O Ισραηλινό-παλαιστίνιος χειρουργός Amin Jaafari είχε μία λαμπρή καριέρα, μία πολύ αγαπημένη σύζυγο και πολλούς καλούς φίλους που του έκαναν τη ζωή πολύ όμορφη μέχρι τη στιγμή που, συγκλονισμένος, μαθαίνει ότι η σύζυγός του σκοτώθηκε σε βομβιστική επίθεση «καμικάζι». Δεκαεννέα ακόμα νεκροί, και η αστυνομία τον ενημερώνει, ότι υπεύθυνη της επίθεσης ήταν η ίδια του η γυναίκα! Ο Αmin δεν μπορεί να πιστέψει την απίστευτη κατηγορία των αστυνομικών και ξεκινά ένα δαιδαλώδες κυνήγι αναζήτησης της αλήθειας. Οι αποκαλύψεις θα ακολουθήσουν η μία μετά την άλλη και η μοίρα θα του παίξει ένα απρόβλεπτο παιχνίδι, που δύσκολα θα μπορέσει να αντιμετωπίσει.

 

Η καταδίκη της τρομοκρατίας είναι το μόνο καθαρό στοιχείο σε μια ταινία που αποκαλύπτεται σταδιακά και δημιουργικά μέσα από δυνατές σκηνές (όπως η αναγνώριση του πτώματος της συζύγου από τον γιατρό άνδρα της) και καθορίζεται από τη συγκινητική, ανθρώπινη ερμηνεία του Αλί Σουλεϊμάν, ο οποίος δεν έχει κανέναν λόγο να αναποδογυρίσει τον τρόπο που έβλεπε τόσα χρόνια την αγαπημένη του, μια γυναίκα που δεν έδωσε ποτέ δικαίωμα για υποψίες, δεν υπήρξε φονταμενταλίστρια, ούτε καν Μουσουλμάνα. Το προσωπικό θρίλερ της παραδοχής, μετά από ένα μακρύ στάδιο πλήρους εκλογίκευσης που εξελίχθηκε σε άρνηση της πραγματικότητας, μεταμορφώνει μια ακόμα ταινία που πραγματεύεται το ακανθώδες και άλυτο πρόβλημα ανάμεσα στους Ισραηλινούς και στους Άραβες σε ένα φιλμ που προκαλεί συζήτηση, όχι απλώς για τις προθέσεις του αλλά και για την κινηματογραφική του προσέγγιση. Στο επίκεντρο μια τραγική φιγούρα που ξεκινάει με μια ειρωνική βράβευση για τη γεφύρωση των σχέσεων των δυο εθνοτήτων μέσα από την επιστημονική του συνεισφορά, και φτάνει να συνειδητοποιήσει πως η βιτρίνα των γιορτών και των συγχαρητηρίων δεν αντανακλά την αλήθεια.