Το έργο αυτό που αφορά αφενός την ιστορία μιας έφηβης κοπέλας που επιθυμεί να είναι άλογο και αφετέρου την καταστολή της επιθυμίας αυτής από τον πατέρα της, συνδέεται άμεσα με τον τρίτο θεματικό άξονα της έκθεσης "Εξέγερση" και "Διέγερση". Συνομιλεί επίσης με τις έμφυλες διαστάσεις του αγώνα για κοινωνική χειραφέτηση μέσα από τη διαμαρτυρία και την αντίσταση.

 

Τελικά, μήπως είμαστε όλοι άλογα; Πώς και πόσο γιορτάζουμε με το σώμα και τη φωνή μας την άνοιξη της χειραφέτησης και της βαθιάς επιθυμίας; Η παράσταση αφηγείται την ιστορία μιας νεαρής γυναίκας, της Λουκρητίας, η οποία επιθυμεί να υπάρχει ως άλογο και ακριβώς αυτή η θαυμαστή αλογίσια φύση της καταστέλλεται βίαια από την πατρική εξουσία. Η δραματουργία του έργου βασίζεται στην απόπειρα συνομιλίας του με τα σπουδαία έργα αντίστασης και διαμαρτυρίας από Ελλάδα, Ισπανία και Πορτογαλία - κατά τη μετάβασή τους από ένα απολυταρχικό καθεστώς στο δημοκρατικό πολίτευμα - όπως αυτά φιλοξενούνται στην έκθεση ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

 

Η παράσταση επιχειρεί να διερευνήσει, με τη βοήθεια εργαλείων από το πεδίο του σωματικού θεάτρου και της συνάντησης της μουσικής με το θέατρο της επινόησης, σε ποιο βαθμό η διεκδικητική θηλυκότητα μπορεί να συμβάλλει στην ανάκτηση της χαμένης φωνής και στη διαμόρφωση χειραφετητικών πρακτικών που επιδιώκουν την ορατότητα και τον εκδημοκρατισμό.

 

Με δύο ηθοποιούς και τέσσερις μουσικούς επί σκηνής, στη δική μας εκδοχή της ιστορίας, μια θαρραλέα, άγνωστη επισκέπτρια περνά το κατώφλι της απρόσιτης οικίας και με μοναδικό όχημα την ανοικτότητά της στον παράδοξο και καταπληγωμένο κόσμο της Λουκρητίας, κερδίζει την εμπιστοσύνη της και γίνεται μάρτυρας των πρωτοφανών γεγονότων που μας μεταφέρονται μέσα από τη δική της έκθαμβη ματιά. Το σπίτι της ηρωίδας δεν είναι άλλο από τη ματαιωμένη δημοκρατία του σήμερα, έναν κόσμο που υπόσχεται πράγματα διαφορετικά από εκείνα που εκπληρώνει. Θα κατορθώσει η Οβάλ Κυρία να μετατρέψει τη ματαίωση της διέγερσης σε εξέγερση;

 

Η κεντρική σκηνοθετική ιδέα αντλεί μεθοδολογικά από το πεδίο του μεταδραματικού θεάτρου και του θεάτρου της επινόησης. Η ομάδα που θα αφηγηθεί επί σκηνής την ιστορία αποτελείται αποκλειστικά από γυναίκες, δύο ηθοποιούς, την Ολυμπία Μπουλογεώργου και τη Μαριάννα Δεβετζή, και τέσσερις χορωδούς, από το γυναικείο πολυφωνικό σχήμα Πλειάδες.

 

Οι τελευταίες θα ερμηνεύσουν τραγούδια σε τρεις γλώσσες που σχετίζονται άμεσα με τα εκθέματα (καταλανικά, πορτογαλικά, ελληνικά). Με την υποστήριξη του διακεκριμένου σχεδιαστή φωτισμού Τάσου Παλαιορούτα, η κάθε σκηνή του έργου θα λαμβάνει χώρα ανάμεσα σε συγκεκριμένα  έργα της έκθεσης που μελετήθηκαν ειδικά, ώστε να φωτιστούν κατάλληλα, διαμορφώνοντας σκηνικό χώρο. Η παράσταση στοχεύει να αφηγηθεί τη γεμάτη εμπόδια πορεία προς τον εκδημοκρατισμό, μέσα από τη φαντασία, το τραγούδι και το παιχνίδι, θέτοντας ερωτήματα για τη διεθνή συγκυρία που υπονομεύει την επούλωση των συλλογικών τραυμάτων της κοινής απολυταρχικής εμπειρίας στο καλλιτεχνικό στερέωμα των τριών χωρών που διερευνά η έκθεση.

 

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

 

Παραγωγή: Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου

Κείμενο: Leonora Carrington

Μετάφραση: Γιάννης Βαρβέρης

Σύλληψη – Διασκευή – Σκηνοθεσία: Παυλίνα Μάρβιν

Παίζουν: Μαριάννα Δεβετζή, Ολυμπία Μπουλογεώργου

Τραγούδι – Μουσικοί επί σκηνής: Στέλλα Γκρήγκοβιτς, Βασούλα Δελλή, Ειρήνη Κυριακού, Ιουλία Ρούτζιου | ΠΛΕΙΑΔΕΣ/Pleiades vocal group

Σκηνογραφία – Ενδυματολογία: Χριστίνα Σωτηροπούλου

Σχεδιασμός και δημιουργία σκηνικών αντικειμένων: Ασημίνα Λιαρμακοπούλου

Σχεδιασμός φωτισμών – φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας

Σύμβουλος δραματουργίας: Μαριάννα Σωτηροπούλου

Επιμέλεια κίνησης: Σταύρος Κώττας

Βοηθός σκηνοθέτιδας: Νάντη Χατζηγεωργίου

Ψιμυθίωση: Ήρα Μαγαλιού

Φωτογραφίες: Μυρτώ Σταματοπούλου, διδάσκουσα Φωτογραφίας, και φοιτητές/τριες του

Τμήματος Φωτογραφίας & Οπτικοακουστικών Τεχνών Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής

Αφίσα – Γραφιστικά: Αναστασία Δαφερέρα

Εκτέλεση Παραγωγής: MENTA ART PRODUCTIONS

Διεύθυνση Παραγωγής : Μαρία Ιωάννου