__________________
1.
Γειά σου Αμπα μου αγαπημένη που μας έχεις κάνει να λαχταράμε τις Δευτέρες!!
Η ερώτηση μου πολύ απλή και χαζή αλλά ήθελα καμία ιδέα από σένα και τους σχολιαστές. Ποια είναι η αντίστοιχη έκφραση στα αγγλικά ότι κάποιος είναι γνωστός μου απλά και όχι φίλος μου;;; Ζω και σπουδάζω στο εξωτερικό (Ολλανδία) και κάθε φορά που πάω να πω κάτι τέτοιο στα αγγλικά κολλάω και και δεν βρίσκω πως να το πω!
Φιλιά από την χιονισμένη Ουτρέχτη
-Τρελή Ροδια
AΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Το facebook πάντως προτείνει την λέξη acquaintance εκεί που πας για να απομακρύνεις ενοχλητικούς από το τάιμλαϊν σου, και θα συμφωνούσα. Κανονικά δεν θα έβαζα την ερώτηση γιατί είναι για λεξικό, όχι για α μπα, μολαταύτα λύγισα γιατί μου είπες ένα από τα καλύτερα κομπλιμέντα και δευτερευόντως επειδή δεν μας έγραψες από «μια πόλη της βόρειας Ευρώπης» ?
__________________
2.
Γειά σου α μπα! Να σου ζήσει το μπεμπούλι!
Σου γράφω για να σε ρωτήσω το εξής:
Πώς να μιλήσω στους δικούς μου για τον φίλο μου με τον οποίο έχω σοβαρή σχέση τα τελευταία 6 χρόνια κ αυτοί δεν ξέρουν τίποτα. Είμαι σίγουρη ότι έχουν υποψιαστεί κάτι κ ότι έχει τύχει να δουν κάποια φωτογραφία μας στα πράγματά μου αλλά ποτέ δεν μιλήσαμε γι αυτό. Πάντα τους το έκρυβα γιατί είναι πολύ συντηρητικοί και κλειστόμυαλοι κ ο φίλος μου είναι ξένος κ χωρίς καμία σχέση με εκκλησία. Οι γονείς μου είναι πολύ ρατσιστές κ εθνικιστές, έχουμε μια τυπική σχέση, τα τελευταία 8 χρόνια έχω φύγει από το σπίτι κ βλεπόμαστε μόνο σε γιορτές κ επισκέψεις κλπ. Δεν μιλάμε γενικά για προσωπικά θέματα και ούτε μεγαλώσαμε τα αδέρφια μου κ εγώ με νοοτροπία να ανοιγόμαστε στους γονείς μας. Έχω 3 αδερφές και μεταξύ μας λέμε τα πάντα, συζητάμε, αυτές έχουν γνωρίσει τον φίλο μου κ τον συμπάθησαν πάρα πολύ. Αλλά δεν ξέρω πως να το φέρω στους γονείς μου, το θέμα μου είναι μήπως πάθουν κ τίποτα ξαφνικά μεγάλοι άνθρωποι, το ότι θα στενοχωρηθούν κ θα απογοητευτούν το έχω δεδομένο.
Ο φίλος μου είναι χρυσό παιδί, είναι όμορφος, σπουδαγμένος, μιλάει ξένες γλώσσες, έχει πτυχία κ μεταπτυχιακά, είναι από καλή οικογένεια, έχει καλή δουλειά, δηλαδή αν τους έλεγα ναι είναι Έλληνας από το τάδε μέρος κ χριστιανός θα πέταγαν από την χαρά τους. Παράλληλα οι 2 αδερφές μου παντρεύτηκαν πρόσφατα με πολύ καλά παιδιά και είναι πολύ αγαπημένοι μεταξύ τους κ οι δικοί μου όλο μου έλεγαν ότι ήρθε η σειρά μου κ περιμένουν ένα καλό παιδί κ από μένα κ να έχω τύχη κλπ.. Κ εγώ μουγκα, τους έλεγα ότι προηγείται η τρίτη μου αδερφή (γιατί εγώ είμαι η μικρότερη) ή μεταξύ σοβαρού κ αστείου τους έλεγα ότι ο δικός μου δεν θα τους αρέσει ή να μην περιμένουν από μένα τα ίδια αλλά προφανώς έκαναν ότι δεν καταλάβαιναν.. Αυτά γενικά, ας μην το τραβήξω άλλο το θέμα, περιμένω την απάντησή σου.. Μήπως μου προτείνεις να ρωτήσω κανέναν ψυχολόγο πρώτα; Ή να πω και στις αδερφές μου να είναι παρούσες για υποστήριξη ; Ή να έχω έτοιμα λεξοτανίλ για κάθε ενδεχόμενο; χαχα.. άντε φιλιά α μπα μου.
-σοκολάτα μπισκότο
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αυτό που πρέπει να προσπαθήσεις να κάνεις, είναι να δεχτείς ότι αν «πάθουν κάτι» επειδή θα ακούσουν κάτι που δεν τους αρέσει, που δεν ξέρω γιατί το πιστεύεις και φαντάζομαι ότι είναι ένας από τους μοχλούς εκβιασμού που χρησιμοποιούν εναντίον σας, δεν θα φταις εσύ. Αν πάθουν κάτι επειδή επέλεξες έναν όμορφο και σπουδαγμένο άντρα που είναι χρυσό παιδί, το στραβό τους το κεφάλι φταίει, και όσο και αν δικαιολογήσουμε τις καταβολές που τους έκαναν ρατσιστές και εθνικιστές, το να έχεις εσύ το κρίμα στο λαιμό σου, αυτό δεν το δικαιολογούμε. Φυσικά, όταν καταφέρεις να το κάνεις κτήμα σου, θα καταλάβεις ότι τίποτα δεν θα πάθουν, εσύ θα πάθεις. Οπότε, σκέψου. Θέλεις να πάθεις; Ή είναι καλύτερη ιδέα να προστατέψεις τον εαυτό σου και τον άνθρωπο σου και τη ζωή σου περιφρουρώντας τις επιλογές σου με όλη σου τη δύναμη;
Να ρωτήσεις ψυχολόγο, γιατί όχι, γιατί είναι δύσκολο αυτό που σου ζητάω. Αυτό που θα σε βαραίνει δεν θα είναι το υποτιθέμενο εγκεφαλικό που δεν πρόκειται να συμβεί, το ξέρεις, αλλά η σκέψη και η ιδέα ότι δεν θα έχεις την έγκριση τους. Πρακτικά, αυτό που θα σε στενοχωρήσει είναι ότι δεν θα χαρούν με τη χαρά σου, και ακόμα χειρότερα, ότι δεν θα βάλουν αυτόν τον άντρα στη ζωή τους, οπότε ο γάμος, οι γιορτές, όλα αυτά μπορεί να είναι πρόβλημα. Για αυτά πρέπει να προετοιμαστείς και θα σημαίνει κυρίως το εξής: με έναν γάμο σταδιακά δημιουργούμε μια δική μας οικογένεια και η πρωταρχική γίνεται το δικό μας σπίτι ενώ οι γονείς γίνονται γονείς. Εσύ θα αναγκαστείς να το κάνεις αυτό πολύ γρήγορα, σχεδόν με το ζόρι, γιατί αν δεν το κάνεις, θα βλάψεις το μέλλον σου με τον άντρα σου. Έχεις πιθανόν προβλήματα που επεκτείνονται πολλά χρόνια μετά την ανακοίνωση. Είναι πολύ θετικό ότι έχεις υποστήριξη από τις αδερφές σου, αλλά προετοιμάσου, γιατί δεν ξέρω πόσο μπορούν να τραβήξουν την τρομοκρατία οι δικοί σου. Πάντα υπάρχει περίπτωση για χάπι εντ, να τον γνωρίσουν και να αλλάξουν γνώμη, αλλά πολλοί γονείς βρήκαν με τέτοια αφορμή ευκαιρία να ξεσπάσουν για ό,τι αδικία νιώθουν ότι τους έγινε ποτέ στη ζωή και τα παιδιά τα βρήκαν μπαστούνια για πολλά χρόνια.
Όσο λιγότερο ζητάς να αποδεχτούν την επιλογή σου, τόσο πιο εύκολα θα είναι όλα. Δεν εξαρτάται από αυτούς αν είναι σωστή η απόφαση σου. Εσύ ξέρεις τι είναι καλύτερο για σένα και δεν χρειάζεται να σε επιβεβαιώσει η μαμά και ο μπαμπάς. Είναι δική τους επιλογή η δυστυχία. Προσπάθησε να μην το ξεχνάς.
__________________
3.
Αγαπημένη μου Αμπα,
Έχω τρομερά νευρά γιατί σήμερα ένας νέος συνεργάτης, σε πρώτη συνάντηση μαζί μου, και μπροστά στον Δ/ντη μου, προς το τέλος της συνάντησης και ενώ όλα είχαν πάει οκ, με αποκάλεσε «γλυκιά μου». Να σημειωθεί ότι το είπε στα πλαίσια του «γλυκιά μου ότι είπαμε σχετικά με το τάδε θέμα είναι εμπιστευτικό» λες και ή είμαι ηλίθια ή κάποιο αφελές γλυκό παιδάκι. Προφανώς δεν μπορούσα να του απαντήσω «μην ανησυχείς γλυκέ μου» για να μην φανώ επιθετική, αλλά απάντησα με αστραφτερό χαμόγελο «μμμμααααα εννοείται, δεν είμαι κανένα τυχαίο κοριτσάκι στο σχολείο που ψιθυρίζω με τις φίλες μου στο διάλλειμα» (δεν ήταν ιδανικό αλλά έβραζα και κάτι ήθελα να το πω του μλκ) αλλά αναρωτιέμαι: Σε αυτούς τους τύπους, αυτά τα κλασικά a-males που ξαφνικά ενώ μιλάτε για θέματα δουλειάς σου μιλούν σαν να είσαστε (στην καλύτερη) φιλαράκια ή στην χειρότερη σαν να είσαι κάποιο γυναικάκι, τι απαντώ; Μου έχει συμβεί άλλη μια φορά σε επαγγελματικό δείπνο, αλλά δεν έδωσα σημασία γιατι ο τύπος ειχε πει «θέλεις λίγο ακόμα κρασί γλυκιά μου;» και το απέδωσα στο ότι είχε πιει αυτός αρκετά και ήμασταν σε τραπέζι οπότε λέω δεν πάει στο καλό;....
Τι λες κι εσύ!;
Φιλιά πολλά
Αναμπελ
ΥΓ- να σου ζησει το μωρο σου! Να είναι χαρούμενο, τυχερό και υγιές και να το χαρείτε πολύ!!! Μετά από 3 εγκυμοσύνες που έληξαν πολύ άσχημα και εγώ επιτέλους είμαι έγκυος στον 5ο μηνα και ελπίζω να πάνε όλα καλα. Ποτέ δεν πίστευα ότι το ταξίδι προς την μητρότητα θα με φέρει τοσο κοντά με τα αισθήματα του φόβου, της απώλειας και αλλα τέτοια τρομακτικά. Τέλος πάντων! Πιο πολύ το γράφω γιατί ίσως πάρει θάρρος κάποιος που να έχει παρόμοια βιώματα & να ξέρουν ποσο τυχεροί είναι όσοι έχουν υγιή παιδιά!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Λέω, αγαπητή Αναμπέλ, να μην σε απασχολεί τόσο αν φαίνεσαι επιθετική, γιατί το «γλυκιά μου» ήταν επιθετικό επίσης· ήθελε να σου υπενθυμίσει ποιος είναι ο αρχηγός εδώ μέσα, και ποιος υπακούει, ενώ ιεραρχικά δεν είναι έτσι. Αν είναι επιθετική η απάντηση που δεν έδωσες, τότε είναι και αυτό που άκουσες, αλλά ακόμα και αν δεχτούμε ότι είναι επιθετική η απάντηση, πού είναι το πρόβλημα; Δεν περιέχει κακές λέξεις.
Η απάντηση που έδωσες έδωσε κάποιον τόνο, αλλά βρε Αναμπέλ δεν μου άρεσε. Με αυτή την απάντηση ενισχύεις την πεποίθηση ότι οι γυναίκες είναι ελαφρόμυαλές που δεν μπορούν να αντιληφθούν τη σοβαρότητα μιας κατάστασης, απλώς εσύ διαχώρισες τη θέση σου, ότι δεν είσαι έτσι. Ο γλυκός στο γλυκιά είναι μια χαρά απάντηση για να δει το πατρονάρισμα (αν παρεξηγηθεί μπορείς πάντα να πεις το φοβερό "μα ένα κομπλιμέντο έκανα, ούτε κομπλιμέντα δεν μπορούμε πια να κάνουμε;") και αν είσαι σε επαγγελματικό περιβάλλον, δεν έχει σημασία ποιος ήπιε και ποιος δεν ήπιε, αν δεν το αντέχει, να μην πίνει.
ΥΓ. Ευχαριστώ και εύχομαι ολόκαρδα να σου πήγαν όλα καλά. Αν ενδιαφέρεσαι, δες εδώ.
__________________
4.
Ά,μπα πιστεύεις πως σε κάθε ζοφερή και σκοτεινή κατάσταση και περίοδο στη ζωή ενός ανθρώπου θα βρεθεί η διέξοδος και θα επέλθει η ακμή (με προσπάθεια ας πούμε και του ιδιου του ανθρώπου για αλλαγή) ή μπορεί και όχι...και επίσης πιστεύεις στη "μοίρα" και στη τύχη ή ότι ο,τι κάνεις εξαρτάται από τις δικές σου επιλογές και πράξεις ή σε συνδυασμό των δύο;
-ΑΣ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Άλλο η μοίρα, άλλο η τύχη. Πολύ διαφορετικές λέξεις. Δεν πιστεύω στην μοίρα, πιστεύω στην τύχη. Δεν πιστεύω ότι σε κάθε ζοφερή κατάσταση θα βρεθεί η διέξοδος, γιατί το «κάθε ζοφερή κατάσταση» εμπεριέχει πάρα πολύ ζοφερές καταστάσεις που δεν έχεις στο μυαλό σου, στο μυαλό σου έχεις κάτι συγκεκριμένο που δυστυχώς δεν μας λες. Η αλλαγή είναι εφικτή με την προσωπική προσπάθεια, όχι επειδή κάθε ζοφερή κατάσταση έχει διέξοδο (μια καταδικαστική ιατρική γνωμάτευση δεν έχει διέξοδο όσο και να προσπαθήσεις, μόνο η τύχη βοηθάει, αν βοηθήσει) αλλά επειδή ίσως ένας πολύ δυνατός άνθρωπος καταφέρει να μην παρασυρθεί στον ζόφο, αλλά να δει την πραγματικότητα με άλλον τρόπο.
__________________
5.
Α μπα, καλησπέρα! Νομίζεις ότι μπορεί να υπάρξει ισότιμη σχέση μεταξύ αφεντικού και υφιστάμενης? Και αν ναι υπό ποιες προυποθέσεις?
Ευχαριστώ!
- Γεωργία
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Τι εννοείς «ισότιμη», αναρωτιέμαι. Εξ ορισμού όχι. Υπάρχει ιεραρχία, άρα δεν είσαστε ίσοι. Οι δικές του αποφάσεις βαραίνουν περισσότερο από τις δικές σου, και έχει δικαίωμα να σε παρακάμψει και να σου πει να κάνεις πράγματα, ενώ εκείνη την ώρα κάνεις άλλα πράγματα. Αν εννοείς αν γίνεται να υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός, ναι. Οι προϋποθέσεις είναι να είναι και οι δύο ικανοί να σεβαστούν άλλον άνθρωπο – το λέω πολύ σύντομα, αλλά δεν το μπορούν όλοι.
__________________
6.
Καλημέρα Α μπα! Θα ήθελα να μοιραστώ έναν ή πολλούς προβληματισμούς γιατί προφανώς έχει παρακλάδια. Έχω μία φίλη, παιδική, εγώ πάντα την θεωρούσα φίλη μου πραγματική, άνοιγα την καρδιά μου, της έλεγα τις σκέψεις, τα προβλήματα μου στο πλαίσιο συζήτησης, όχι για να μου τα λύσει. Στο γάμο της, που συνέβη σε νεαρή ηλικία, διαπίστωσα ότι δεν θυμόταν το επίθετο μου, το θεώρησα απλά χαζομάρα ή αφέλεια, τι να πω; Συνεχίσαμε να κάνουμε παρέα, εγώ εν τω μεταξύ μετακόμισα σε άλλη πόλη λόγω δουλειάς, όχι με σκοπό να επιστρέψω στην Αθήνα. Κάθε φορά που επέστρεφα, επιδίωκα συνάντηση και βρισκόμασταν. Με τον καιρό, έκανε παιδάκια και ζήτησα να βαφτίσω το ένα. Εκεί είδα τα πρώτα περίεργα, ενώ είναι γνωστό ότι η νονά μόνη της επιλέγει τα ρούχα κτλ., μου ασκήθηκε μία πίεση και μία καθοδήγηση, με υπονοούμενο ότι αν είναι λίγο πιο οικονομικά, δεν είναι και ωραία. Μη θέλοντας να έρθω σε αντιπαράθεση και μη διαφωνώντας με το δικό της γούστο, καταλήξαμε σε ότι ήθελε με πινελιές δικού μου γούστου. Όντας εγώ τυπική, θεώρησα ότι θα ήταν και αυτή τυπική, ενοχλήθηκα όταν μου είπε ότι το δικό μου δώρο θα μου το κάνει σε έξι μήνες γιατί ο άντρας της αν και θεωρούσε ότι τα ρούχα του παιδιού πρέπει να είναι ακριβά, δεν θεωρούσε απαραίτητο το δώρο της νονάς. Μου το πήρε το δώρο στους έξι μήνες, και μου ζήτησε να μην το αναφέρω στον άντρα της αν δεν περάσουν τουλάχιστον άλλοι έξι μήνες. Λεπτομέρειες αλλά συνεχίζω....φτάνει η ώρα να παντρευτώ και εγώ, μια χαρά, κοντά μου, να με ρωτάει για τις ετοιμασίες, να ασχολείται. Δύο βδομάδες πριν το γάμο μου, συνέβη κάτι πολύ άσχημο, η μητέρα μου έκανε απόπειρα αυτοκτονίας(θέμα που θα το θίξω σε άλλο κείμενο), την πήρα τηλέφωνο και της το είπα, όχι θέλοντας να μου λύσει το πρόβλημα, αλλά παρέμεινε σιωπηλή και μου λέει δεν έχω κάτι να σου πω, μπορεί όντως να μην είχε, αλλά η αλήθεια είναι ότι είχα ανάγκη να ακούσω κάτι. Συνεχίζουμε...μέχρι πριν τον γάμο, 2 φορές το μήνα βρισκόμουν στην Αθήνα, μετά από αυτόν, λογικό είναι να μην έχω τον ίδιο χρόνο και ίσως να μην είμαι και τόσο άνετα οικονομικά. Πάντα μου γινόντουσαν παράπονα, άντε πότε θα έρθεις και μας έλειψες, όχι πιεστικά αλλά γινόντουσαν. Στην πόλη εκτός Αττικής που έμενα, με επισκέφτηκαν 2 φορές μέσα σε μια 12ετία φιλίας και την τελευταία, ο άντρας της μου εξέφρασε το ερώτημα του, αν ξέρω πόσα έξοδα έκανε για να έρθουν. Θέλοντας να απαντήσω ότι το έχω κάνει άπειρες φορές, ξέρω ακριβώς πόσο κοστίζει, δεν μίλησα γιατί δεν ήθελα τη σύγκρουση. Αναμένοντας όλοι να κάνω ένα παιδί σαν νιόπαντρη, με ρωτάει συνέχεια, και λέω ε κάποια στιγμή θα γίνει(έχω αργήσει για τα κοινωνικά δεδομένα). Πια έχω συνειδητοποιήσει ότι κάτι δεν πάει καλά(αετός είμαι), βγαίνουμε η ίδια αν και χαρούμενη που με βλέπει και με το παιδάκι μία χαρά, δεν μιλάει για αυτήν, για την καθημερινότητα της, για τίποτα. Μόνο ρωτάει για εμάς, και στο τηλέφωνο τα ίδια! Ο άντρας της δεν ξέρω, δεν τρελαίνεται με εμένα, με τον άντρα μου, είναι σχεδόν σιωπηλός και η μόνιμη απάντηση του είναι «τα ίδια εμείς...», ενώ μετά από καιρό βλέπω τη πορεία της ζωής τους και τίποτα δεν είναι ίδιο. Το θέμα είναι ότι αυτή η κατάσταση εμένα με ενοχλεί, ή ίσως με ενοχλούν γεγονότα του παρελθόντος και νιώθω έτοιμη σε κάθε απάντηση που με ενοχλεί να συγκρουστώ. Δεν θέλω να χάσω την επαφή με το παιδάκι και θα ήθελα να έχω την παιδική μου φίλη, αλλά πόσες υποχωρήσεις πρέπει να γίνουν? Φταίω με την υποχωρητικότητα μου και τη σιωπή μου, αλλά πως μπορώ να βάλω τα πράγματα στη θέση τους, χωρίς σύγκρουση και θυμό φυσικά....
Σε ζάλισα, τώρα που βρήκα πως μπορώ να σου στέλνω έπεται συνέχεια.
Αετόπουλο
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ποια παιδική φίλη θα χάσεις βρε Αετόπουλο, έχεις παράπονα εδώ και χρόνια, τουλάχιστον δώδεκα, όπως τα βλέπω. Θέλεις την ιδέα της παιδικής φίλης, όχι την συγκεκριμένη, η συγκεκριμένη δεν σου αρέσει από χίλιες μεριές πια. Δεν είναι απλώς υποχώρηση αυτό που κάνεις. Βουτάς το κεφάλι στην άμμο περιμένοντας να περάσει η καταιγίδα. Ελπίζεις ότι όσο δεν ταράζεις τα νερά, υπάρχει η πιθανότητα να γίνει αυτή η γυναίκα μια ζεστή, αγαπητή φίλη που θα σε στηρίζει για πάντα.
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το πότε ήσασταν όντως φίλες, γιατί δεν αναφέρεται πουθενά. Φοβάμαι ότι την θεωρείς παιδική φίλη επειδή την ξέρεις χρόνια, όχι επειδή είχατε κάποτε ψυχική επαφή. Δεν αρκεί να θεωρείς κάποιον πολύ δικό σου άνθρωπο για να είναι, και αν του λες τα πολύ προσωπικά σου δεν τον κάνεις φίλο σου. Όπως φαίνεται, ποτέ δεν σου είπε κάτι που σου έμεινε, πάντα εσύ μιλάς, και αυτή δεν συμπληρώνει τίποτα, με αποκορύφωμα το συμβάν με τη μητέρα σου. Ξαναλέω: δεν είναι υποχωρήσεις αυτό που κάνεις. Είναι εκβιασμός μιας κατάστασης που δεν τραβάει. Δεν θα σου δώσουν βραβείο αυτοί οι δυο επειδή είσαι πάντα η «καλή κοπέλα».
Δεν ξέρω τι μπορείς να κάνεις για τη σχέση με το παιδί, εξαρτάται περισσότερο από την ηλικία του. Δεν κατάλαβα γιατί πηγαίνεις τόσο συχνά στην Αθήνα, ελπίζω όχι μόνο για χάρη της. Δεν χρειάζονται δραματικές κινήσεις, ούτως ή άλλως είσαστε μακριά. Αυτό που χρειάζεται είναι να ξεκολλήσεις από την ιδέα της παιδικής φίλης, ένα ιδανικό που έφτιαξες στο κεφάλι σου και τώρα το φυλάς σαν τοτέμ. Βγάλε το «παιδική» και τον ρομαντισμό της λέξης, και δες την ως φίλη, εδώ και τώρα, και αποφάσισε τι είναι ρεαλιστικό να έχετε ως σχέση.
_________________
7.
Αγαπημένη μου Α μπα, καθημερινή μου συνήθεια από τότε που ήμουν φοιτήτρια.. Η ερώτησή μου είναι πως μπορώ να λέω ευγενικά σε μια φίλη μου ή και στο αγόρι μου, ότι έχω κανονίσει ήδη κάτι με κάποιον όταν μου προτείνει να κάνουμε κάτι; Για παράδειγμα, μπορεί να τύχει να έχω κανονίσει ήδη με το αγόρι μου κάτι για σήμερα το βράδυ , και να μου προτείνει και μια φίλη μου να βγούμε.. Λόγω ότι νιώθω άσχημα και ενοχικά αν πω «όχι, εχω κανονίσει κάτι άλλο», λεω ναι.. με αποτέλεσμα να προσπαθώ όλους να τους βολέψω στο πρόγραμμά και όλοι να είμαστε δυσαρεστημένοι... Δυσαρεστημένοι γιατί είναι σαν να τους ξεπετάω. Κάτι αντίστοιχο μπορεί και να συμβεί μεταξύ φίλων.. Νιώθω άσχημα Α μπα μου. Νιώθω άσχημα είτε πω «όχι δεν μπορώ έχω κανονίσει» είτε που τους ξεπετάω καθώς δεν έχω τον ελεύθερο χρόνο για κανονίσω πολλά πράγματα σε μια μέρα..Η λύση του να κάνουμε κάτι όλοι μαζί δεν είναι και τόσο εφικτή. Μήπως είναι αλλού το πρόβλημα και δεν το βλέπω; Σε φιλώ!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Το πρόβλημα είναι φοβάσαι πάρα πολύ μήπως σε απορρίψει κάποιος αν τον δυσαρεστήσεις· παράλληλα έχεις την ψευδαίσθηση ότι έχεις την δύναμη να στενοχωρήσεις κάποιον πάρα πολύ αν δεν βγεις μαζί του. Μαζί πάνε πάντα αυτά. Είναι απολύτως ευγενικό να λες σε κάποιον «έχω κανονίσει κάτι άλλο», και γίνεται ακόμη πιο ευγενικό αν αντιπροτείνεις μια άλλη μέρα. Με τίποτα μην προσπαθείς να χωρέσεις μαζί παρέες που δεν κολλάνε και ραντεβού που δεν βγαίνουν χρονικά, γιατί δεν είσαι δήμαρχος για να σε δικαιολογήσουν. Εκεί θα δυσαρεστηθούν σίγουρα και θα έχουν δίκιο, γιατί αυτό είναι όντως αγενές.
σχόλια