Ευπρόσδεκτη αλλαγή από τα σεναριακά αφηγήματα που προέρχονται από το Ιράν, ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκινά ως πολυπρόσωπη σάτιρα, ζοφερά αστεία και αδιευκρίνιστων προθέσεων και εξελίσσεται σε καταγγελία του οπορτουνισμού, μια τραγωδία που ταυτόχρονα λειτουργεί ως οικουμενική παραβολή αλλά και ως καλά κρυμμένη αιχμή για τον αυταρχισμό του καθεστώτος.

 

Στην προκειμένη περίπτωση, ο «θεσμός» είναι ο σκηνοθέτης μιας φτηνής, στα όρια της γελοιότητας παραγωγής για το Ολοκαύτωμα, η βοηθός και το συνεργείο απέναντι σε έναν φτωχό βιοπαλαιστή που προσλαμβάνεται για να βοηθά στα σκηνικά και στην ασφάλεια του αυτοσχέδιου υπαίθριου πλατό, με αντάλλαγμα να κοιμάται σε μία από τις αποθήκες, όπου μάλιστα υπάρχει εύφλεκτο υλικό, και από ένα απίθανο γύρισμα της τύχης, επειδή ο πρωταγωνιστής αδυνατεί να συνεχίσει, παίρνει τον ρόλο του Χίτλερ, τον οποίο αγνοεί ως ιστορική προσωπικότητα! Ο απελπισμένος άνδρας βρίσκει την ευκαιρία να βοηθήσει την κωφή γυναίκα που αγαπά και επειδή δεν έχει τίποτε να χάσει, ανίδεος και αδιάφορος για το περιβάλλον που υπηρετεί περιστασιακά, κινείται σε ένα παράλληλο σύμπαν, την ίδια στιγμή που η ταινία μέσα στην ταινία έχει ανάγκη από το ανέκφραστο πρόσωπό του για να προβάλει σε αυτό την καταστροφή που επίκειται.

 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης και ηθοποιός Χουμάν Σαγιέντι ρισκάρει τις συνέπειες μιας απροσδόκητης διαδρομής και σε μεγάλο βαθμό πετυχαίνει να μας ξαφνιάσει μέχρι το φινάλε. Η ασυνήθιστη υποβολή του Ιράν για τα διεθνή Όσκαρ δεν μπήκε στη φετινή 15άδα, αν και στο πρόσφατο Φεστιβάλ Βενετίας είχε πολλή καλύτερη τύχη, αποσπώντας τα βραβεία Καλύτερης Ταινίας και Ανδρικής Ερμηνείας στο τμήμα Orizzonti.