Οι Άγνωστοι του Τζόσουα Μάρστον ξεκινάει με τη Ρέιτσελ Βάις να αλλάζει προσωπικότητες όπως τα φίδια το δέρμα τους, αλλά σε γρήγορη κίνηση, ειδοποιώντας μας για ένα μυστηριώδες θηλυκό με πολλά πρόσωπα και άγνωστες προθέσεις. Το γιατί το μαθαίνουμε βαθιά μέσα στη δραματική αυτή ταινία που αλλάζει ρυθμό όσο γρήγορα μας βομβάρδισε με την εισαγωγική σεκάνς της Άλις (;), και προχωρά αργά, συνδέοντάς την με έναν μπερδεμένο άνδρα, τον Τομ, ο οποίος διστάζει να ακολουθήσει τη φιλόδοξη, νεότερη σύζυγό του στην Καλιφόρνια, γιατί δεν θέλει να εγκαταλείψει το σπίτι και τη δουλειά του. Όταν συναντά την Άλις, την οποία φέρνει ένας συνάδελφός του σε πάρτι γενεθλίων, αισθάνεται πως τη γνωρίζει καλά, από παλιά, αλλά εκείνη προσποιείται την ανήξερη και αποκρούει, σαν να μη συμβαίνει τίποτε, τους ισχυρισμούς του.

 

Ξεκάθαρα, οι Άγνωστοι είναι μια ταινία για την ταυτότητα και παρά το γεγονός πως αναλύεται σε μια περπατητή, στο στυλ του Before Sunrise, εξομολόγηση μέσα στη νύχτα, με απρόοπτες συναντήσεις και σώψυχα λόγια, ξεμένει από δραματικό προσανατολισμό, όταν έρχεται η αποκάλυψη. Κρατώ το στοιχείο της διαφοράς ψυχοσύνθεσης, όπως υποδηλώνεται και όχι όπως ακριβώς παρουσιάζεται, στο μέτρο που μια γυναίκα εύκολα και πρόχειρα χαρακτηρίζεται μοιραία ή απατηλή, όταν αποφασίζει να έρθει σε πλήρη ρήξη με το παρελθόν της, ενώ στην περίπτωση του άνδρα μπορεί να αποκληθεί τόλμη και δημιουργική ανησυχία ή να περάσει ντούκου.