Η ταινία του Γκενσμπούρ, μια υποθετική, αφηγηματική αναπαράσταση του πασίγνωστου ερωτικού τραγουδιού με τον ίδιο τίτλο που έκανε διάσημο αυτόν και τα βογκητά της συντρόφου του Τζέιν Μπίρκιν είναι ασυμμάζευτη και σχεδόν πανηγυριώτικη στη σύλληψη και στην ανάπτυξή της. Το ερωτικό τρίγωνο αποτελείται από το αγοροκόριτσο, την Τζόνι, που δουλεύει στο μπαρ του κακού Μπόρις, και συναντά τον όμορφο φορτηγατζή Κράσκι, ο οποίος τη γουστάρει επίσης, μάλλον γιατί φαίνεται τόσο αφοπλιστικά ανδρόγυνη, αλλά ο εραστής του ο Παντοβάν ζηλεύει και τους «ψήνει το ψάρι» κανονικά με τις υστερίες και την κακία του. Ο Κράσκι δυσκολεύεται να κάνει σεξ στην καψούρα Τζόνι και τελικά τα καταφέρνει μόνο από πίσω, γεγονός που οδηγεί την Τζόνι που πονάει φριχτά σε παροξυσμό ηδονικών κραυγών - κοινώς ουρλιάζει σαν γουρούνι που το σφάζουν.

Ο Γκενσμπούρ σκηνοθετεί με ωραιοπάθεια και αγάπη μικρού παιδιού προς την κάμερα που μόλις του χάρισαν ένα γκέι γουέστερν, που δεν είναι ακριβώς γκέι ή γουέστερν, στα γαλλικά, χρησιμοποιώντας υπέρ το δέον την εικονογραφία του Έντουαρντ Χόπερ και το ομώνυμο τραγούδι, σε όλες τις πιθανές ενορχηστρωτικές παραλλαγές. Τα ρολάκια του Μισέλ Μπλαν και ειδικά του Ντεπαρντιέ, ως ανώμαλου δίπλα στο άλογο, είναι χαριτωμένα, αλλά οι ερμηνείες της εκτυφλωτικά φωτογενούς Μπίρκιν και του αγγελικά όμορφου αλήτη Νταλεσάντρο είναι για γέλια, το κλίμα είναι off και ακαταλαβίστικα επαναλαμβανόμενο και οι προθέσεις της ταινίας είναι τελείως άγνωστες. Εκτός αν πρόκειται για ένα ηθελημένο αξιοπερίεργο ή για διηπειρωτικό στοχασμό για τις δυνατότητες της κωλοτρυπίδας.