Φρανσουά-Ανρί Ντεζεράμπλ : Αφέντρα και κυρά μου

«Καταραμένη να ’ναι η προγιαγιά
της γυναίκας του πατέρα
αυτουνού που χάραξε το φλοιό του κορμού
της γιγαντιαίας εβέας
για να συλλέξει το λατέξ που θα δινε το καουτσούκ
απ’ το οποίο φτιάχτηκαν οι ρόδες της μπετονιέρας
χάρη στην οποία τσιμεντοστρώθηκε το πεζοδρόμιο
όπου ο πατέρας σου γνώρισε τη μητέρα σου.»
 

«Κι αν ο Βασκό πάσχιζε να δείχνει χαλαρός, έως και αδιάφορος, προσποιούμενος ότι το μόνο που αισθανόταν για την Τίνα ήταν ένας αόριστος πόθος, τα πάντα, στον τόνο, στις αποχρώσεις της φωνής του, αλλοιώνονταν όταν μου μιλούσε για την Τίνα — κι η Τίνα ήταν το μοναδικό του θέμα συζήτησης, η μοναδική εμμονή του, στο στόμα του δεν είχε παρά το όνομα της Τίνας.» (Της Τίνας που) «δεν ψάχνει ν’ αγαπήσει, ούτε ν’ αγαπηθεί, αλλά να κάνει έρωτα όσο πιο συχνά γίνεται, να φτάνει σε οργασμό, να οδηγεί άλλους σε οργασμό, να αυτοσυγχωρείται για το ότι ήρθε σε οργασμό λέγοντας από μέσα της τη φράση του Μποντλέρ: ‘‘Αλλά τι σημασία έχει η αιωνιότητα της καταδίκης για κείνον που βρήκε μέσα σ’ ένα δευτερόλεπτο το άπειρο της απόλαυσης;’’»
 

Μια δραματική κωμωδία με φόντο ένα ερωτικό τρίγωνο. Η Τίνα, ηθοποιός, και ο Εντγκάρ, υπάλληλος στο Υπουργείο Οικονομικών, όχι μόνο ετοιμάζονται να παντρευτούν, αλλά είναι και γονείς δύο δίδυμων αγοριών. Τι άλλο θα μπορούσε να ανατρέψει την τακτοποιημένη τους ζωή πέρα απ’ τον Βασκό, έναν διανοούμενο βιβλιοθηκάριο που χάνει τα μυαλά του για τη νεαρή ηθοποιό σε σημείο να την οδηγήσει στα άδυτα της Εθνικής Βιβλιοθήκης για να κάνουν τον πιο παθιασμένο έρωτα πάνω σ’ ένα γραφείο όπου εκτίθενται τα διορθωμένα χειρόγραφα από Τα άνθη του κακού του Μποντλέρ και η πιο σπάνια έκδοση της πρώτης Βίβλου του Γουτεμβέργιου;