενέτ.