________________
1.

"Γιατί το LA δεν έχει τόσο καλά έντυπα όσο έχει η NY;

Οκ, τα τελευταία χρόνια οι LA Times έχουν αρκετό ενδιαφέρον (τουλάχιστον το site τους, που διαβάζω εγώ πού και πού), αλλά δεν είναι και το πρώτο έντυπο που σκέφτεσαι όταν αναφέρεσαι στις εφημερίδες των ΗΠΑ.
Επίσης, υπάρχει κάτι αντίστοιχο με το New York και το New Yorker;"- Κ

Αυτό που σκέφτομαι εγώ όταν διαβάζω το New Yorker είναι «πώς γίνεται να υπάρχει τέτοιας ποιότητας περιοδικό», τελεία.

Τα λεφτά που χρειάζονται για να κάνεις ρεπορτάζ τέτοιας έκτασης από ανθρώπους τόσο ικανούς που αν δεν υπήρχε το περιοδικό θα είχαν και κάτι καλύτερο να κάνουν (ο χειρότερος έχει γράψει δύο βιβλία), είναι αδιανόητα, όπως αδιανόητο είναι ότι καταφέρνει ένα περιοδικό που απαιτεί κριτική σκέψη και «δύσκολη» ανάγνωση να κάνει τόση επιτυχία ώστε να έχει κέρδος.

Μια τόσο «αντιεμπορική» κίνηση (όλοι ξέρουμε πώς πρέπει να είσαι για να κερδίσεις τις καρδιές του κόσμου: να είσαι η Daily Mail) καταφέρνει και υπάρχει χάρη στους συνδρομητές και αναγνώστες όλης της Αμερικής – και της γης. Χρειάζεται μια πολύ μεγάλη χώρα για να μπορούν να είναι βιώσιμα τέτοια εγχειρήματα, γιατί αν πούμε ότι το 5% έχει όρεξη να διαβάζει δεκασέλιδο ρεπορτάζ για τον μόδιστρο των εμπόρων ναρκωτικών του Χάρλεμ στη δεκαετία του '90 (φοβερή ιστορία), σε μια χώρα 10 εκατομμυρίων είναι μια χούφτα άνθρωποι, ενώ στην Αμερική το 5% είναι εκατομμύρια.

Τέτοια περιοδικά δε γίνεται να υπάρχουν σε ντουζίνες, ένα – άντε δύο σε κάθε εποχή. Το ότι το σύγχρονο περιοδικό που κάνει τη διαφορά έχει την έδρα του στη Νέα Υόρκη είναι μάλλον αναμενόμενο, με την ιστορία και τη γεωγραφική θέση της πόλης.

Το New Yorker μου αρέσει τόσο πολύ που θα ήμουν πολύ ευτυχισμένη αν με άφηναν να παίρνω τις παραγγελίες τους για σάντουιτς.

________________
2.

Γεια σου Α μπα! . Ειμαι 45 χρονων κι εχω κλεισει /ανοιξει ολους τους απαραιτητους κυκλους στην ζωη του ανθρωπου (παιδια μεγαλα πια, καρριερα που δεν μου αρεσε ποτε- διαζυγιο που το ηθελα - αποχαιρετισμο των γονιων προς τοπους χλοερους- σχεσεις διαφορετικου στυλ - κλπ κλπ. ) Βλεπω τελευταια οτι η ζωη φευγει χωρις να προλαβαινω να εχω κανει πραγματα που ηθελα -ισως ομως να ειμαι και υπερβολικη σε αυτο που λεω, μια και εχω πολλες αντιθεσεις στον χαρακτηρα που με αποπροσανατολιζουν γενικα. Μια απο τις ερωτησεις που προσπαθω να λυσω μονη μου λοιπον ειναι η εξης . Νιωθω πολυ τακτικα την αναγκη να δημιουργησω κατι .Λεω κατι γιατι εχω ζωγραφισει /γραψει/ φτιαξει κοσμηματα/ φωτογραφισει , ολα απο λιγο κι ενω φευγει προσκαιρα η αναγκη , μετα επανερχεται χωρις ποτε να φτανει καπου ολο αυτο. Εννοω δεν εχω βρει το μεσο να εκφρασω ολο αυτο που εχω μεσα μου και με πνιγει. Νιωθω οτι ετσι δεν παει πουθενα ολο αυτο, θα προτιμουσα να εκανα ενα πραγμα δημιουργικο που να μου δινει διεξοδο και πεδιο δημιουργιας . Πως το βρισκω? μηπως ολοι νιωθουν ετσι απλα οι μισοι με ταλεντο εχουν βρει το μεσο τους και οι αλλοι μισοι χωρις ταλεντο , δεν εχουν καν αυτη την ανησυχια? μηπως εγω ειμαι τοσο ατυχη που ενω εχω την ανησυχια δεν εχω ταλεντο/κλιση σε κατι , παρα μονο ανησυχο πνευμα? Δεν ειναι αυτο πολυτελεια πια, αλλα αναγκαιοτητα οσο η πραγματικοτητα γυρω γινεται ολοενα πιο ασφυκτική . Ευχομαι να εχεις την απαντηση , εισαι η πρωτη και η μόνη που συμβουλευομαι..- first, but never again

Τώρα ρωτάς έναν μέτριο άνθρωπο τι είναι αυτό που κινεί τους ταλαντούχους. Εντάξει, θα κάνω υποθέσεις.
Από αυτά που έχω καταλάβει διαβάζοντας δηλώσεις ανθρώπων που είχαν ταλέντο σε κάτι αλλά δούλεψαν και ασταμάτητα, είναι ότι η ανάγκη να εκφραστούν ήταν τόσο έντονη, τόσο αγωνιώδης, τόσο επίμονη, που αν δεν έκαναν αυτό για το οποίο έλιωναν εσωτερικά (ζωγραφική, συγγραφή, μαθηματικά) ήταν απολύτως δυστυχείς. Έχω παρατηρήσει μια επαναλαμβανόμενη δήλωση: «έκανα αυτό γιατί δεν ήξερα τι άλλο να κάνω».
Οπότε υποθέτω ότι αυτοί οι λίγοι που νιώθουν μέσα τους αυτή την ανίκητη επιθυμία, η οποία μοιάζει με δίψα ή πείνα, είναι αυτοί που έχουν το ταλέντο. Πολύ λίγοι! Οι υπόλοιποι έχουμε μερικές δεξιότητες εδώ, μερικές εκεί, μια γενική ανησυχία, όμως όχι φωτιά και αίσθηση επείγοντος.

Πάντως για όλους (ταλαντούχους, ημι-ταλαντούχους, ατάλαντους) ισχύει ότι αν θέλεις να γίνεις καλός σε κάτι, πρέπει να προσπαθήσεις αμέτρητες ώρες. Η επιμονή και η δουλειά κάνει θαύματα. Νομίζω ότι αυτό που χαρακτηρίζει τους ημι-ταλαντούχους είναι ότι θέλουν να είναι καλοί στα γρήγορα, χωρίς να απολαμβάνουν τη διαδικασία. Αυτοί που καίγονται θέλουν πχ απλώς να ζωγραφίσουν, και όσο ζωγραφίζουν είναι εντάξει.

________________
3.

"Αγαπητή α,μπα καλησπέρα,
εδώ και 1 μιση χρόνο έχω γραφτεί σε μια σχολή Pole dancing. Ο ρατσισμός όμως που αντιμετώπισα ακόμη και από φίλους μου με έκανε να το κρατήσω κρυφό. Οι φίλοι και το αγόρι μου το χαρακτηρίζουν φτηνό και δεύτερο ενώ οι συνάδελφοι σε ανάλογη κουβέντα (που δεν τόλμησα να το αποκαλύψω) πέταγαν πρόστυχα υπονοούμενα για τις κοπέλες που επιλέγουν αυτόν τον τρόπο γυμναστικής. Το κρύβω λοιπόν κι εγώ από παντού και αναγκάζομαι να λέω ότι παρακολουθώ μαθήματα Latin (τα οποία και σιχαίνομαι). Το αποτέλεσμα είναι να με καλούν συνεχώς γνωστοί και συνάδελφοι σε Latin party (σου λένε αυτή μετά από 1 μιση χρόνο κατι θα έχει μάθει), να βρίσκω συνεχώς δικαιολογίες για να μην πηγαίνω και να κρύβω κάτι που στο κάτω κάτω είναι επιλογή μου και μου αρέσει πολύ. Και αλήθεια στο λέω είναι τρομερή γυμναστική. Εχω σκεφτεί να μην το κρύβω άλλο, ούτε βέβαια και να το διαλαλώ αλλά δεν ξέρω αν είμαι έτοιμη να αντιμετωπίσω κακόβουλα σχόλια διότι δυστυχώς με επηρεάζουν αρνητικά.. Εσύ τι προτείνεις; "-poleaholic

Αχ μπράβο, πάντα την είχα αυτή την απορία: γι' αυτά τα μαθήματα πληρώνεις ή πληρώνεσαι;

______________
4.

Α, μπα, θα πήγαινες ποτέ με γυναίκα? Αν ναι, πες μου να πουλήσω το διαμέρισμα να έρθω στα μέρη σου και να σε φλερτάρω με επιμονή, διακριτικότητα και συνάμα με περίσσια φαντασία! Θα πάρει κανα χρόνο να πουλήσω το σπίτι βέβαια (δεν πουλιούνται εύκολα βλέπεις), αλλά μετά, με τα 20.000 ευρώ που θα πάρω, θα έρθω και θα σε κάνω βασίλισσα βρε! φιλιά.- Santa Hionia

Ειλικρινά με κολακεύεις, αλήθεια, αλλά κράτα την προίκα σου, Santa Hionia, όχι μόνο είμαι πιασμένη αλλά και 110% στρέιτ. Από τον τρόπο που γράφεις πιστεύω ότι θα έχεις όποια επιθυμήσεις, χωρίς να πουλήσεις το διαμέρισμα. Φτάνει να μην είναι στρέιτ, βέβαια.

________________
5.

Α μπα το είδες το νέο κλιπ του David Bowie? Ααχχ αυτόν τον άνθρωπο δεν τον έχει ξεπεράσει κανένας. Υπέροχη και η Τίλντα, θεά as always. He will always be king πάντως. Δεν ξέρω αν συμφωνείς, το ελπίζω όμως.. :)- τιλντα

Αυτόν τον άνθρωπο δεν τον έχει ξεπεράσει κανένας, συμφωνώ απολύτως. Τόσο πολύ που δε γίνεται πια να ξεπεράσει και τον εαυτό του. Τι φωνή είναι αυτή, ακόμα και όταν μιλάει ανατριχιάζεις.

Η Τίλντα, και να με συμπαθάτε, μου φαίνεται σα να είναι κατασκεύασμα αλγόριθμου που υπολογίζει το coolness. Έχω μεγαλώσει λίγο για να με εντυπωσιάζουν αυτά.

________________
6.

δεν πιστεύω ότι υπάρχει ως επιχείρημα ''η φύση του ανθρώπου είναι'' στην απάντηση για τον πόλεμο, για το σεξ, για το φύλο, για τη βία κλπ. Εσυ;- es oow

Συνήθως η μετάφραση του «στη φύση του ανθρώπου» είναι το «εγώ αυτό έχω διαλέξει να δω στους πέντε ανθρώπους που ξέρω». Πιστεύω ότι αυτό είναι κάτι που πρέπει να λέγεται μόνο από σχετικούς επιστήμονες, γιατί οι υπόλοιποι το αμολάμε όποτε μας βολεύει: είναι το επιχείρημα πασπαρτού, λύνει όλα τα αδιέξοδα όλων όσων έχουν κολληθεί στον τοίχο γιατί άντε τώρα να αποδείξεις αν κάτι είναι στη φύση του ανθρώπου ή όχι. Η συζήτηση πάει αυτομάτως στον υπόνομο.

Στη φύση του ανθρώπου είναι να τρώει, να πίνει, να κοιμάται και τα λοιπά. Για τα υπόλοιπα, ας αποφανθούν οι ειδικοί.

________________
7.

"Καλημέρα!
Ερώτηση γιατί ενώ έχω πολλούς γνωστούς και φίλους λόγο δουλειάς και κοινωνικών δραστηριοτήτων δεν καταφέρνω να κρατήσω ποτέ επαφή με κανέναν; Τι εννοώ είμαι κοινωνική γενικά ανοιχτή και βγαίνω/ταξιδεύω συχνά αλλά δεν θα σηκώσω το χέρι μου να πάρω τηλ ενώ θέλω να μιλήσω στο χ άτομο; Μπορεί να μου στέλνουν μυν και να μην απαντάω ή να οργανώνουν διάφορα και στο τέλος να μην έχω όρεξη και να με βγάζω απέξω.. Μετά φυσικά στεναχωριέμαι και λέω μα καλά τι έχω πάθει; (αυτό δεν ισχύει για τις 3 κολλητές μου..) Σε φιλώ και ελπίζω κάποτε να συνεχίσεις να γράφεις και στο blog σου! Θέλω προϊστορικό πουλί!!"- Η D.

Πάσχεις από ελαφριά μορφή μισανθρωπίας. Μην ανησυχείς, είναι απολύτως υγιές και συνήθως εμφανίζεται κατά κύματα. Όσο περνάνε τα χρόνια αυτά τα κύματα μεγαλώνουν σε διάρκεια. Πρόβλημα είναι μόνο αν δεν θέλεις να δεις απολύτως κανέναν, ποτέ.

________________
8.

"χωρισμένοι αλλά όχι τσακωμένοι εδώ και 3 χρόνια. Θέλω να πάμε για καφέ, αλλά δεν έχω τι να του πω, απλά να πάμε για καφέ. Να του στείλω;
Θα περιμένω να απαντήσεις και μετά θα αποφασίσω."- Δεν εχω παει παραπερα

Έλα τώρα. Κάτι θέλεις απ' αυτόν. Τι θέλεις; Απάντησε και βλέπουμε.

________________
9.

Σε παρακολουθω εδω και λιγο καιρο και μου αρεσει ο τροπος που σκεφτεσαι. Θελω να μου πεις την γνωμη σου για το Girls (κοβω το δεξι μου χερι αν δεν το εχεις δει). Θα ηθελα βεβαια μια απο τις ωραιες μεγαλες και εμπεριστατομενες απαντησεις σου και gif με τη Hannah γυμνη (για να μην ξεχνιωμαστε..). Thank you plenty!- Jessica A μπα

Μη το κόψεις, μη! Όπως το φαντάστηκες, είμαι μεγάλη φαν της σειράς. Έχω γράψει ολόκληρο ποστ για τη σειρά, εδώ. Μετά τη δεύτερη σεζόν το Λενάκι μου αρέσει ακόμη περισσότερο. Το ξέρει πολύ καλά το θέμα της.
Αυτό που δεν είχα πει στο ποστ και θέλω να συμπληρώσω, είναι ότι όσοι την κριτικάρουν συνήθως λένε κάτι του στυλ ότι οι ήρωες είναι κακομαθημένα / ανάξια λόγου άτομα / ότι δε χρειάζεται να προβάλλεις τη γαϊδουριά. Λοιπόν, μα την Παναγία δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται να το λένε αυτό. Νομίζω ότι θεωρούν αυτονόητο (σε σειρά της τηλεόρασης) ότι ο θεατής πρέπει να ταυτίζεται με τον ήρωα, ο οποίος μπορεί να έχει χαριτωμένα ελαττώματα, αλλά είναι καλός. Παράδειγμα η Μόνικα από το Friends – βασικά, όλοι οι χαρακτήρες του Friends. Δεν είναι κακός τρόπος για να χτίσεις μια σειρά αλλά γιατί είναι απαραίτητος; Γιατί ξενίζει μια σειρά που δεν ακολουθεί αυτό τον κανόνα; Η λογοτεχνία και το σινεμά είναι γεμάτοι με αντιήρωες και μάλιστα πολλοί από αυτούς είναι εξαιρετικά πετυχημένοι. Ακόμα και στην τηλεόραση υπάρχουν τέτοιοι χαρακτήρες πια, τώρα που η τηλεόραση έχει γίνει το νέο σινεμά: ας πούμε ο Ντον Ντρέιπερ δεν είναι καλός άνθρωπος, αλλά κανείς δε λέει «γιατί κάνετε μια σειρά για έναν οπορτουνιστή που δεν αγαπάει κανέναν;»

Για το Girls όμως, αυτή είναι η βασική κριτική. Θα τολμήσω να το ερμηνεύσω, αν και μου φαίνεται πανεύκολο: επειδή είναι γυναίκα κι επειδή είναι γυναίκα που δεν είναι εκτυφλωτικά όμορφη, όπως οφείλει να είναι μια γυναίκα στην τηλεόραση. Αφού δεν είναι ωραία (και μας το μοστράρει σε ΚΑΘΕ επεισόδιο) πώς τολμάει να είναι εγωίστρια, στην κοσμάρα της, ανώριμη και εκνευριστική; Αφού είναι *άσχημη*, οφείλει τουλάχιστον να είναι αστεία/καλή και να ντύνεται σεμνά.

Ε λοιπόν, αυτό εννοώ λέγοντας «ξέρει πολύ καλά το θέμα της». Αυτοί οι άνθρωποι υπάρχουν και τους δείχνει όπως είναι. Μπορεί να είναι λευκοί, ανώτερης τάξης άνθρωποι, αλλά και τι έγινε; Σειρά του συνδρομητικού HBO είναι, όχι διαφήμιση της ActionAid. Το λέω επειδή υποψιάζομαι ότι μερικοί εκνευρίζονται λόγω αίσθησης ελιτισμού και αποκλεισμού: «αφού μιλάει «για πλούσιους», το απορρίπτω».

Μου φαίνεται πολύ αστείο που οι περισσότεροι (που επικρίνουν) στην ουσία πιστεύουν ότι η Lena Dunham ΕΙΝΑΙ η Hannah.

________________
10.

αμπαλίνο μου.....γιατί τώρα που είμαι άρρωστος και έχω πυρετό, νιώθω αδύναμος κ πονάνε οι μυς κ τα κόκκαλά μου; γιατί υπάρχουν άτομα που αρρωσταίνουν σπανιότατα; και ποιος είναι μέσος όρος που αρρωσταίνουν τα άτομα το χρόνο;- άρρωστος..για σένα!

Αχ πουλάκι μου, βάλε κάποιον να σου φτιάξει κοτόσουπα.
Ένας καλός τρόπος για να μην αρρωσταίνεις είναι να αποφεύγεις επαφές με τους ανθρώπους. Καταλαβαίνεις το οξύμωρο φαντάζομαι.

________________
11.

Προσπαθώ να σκεφτώ πώς μπορεί να μεταφράζονται στην ελληνική γλώσσα όλες αυτές οι εκφράσεις τύπου : hello dude, yeah man, yeah boy κλπ εκφράσεις που χρησιμοποιούνται κατα κόρον στην αγγλική γλώσσα. Αν ήθελα να τα μεταφράσω στα ελληνικά θα έλεγα γεια σου φίλε, ναι άντρα(κλα), ναι αγόρι(να).. Δηλάδή έλεος, ειναι εκφράσεις αυτές? Και άντε καλά να τις χρησιμοποιείς με φίλους σου, αλλά να λές στην κοπέλα σου hello dude και yeah man??Δεν πάει ρε φίλε..- ODD

Όλα αυτά μεταφράζονται με την ίδια λέξη: «μαλάκα».

________________
12.

"Αμπα καλησπέρα,
σου έχω ξαναστείλει ερώτηση αλλα νομίζω πως η σημερινή (3/4/13) μπορεί να είναι το αυριανο Νο 12.
Την προηγούμενη Τρίτη προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ του Αντώνη Κανάκη που ταξίδεψε στη Σιέρα Λεόνε. Από την ώρα που προβαλλόταν η εκπομπή που στο fb τον ανεβοκατέβαζαν από νάρκισσο, εγωπαθή, ξερόλα, κομπλεξικό, ποζερά κλπ κλπ μέχρι και σήμερα που διάβασα στη LIFO το άρθρο του Βαγγέλη Μακρή δεν υπάρχει μέρα που να μη διάβασα κάτι αρνητικό.
Μια στιγμή ρε παιδιά. Ούτε φίλος είμαι του Κανάκη, ούτε φαν, ούτε θεωρώ πως είναι κάποιος σούπερ σπουδαίος ΑΛΛΑ:
1) Κάνει καλά τη δουλειά του και αναμφίβολα τις εκπομπές του τις βλέπει πολύς κόσμος που αυτό στην τελική είναι το κριτήριο για τους εργοδότες του, 2)Το ότι έβγαλε πολλά χρήματα και έχει μαγαζιά σε Θεσσαλονίκη, Χαλκιδική δε το βρίσκω μεμπτό 3) στη Σιέρα Λεόνε πήγε για λίγες μέρες στα πλαίσια ενός παγκόσμιου προγράμματος. Το ότι έβγαλε τον εαυτό του μάλλον θετικό είναι. Αν πήγαινε να κάνει ένα ντοκυμανταιρ τύπου «Εξάντα» (που 99% δε μπορεί να το κάνει γιατί δν είναι αυτή η δουλειά του) θα το την έπεφταν πάλι λέγοντας πως αντιγράφει, πως πάει να πουλήσει κάτι που δεν ξέρει και όλα αυτα. Στόχος ήταν η ευαισθητοποίηση και θεωρώ πως σε αυτόν τον τομέα τα πήγε πολύ καλά. Και στο κάτω κάτω ρε παιδιά, επειδή δεν πήγε και στο Παρίσι ή στο Miami πόσοι από σας που κράζετε θα πηγαίνατε για μια εβδομάδα στην Αφρική? Καλή η κριτική αρκει μερικές φορές να μην είναι τόσο εξόφθαλμα κομπλεξική και κακοπροαίρετη. Αυτά.
Σε ευχαριστώ.
Keep up the good work."- Γιώργος

Θεωρώ ότι η ActionAid έκανε καλή επιλογή γιατί το θέμα είναι να κυκλοφορήσει το μήνυμα, να δούνε άνθρωποι το ντοκιμαντέρ και να αναρωτηθούν πώς μπορούν να βοηθήσουν. Σ' αυτή την περίπτωση το μήνυμα είναι εκατομμύρια φορές πιο σημαντικό από το μέσο.

Πιστεύω ότι καλώς έστειλαν έναν άνθρωπο που δεν είναι γνωστός για τέτοιου είδους ανησυχίες, που δεν είναι δηλαδή ταυτισμένος με τέτοια θέματα, γιατί έτσι ο θεατής παρακολουθεί με περισσότερη περιέργεια.
Ελπίζω να υπάρχουν τώρα περισσότεροι Έλληνες που ξέρουν πού είναι η Σιέρα Λεόνε στο χάρτη και τι προβλήματα αντιμετωπίζει. Η συζήτηση για τον Κανάκη θα λήξει, αλλά η πληροφορία έχει περάσει. Έτσι ελπίζω. Νομίζω ότι όλοι αυτοί που ασχολούνται με τα μπράτσα και τα μπαρ του Κανάκη αντί του περιεχομένου του ντοκιμαντέρ είναι άνθρωποι που έτσι κι αλλιώς δεν σκόπευαν να ασχοληθούν με την ουσία.