Έξι άνδρες επιστρέφουν από μια εκδρομή για ψάρεμα με ένα πολυτελές σκάφος, όταν εγκλωβίζονται από μια βλάβη μέσα στο σκάφος. Εκεί ξεκινούν ένα αυτοσχέδιο παιχνίδι με νικητή τον «καλύτερο γενικώς» και έπαθλο ένα δαχτυλίδι chevalier.

 

Η Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη εξακολουθεί να παρατηρεί τους ανθρώπους με λιγότερο εντομολογικό ενδιαφέρον απ' ό,τι στο Άττεμπεργκ, αλλά πάντα με την απόσταση του επιστήμονα που αρχικά δεν εμπλέκεται, αλλά, λογικό κι επόμενο, στη συνέχεια γεννιέται κάτι περισσότερο από το ενδιαφέρον από το άθροισμα των εμπειριών και των πειραμάτων σε μια σκηνοθετική προσέγγιση που κλίνει από τη μια στη «βιολογική» κωμωδία και από την άλλη στο ψυχολογικό δράμα, όσο κι αν δεν το παραδέχεται η ίδια. Το Chevalier είναι το έξτρα βήμα της Τσαγγάρη και η πρώτη φορά που ασχολείται με άνδρες, και μάλιστα χωρίς καμία γυναικεία παρουσία (μόνο μια φωνή ακούγεται φευγαλέα στο τηλέφωνο), σε μια μεγάλου μήκους εκδοχή του αποκλειστικά γυναικείων ρόλων, μικρού μήκους που γύρισε το 2012, με τίτλο Capsule. 

 

Στον αγώνα που αναπτύσσεται πάνω στο γιοτ με την ανδροπαρέα που μόλις έχει επιστρέψει από το ψάρεμα οι χαρακτήρες ξεδιπλώνονται με τη βοήθεια ενός πειράματος αξιολόγησης του ενός προς τον άλλο, με σκοπό να δοθεί το δαχτυλίδι του νικητή στον καλύτερο, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Ο καθένας, με τις διπλωματικές, αθλητικές, διασκεδαστικές του δεξιότητες πρέπει να πείσει τους υπόλοιπους πως αξίζει την ύψιστη τιμή που μετράει πολύ, για διαφορετικούς λόγους. Τα πράγματα μπερδεύονται καθώς δύο από τους συμμετέχοντες, ο Σάκης Ρουβάς και ο Γιώργος Πυρπασόπουλος, έχουν νυν και πρώην οικογενειακή σχέση με τον Γιώργο Κέντρο, τον πρεσβύτερο της ομάδας, ιδιοκτήτη του σκάφους – η κόρη του έχει παντρευτεί τον ασφαλιστή Πυρπασόπουλο, ενώ ο Ρουβάς είναι ο πρώην σύντροφός της. Ο Παπαδημητρίου είναι ο μικρός, αφελής αδελφός του Πυρπασόπουλου, ενώ Μουρίκης και Κορώνης είναι συνεταίροι εδώ και χρόνια. Το έξοχο σενάριο του Ευθύμη Φιλίππου μεταφράζει σε ξερές χιουμοριστικές ατάκες τις ανασφάλειες των παιχτών, ενώ ταυτόχρονα η Τσαγγάρη αποκωδικοποιεί τη σημειολογία των κινήσεών τους, ιδανικά τοποθετημένων στην παγίδα μιας πλωτής φυλακής, από την οποία, και να θέλουν, δεν μπορούν να αποδράσουν στα δύσκολα. Εκτός από μια προσεκτική εξερεύνηση της ανθρώπινης φύσης, και ειδικότερα της ανδρική ψυχής, η βραβευμένη στο Φεστιβάλ του Λονδίνου τραγικωμωδία της Τσαγγάρη εκτείνεται πέρα από το καστ, τον Σαρωνικό και τα στενά ελληνικά ύδατα, σε μια οικουμενική ματιά για τις παρενέργειες του δυτικού πολιτισμού, την πονηρή ανάγκη για υπερίσχυση πάση θυσία και τα κόμπλεξ που σαμποτάρουν τις καλύτερες προθέσεις, τα ευγενικά λόγια και τη φαινομενική αλληλεγγύη. Στα χέρια της Τσαγγάρη, και του Φιλίππου, το καστ ενώνεται δυναμικά και οργανικά, σαν χορογραφημένο μπαλέτο από απελπισμένες και συγκινητικές υπάρξεις, δίνοντας την ευκαιρία στον καθένα από τους ηθοποιούς να ξεχωρίσει σε μοναδικούς ρόλους.