Η απήχηση των escape rooms στη νεολαία, ως αναλογικό διάλειμμα από την ψηφιακή διασκέδαση, αυξάνεται διαρκώς τα τελευταία χρόνια. Το concept του escape room, για όσους δεν γνωρίζουν, είναι πως κλείνεσαι σε ένα δωμάτιο με την παρέα σου και καλείστε μέσα σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα να λύσετε μια σειρά από γρίφους, προκειμένου να αποδράσετε. Φανταστείτε το σαν μια ζωντανή εκδοχή ενός adventure βιντεοπαιχνιδιού.

 

Ήταν θέμα χρόνου κάποιος παραγωγός να αφουγκραστεί αυτή τη μόδα και να την ενσωματώσει στα σχέδια του. Κάπως έτσι γεννήθηκε το παρόν φιλμ, το οποίο στην πράξη χρησιμοποιεί απλώς ως αφορμή τα escape rooms, για να σκαρώσει μια αφήγηση πάνω στην συνταγή του «Κύβου» του Βιτσέντζο Νατάλι και των κλώνων του, που ξεπετάχτηκαν μέσα στα επόμενα χρόνια –ενδεικτικά αναφέρω τα «My Little Eye», «Fermat's Room», «Exam», «Killing Room» και «The Belko Experiment»–, όπου ομάδα ετερόκλητων ανθρώπων κλειδώνεται σε έναν χώρο και καλείται να αντεπεξέλθει σε μια σειρά από φονικές δοκιμασίες, με αγνώστους να παρακολουθούν τη διαδικασία.

 

Οι χαρακτήρες είναι τα γνωστά σχήματα που συναντούμε σε νεανικές ταινίες τρόμου, κάποιοι εξ' αυτών είναι αρκετά αντιπαθητικοί, ώστε να θέλουμε να τους δούμε να πεθαίνουν με φριχτούς τρόπους –τόμοι ολόκληροι έχουν γραφτεί για την ηθική του είδους, τη θέση του θεατή μέσα σε αυτό και τη συνενοχή του–, όλοι τους έχουν κληθεί σ' αυτή την παγίδα θανάτου λόγω ενός κοινού «μυστικού» κι αφήνεται να εννοηθεί πως ένας τους ίσως είναι ο δολοφόνος, παραπέμποντας, έτσι, στους «Δέκα Μικρούς Νέγρους» της Αγκάθα Κρίστι.

 

Το ντεκόρ των δωματίων έχει καμωθεί με φροντίδα που σπάνια συναντάς πια σε ταινίες του είδους, ενώ άλλοτε ήταν ο κανόνας, ο Άνταμ Ρομπιτέλ («Insidious:The Last Key») κατορθώνει με την κατάλληλη γωνία λήψης και την αρωγή των ψηφιακών εφέ να μεγαλώνει και να μικραίνει τις διαστάσεις του εκάστοτε δωματίου, ανάλογα με το συναίσθημα που θέλει να μεταδώσει, δυστυχώς όμως δεν θα βρεις ανάλογη σπουδή στην κατασκευή των γρίφων και σταδιακά διαπιστώνεις πως η νόσος που πλήττει το εμπορικό σινεμά τελευταία χτύπησε κι εδώ: από την αρχική ιδέα πάνω στην οποία στήθηκε το σενάριο, ως το στάδιο του post-production, το φιλμ έχει στηθεί με γνώμονα τις ταινίες που θα ακολουθήσουν, παραπέμποντας περισσότερο σε πιλότο μιας τηλεοπτικής σειράς. Μιας όχι ιδιαίτερα καλής τηλεοπτικής σειράς.