Γεώργιος Ανδ. Μούρτος : Η γεωπολιτική της ελληνικής γλώσσας

Η γλώσσα που «ανοίγει το μυαλό», όπως έλεγαν πάντα για την ελληνική, καθότι «ό,τι καλύτερο ειπώθηκε ποτέ από ανθρώπινα χείλη, ειπώθηκε στα ελληνικά», σύμφωνα με μία από τις κορυφαίες λογοτεχνικές μορφές της Γαλλίας του 20ού αιώνα, τη Μαργκερίτ Γιουρσενάρ, η τροφός γλώσσα κάθε επιστήμης και όλων σχεδόν των ευρωπαϊκών γλωσσών, καθώς και αρκετών αρχαίων ασιατικών, υποβαθμίστηκε από το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας σε απλό επικοινωνιακό μέσο.

Η ελληνική γλώσσα μεταμορφώθηκε σε χρηστικό εργαλείο με τεχνο-οικονομική αναφορά, ήτοι κατέστη ωφελιμιστικό εργαλείο της σημερινής κυρίαρχης τεχνοεπιστήμης, η οποία ακυρώνει την καθαυτό επιστήμη. Πρόκειται για πρακτικό οδηγό ενεργοποίησης της σκέψης, γραμμένο από έναν μη ειδικό ώστε, εκτός των άλλων, να αφυπνίσει μέσα μας το κύριο γνώρισμα του ελληνικού πολιτισμού που βρίσκεται εν υπνώσει: την οικουμενικότητά του. Στην προσπάθεια αυτή επιχειρείται το πάντρεμα της μοναδικότητας της ελληνικής γλώσσας με τη μοναδικότητα της ελληνικής γεωπολιτικής· δύο χαρακτηριστικά γνωρίσματα του ελληνισμού που παραμένουν διαχρονικά όσο και οικουμενικά, αλλά θεωρούνται σήμερα παρωχημένα στη γενέθλια γη τους.