TOY STORY 3

ΣΥΝΟΨΗ

Αριστούργημα. Άλλο ένα. Το 11ο; έχω χάσει τον λογαριασμό με την Pixar, που ξεπερνά τη μάνα Disney σε έναν βασικό άξονα: ενώ το Ποντίκι παίρνει τις κλασικές ιστορίες και βασίζεται σε άρχοντες και πριγκίπισσες, η Pixar φτιάχνει πρωτότυπες ιστορίες κυρίως με αντι-ήρωες (έτσι ώστε οι κωμικοί ανακουφιστές να μη μοιάζουν χαριτωμένοι κομπάρσοι) και ακολουθεί ακαδημαϊκή δομή, ανακατεύοντας όλα τα είδη του σινεμά. Το «Toy Story 3» παραλαμβάνει τον μύθο, τον παρακολουθεί, ξεκινάει με μια παρωδία που εξελίσσεται στο μυαλό του μικρού Άντι σε φλασμπάκ, σκαρώνει μια περιπέτεια επιβίωσης για όλα τα παιχνίδια και τελειώνει με μια σκηνή αντάξια του εκπληκτικού μοντάζ στο Ψηλά στον ουρανό, όπου ο έφηβος Άντι, καθοδόν προς το κολέγιο, στρώνει τους ήρωες της παιδικής ηλικίας του στο χορτάρι και, παρέα με ένα άλλο παιδάκι, τούς αναβιώνει με νοσταλγία, ζωηράδα και αυθεντική αγάπη. Ένα ξέφρενο πανηγύρι, οφθαλμόλουτρο και μελό μαζί, κινητικό και τόσο συγκινητικό, όσο και η ιδεατή αναπόληση της παιδικής μας ηλικίας.