________________
1.

Oι σταρς του Χόλλυγουντ περνάνε από κανονικό κάστινγκ για μια ταινία, ή απλώς ..δέχονται να συμμετάσχουν;

Αναλόγως πόσο μεγάλοι σταρ είναι σε σχέση με τον σκηνοθέτη και τους υπόλοιπους και πόσο «καλλιτεχνική αξία» μοιάζει να έχει η υπόθεση. Άλλοτε το ένα, άλλοτε το άλλο.

________________
2.

Χμ, ας αρχίσω απο το έργο Argo όπου πρωταγωνιστεί ο Ben Affleck και σκηνοθετεί μαζί με George Clooney.

Το Ιράν, συγκεκριμένα το υπουργείο πολιτισμού ανέθεσε στο δικηγορικό γραφείο της Γαλλίδας Isabelle Coutant-Peyre να μηνύσει το Hollywood για αντί-ιρανική προπαγάνδα.
Η Isabelle θρέφει μεγάλη συμπάθεια για την συγκεκριμένη χώρα απο τότε που γνώρισε τον Πρόεδρο Mahmud Ahmadineschad προσωπικά το 2006 και θέλει να αποδείξει ότι η συγκεκριμένη ταινία ανατέθηκε απο τις μυστικές υπηρεσίες των Η.Π.Α. Έμμεση πιστοποιήση αυτού θεωρεί την ανακοίνωση της νίκης, για την καλύτερη ταινία την βραδιά των Oscar 2013, απο την Michele Obama.

Τώρα η Isabelle Coutant-Peyre είναι 13 χρόνια παντρεμένη με τον "Κάρολο το τσακάλι" τον πιο επικίνδυνο τρομοκράτη του '70 και '80 και βρίσκεται απο το 1994 στην φυλακή με ισόβια κάθειρξη.

Λέει οτι ερωτεύτηκαν και ότι ο γάμος τους είναι εικονικής φύσεως, επίσης τον επισκέπτεται μια φορά τον μήνα για τις ισχύουσες διαδικασίες.

Θεωρώ ότι ο Ben καθώς και ο George ήταν κούκλοι με την γενειάδα όταν παρέλαβαν τα Oscar και ότι δεν έχουν καμία σχέση με όλες αυτές τις δυσφημιστικές καμπάνιες.
Αλήθεια τι θα μαγειρέψεις σήμερα;- trinity

Υπουργός του Ιράν έχει πει «ποια είναι αυτή η τρύπα του όζοντος επιτέλους, να στείλουμε φορτηγά με μπετό να την κλείσουμε». Δεν κοροϊδεύω, έχουμε πάρα πολλά κοινά με τους Ιρανούς, τέτοια ταλέντα βάλαμε κι εμείς στη Βουλή.

________________
3.

Ξενυχτησα αποψε και ειπα πριν ξαπλωσω να διαβασω "Α μπα". Λιωνω που λες, λοιπον, πανω απο το πληκτρολογιο να παταω refresh και τι να δω; As fate would have it, ειχε σβηστει η χτεσινη αναρτηση και την ξανα ανεβασες σημερα ως καινουρια. Ψιλοπικρα, μα θα το εχω ξεχασει σε κανα 8ωρακι. Σε φιλω, εισαι υπεροχη!- εωρακαμεν τους ληστας

Εκείνη τη μέρα έγινε κάτι μυστήριο (ακόμη δεν ξέρω τι έκανα) αλλά να ξέρετε, ότι αυτό το καθημερινόν του 'Α, μπα' είναι δύσκολο πράγμα.

________________
4.

Πως γινεται το νερο που σταζουν τα air condition; Οχι νανοι που κατουρανε. Merci-niaou

Δεν πρόκειται να σου απαντήσω, να κάτσεις να διαβάσεις. Αν είσαι τόσο τεράστια τεμπέλα όμως, σε πληροφορώ ότι αυτό το νερό δεν είναι επικίνδυνο. Είναι περίπου σαν βροχούλα.

________________
5.

α μπα! πειραζει που αυτον τον καιρο αν και αδυνατη χωρις προσπαθεια τρωω μονο σαβουρες? <3-σαβουρα

Εμένα, καθόλου.

________________
6.

Έβλεπα ένα ντοκυμαντέρ κι έλεγε ότι στο Τρίγωνο των Βερμούδων έχουν χαθεί πάνω από 150 αεροπλάνα κι ένα σωρό πλοία. Αντί να ψάχνουν να βρουν το γιατί πέφτουν και βουλιάζουν, δεν ψάχνουν καλύτερα γιατί μετά από τις πρώτες 10, 20, 30 εξαφανίσεις, συνέχισαν να περνούν από εκεί;!!Δεν προτιμούσαν να κάνουν τον κύκλο αντί να το ρισκάρουν;!

Πολύ καλή παρατήρηση, αν και αυτό που είδες δεν λέγεται ντοκιμαντέρ αλλά «παραμύθια της γυναίκας του ψαρά».

________________
7.

Αγαπητή Λένα,

Μπράβο για την στήλη σου, είμαι φανατική αναγνώστριά σου.

Ερώτηση: Πώς ξεκινάς ξαφνικά να βάζεις όρια στον περίγυρό σου (οικογένεια, φίλους, ακόμη και στον σύντροφο σε ορισμένες περιπτώσεις) χωρίς να τους απομακρύνεις; Γενικότερα έκανα πάντα ό,τι μπορούσα για να είναι οι γύρω μου χαρούμενοι, αλλά στην πορεία κατάλαβα ότι έχω πιέσει τον εαυτό μου αρκετά και θέλω αλλάξω. Λοιπόν, τι λες, υπάρχει τρόπος να μη φανώ "παρτάκιας";-Celine

1. Αποφασίζεις με πολλή περισυλλογή, ψυχραιμία και σοφία, ποια είναι τα αδιαπραγμάτευτα για σένα. Πού σταματάς να κάνεις υποχωρήσεις, πού βρίσκεται το όριο που λες «εδώ δεν χωράει διαπραγμάτευση, δε με νοιάζει αν καταλαβαίνεις και τι καταλαβαίνεις, δε με νοιάζει πώς φαίνομαι στους άλλους, η απάντηση είναι ΟΧΙ. Όχι, δε θέλω να το κάνω αυτό, όχι, δεν δέχομαι να μου το ξαναπείς αυτό, δεν πρόκειται να το αλλάξω αυτό.» 

2. Τηρείς τα παραπάνω όρια λέγοντας 'ΟΧΙ', χωρίς να σε νοιάζει πώς φαίνεσαι στους άλλους.

3. Οι άλλοι ξαφνικά σε σέβονται περισσότερο. 

4. Υπάρχουν και αυτοί που δεν παίρνουν χαμπάρι. Αυτούς πρέπει να τους βγάλεις από τη ζωή σου.

________________
8.

Αγαπητή Α, μπα. Ποιός θα σου λύσει τα προβλήματα της ζωής σου αν όχι ένας εντελώς άγνωστος; Αυτό σκέφτηκα, και έτσι ακολουθεί το παρακάτω "σεντόνι". Είμαι 26 χρονών, και δουλεύω από τα 23 μου υποτίθεται επάνω στο "αντικείμενό μου", που όπως αποδεικνύεται, δεν είναι απλά ανούσιο και βαρετό για τον κάθε φυσιολογικό άνθρωπο, αλλά κάθε μέρα είναι μια πρόκληση ενάντια στην κοινή λογική. (Τυχαίο παράδειγμα βγαλμένο από την καθημερινή μου τρέλα, κάποτε πέρασα 10 ολόκληρες ώρες πληκρολογώντας σε εξελόφυλλο σελίδες επί σελίδων ΜΟΝΟ με αριθμούς που διέφεραν κατά το τρίτο δεκαδικό ψηφίο...και όχι, δεν είμαι λογίστρια, αλλά χημικός... Το παραπάνω επαναλήφθηκε πολλές φορές, απλά μερικές για 8 ώρες αντί για 10. Κατά τα άλλα η δουλειά μου είναι...σφραγίδα και ανούσια χαρτιά.) Τα προηγούμενα δεν υπάρχει κάποια προοπτική να αλλάξουν-ακόμα και οι δειυθυντές μου με τα ίδια αντικείμενα ασχολούνται-διορθώνοντας κυρίως τα δικά μας νούμερα. Για να μην μιλήσουμε για την συμπεριφορά μεταξύ συναδέλφων και το μεγευτικό περιβάλλον εργασίας, που είναι λες και βγήκαν από σελίδες δυστοπικού μυθιστορήματος. Και ποιό είναι το πρόβλημα; Θα με ρωτήσεις. Εσύ δεν ήσουνα που ήθελες να γίνεις μεγάλη και ανεξάρτητη; Ναι, αλλά είμαι και άνθρωπος δημιουργικός, και προσπαθώ να χωρέσω όλη την υπόλοιπη ζωή μου στις ώρες που μου απομένουν. Χορός (με ελπίδα κάποια μέρα επαγγελματική απασχόληση πάνω σε αυτό) δραματοθεραπεία και ζωγραφική είναι τα πάθη μου, και α, ναι, έχω και σχέση. Όπως καταλαβαίνεις, η μέρα είναι μικρή, και στο τέλος καταλήγω να μην κάνω τίποτα από όλα με χαρά, να είμαι κουρασμένη στα πάντα και παντού. Να χτυπάω 5 ωρα ύπνο βδομάδες συνεχόμενες, και τα σ/κ να πέφτω σε χειμερία νάρκη. Δεν είναι κατάσταση! Ναι, συμφωνώ, είτε πρέπει να ζήσω χωρίς τα "υπόλοιπα" είτε χωρίς την δουλειά μου (τονίζω, δεν υπάρχει πιθανότητα ημιαπασχόλησης-πιο ανθρώπινου ωραρίου...). "Φύγε και κάνε μια προσπάθεια για κάτι διαφορετικό" μου λέει ο ένας. "Αν δεν το κάνεις τώρα, θα ξυπνήσεις μια μέρα στα 40 σου και θα καταλάβεις ότι δεν πρόκειται να το κάνεις ποτέ" "Κάτσε στα αυγά σου μέχρι να τελειώσει η κρίση -από 2 ως 20 χρονάκια δλδ-, και μετά βλέπουμε. Να χαίρεσαι που έχεις δουλειά" "Και όταν κάνεις οικογένεια και παιδιά, δηλαδή; Θα λες εκείνο με ενδιαφέρει, το άλλο όχι, και θα κάθεσαι αραχτή ενώ αυτά θα πεινάνε; Και αν αφήσεις την δουλειά σου, πώς θα κάνεις οικογένεια;" "Έτσι είναι η ενηλικίωση-μαθαίνεις να ζεις με πράγματα που δεν σου αρέσουν." "Κάνε υπομονή, κάποια μέρα θα βρεις άλλη δουλειά (πώς, εδώ δεν έχω χρόνο να πάω να πληρώσω τους λογαριασμούς μου, βρε φωστήρα, όχι να πηγαίνω σε συνεντεύξεις και να μοιράζω βιογραφικά)" Όλες οι παραπάνω είναι λίγες από τις φωνές που ακούω στο μυαλό και στο περιβάλλον μου. Από εσένα θέλω το εξής. Σύμφωνα με όσα σου είπα, προσπάθησε να μπεις στην θέση μου, και με τον ρομαντικό ρεαλισμό που σε δι(απρ)έπει, πες μου. Στη θέση μου τι θα έκανες;- Μις Δύσκολη Απόφαση

Δε νομίζω ότι με διέπει ρομαντικός ρεαλισμός.

Προφανώς, δε μπορώ να μπω στη θέση σου. Κανείς δε μπορεί να μπει στη θέση σου, ούτε κανείς μπορεί να σου πει τι να κάνεις. Βλέπω όμως δικαιολογίες πολλές για να μην αλλάξεις τη ζωή σου και πολλές εξηγήσεις για το γιατί δε γίνεται. Αν είναι έτσι, ίσως και δε γίνεται. Έτσι είναι;

________________
9.

Αγαπητή Α,μπα
πώς γίνεται να είσαι ανεξάρτητος σε μια σχέση?- Freedom

Αν έχει δικά του ενδιαφέροντα και φίλους που μπορεί να πει τα δικά του χωρίς να αισθάνεται ότι προδίδει το ταίρι του.

________________
10.

Α-μπα μου!Πες μου πως γινεται να μη σου αρεσει το αφεντικο σου αλλα μολις σου την πεφτει να σου αρεσει, και να καψουρευεσαι, και πολυ μαλιστα; Αυτος σε σχεση, ομως κοιμομαστε που και που μαζι, η δουλεια τελειωσε πλεον και δεν ξερω πως να χειριστω την κατασταση. Οδηγει αραγε πουθενα ολο αυτο ή αδικα τυρρανιεμαι;- δροσουλα

Πώς να την χειριστείς; Νομίζω ότι έχεις παραδώσει την εξουσία εδώ και καιρό.

________________
11.

αγαπητή Α μπα, η κολλητή μου, μόλις αρραβωνιάστηκα και της έδωσα στα χέρια της το ΄πολύτιμο για εμένα΄ δαχτυλίδι μου για να το δει (η ίδια μου το ζήτησε), αφού επί 10 λεπτά δεν μου είπε λέξη παρά μόνο συζητούσε περί ανέμων και υδάτων με άλλους που ήταν μπροστά στο σκηνικό, άπλωσε το χεράκι της για επιστροφή του μονόπετρου και δεν άκουσα ούτε μία ευχή από τα χείλια της... από εκείνη τη στιγμή έχει παγώσει το μέσα μου για εκείνη και την έχω κάνει πέρα για πέρα χωρίς πολλά πολλά... Η ερώτηση είναι, έκανα καλά? πρέπει να το αναφέρω κάποια στιγμή ή με αυτή τη συμπεριφορά μου προστατεύω τον εαυτό μου και παράλληλα είδα ότι δεν έχω κολλητή τη συγκεκριμένη αφού δεν χάρηκε με την χαρά μου? -Η φρεσκοαρραβωνιασμένη

Δεν ξέρω ούτε εσένα ούτε τη φίλη σου, αλλά θα ήθελα να σε πληροφορήσω ότι ο «αρραβώνας» για ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας δεν είναι κάτι συναρπαστικό. Σε αρκετές περιπτώσεις θεωρείται ως και κάτι το περιττό. Υπάρχουν γυναίκες που δεν θεωρούν το δαχτυλίδι τρόπαιο ούτε βραβείο. Είναι ένα σύμβολο, αλλά για περίμενε πρώτα να παντρευτείς για να δεις τι θα κάνει, και παίρνεις μετά απόφαση. Δώσε της λίγο χρόνο, μπορεί να υπάρχουν χίλιες δυο εξηγήσεις για τη συμπεριφορά της.

Μέχρι τότε μην αποκαλείς κανέναν «κολλητό» επειδή χαίρεται με τις χαρές σου. Μπορεί με μερικές να μην χαίρεται όσο εσύ και με μερικές να διαφωνεί. Ο κολλητός είναι αυτός που στηρίζει, δεν είναι αυτός που φέρεται σύμφωνα με τις οδηγίες του σκηνοθέτη που βρίσκεται στο μυαλό σου.

________________
12.

"Nαι μεν σε θέλω, όμως δε θέλω σχέση -να μαστε ξηγημένοι, μην περιμένεις και πολλά". Συμβαίνει σε ένα σωρό κόσμο -τοχω διασταυρώσει. Το ερώτημα είναι: γιατί θεωρούμε τους δηλώνοντες κάτι τέτοιο υποχρεωτικά προβληματικούς, ειδικά δε αν έχουν περάσει τα 35 και τυγχάνουν κι ελεύθεροι;; Μήπως τελικά το πρόβλημα είναι στην απέναντι πλευρά η οποία μπερδεμένη και άβουλη φοβάται συχνά να πιάσει τον ταύρο απ' τα κέρατα, συμπεριφερόμενη με τακτ, διακριτικότητα και κατανόηση αντί να χωθεί μέσα στα όλα και να απαιτήσει ρόλο;; Μήπως ο αρχικός ενθουσιασμός μετατρέπεται σε άνθρακες και ο ευσχημος τρόπος αραιώματος να είναι η δήλωση τούτη; Τελικά όλοι θέλουν σχέση, ακόμα και οι μόλις εξελθόντες όλο τραύματα από σχέση ζωής, αλλά το πράγμα επαφίεται στις ικανότητες του άλλου να μετατρέψει το στυγνό μεν, πληγωμένο δε αντικείμενο του πόθου του, σε τρυφερό κι αφοσιωμένο σύντροφο;;- pas dedans

Πρώτον, δε θεωρούμε τους δηλώνοντες υποχρεωτικά προβληματικούς, αν το κάνεις εσύ, να σταματήσεις να το κάνεις και μην υποθέτεις ότι όλοι κάνουν το ίδιο.

Δεύτερον, δε μπορείς να αναγκάσεις κανέναν να κάνει κάτι που δε θέλει. Δεν υπάρχει μέθοδος, δεν υπάρχει συνταγή, δεν υπάρχει τρόπος να χειριστείς τον άλλον, όσο κι αν παραμυθιάζεται η λαίλαπα του Κατίνου και της Κατίνας. Αυτοί που «άλλαξαν γνώμη» το έκαναν για δικούς τους λόγους, συνήθως κάτι φοβήθηκαν, και αυτό το κάτι δεν είναι απαραίτητα ο άλλος.

Τρίτον, ο λόγος που το λένε αυτό οι άνθρωποι είναι ότι βλέπουν τον άλλον υπερβολικά «ζεστό» για γνωριμία που μάλλον δεν φαίνεται ακόμη αν αξίζει ή όχι. Υπάρχουν πολλοί άντρες που το ξεστομίζουν, αλλά υπάρχουν και πολλές γυναίκες που θέλουν να τα φτιάξουν πρώτα με κάποιον σώνει και ντε, και μετά να αποφασίσουν αν τους αρέσει αυτός ο κάποιος ή όχι.

Τέταρτον, το μύθευμα του πληγωμένου αντικειμένου που χρειάζεται χρόνο είναι μια σκέτη ανοησία και μερικές φορές πείθουμε ως και τους εαυτούς μας ότι είμαστε πουλιά με πληγωμένες φτερούγες. Μετά τα 14 όλοι πληγωμένοι είμαστε, Μήτσο. Και εμάς μανούλα μας γέννησε.