________________
1.
καλή μου Α,μπα,
Παρασύρεσαι με το βγάλσιμο και χαλάς το σχήμα των φρυδιών, λες σιγά μωρέ θα ξαναβγούν! Περιμένεις μια βδομάδα-τίποτα, δεύτερη βδομάδα μια δύο τρίχες σε άσχετο σημείο, και ούτω καθεξής.
ΑΛΛΑ: αρρωσταίνεις (δε βλέπεις παραπέρα από τη μύτη σου από τη ντάγκλα) και κάνεις να σηκωθείς από το κρεβάτι τρεις μέρες. Την τέταρτη μέρα κατά τας γραφάς, πας στο μπάνιο (είσαι πια σε θέση να δεις πέρα από τη μύτη σου) και αντικρίζεις στον καθρέφτη τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τον πρεσβύτερο!
Τί συμβαίνει, Α,μπα; Έχουν λίπασμα τα αντιπυρετικά;- Φρειδερίκη του Αννοβέρου
________________
2.
Αγαπητή Α μπα,
γενικά ποτέ δε μου άρεσαν τα παιδιά και δε νομίζω ότι ποτέ θα αλλάξω γνώμη (ας λένε όλοι "όταν μεγαλώσεις θα δεις" ή "όταν γνωρίσεις τον κατάλληλο θα θες") Νομίζω ότι δεν είναι ο φυσικός προορισμός όλων μας όμως αυτό -δυστυχώς- πιστεύει και αναμασάει το περιβάλλον μου. Παρ' όλο που έχω μέλλον μπροστά μου γι' αυτό το θέμα (για να αλλάξω γνώμη όπως όλοι είναι σίγουροι ότι θα συμβεί) αναρωτιέμαι για το εξής: Έστω λοιπόν ότι συνεχίζω να μη θέλω γάμους και παιδιά, αν γνωρίσω έναν άνθρωπο, πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να το "γνωστοποιήσω"; Από τη μία λέω ότι αν γίνει στην αρχή πχ ο άλλος θα σε πάρει για τρελή αντίστοιχη με αυτή που δηλώνει αμέσως "θέλω 3 παιδιά και έχω αποφασίσει και τα ονόματά τους". Από την άλλη όμως μου φαίνεται πιο δύσκολο όταν έχει περάσει ο καιρός κι έχεις πλέον δεθεί με τον άλλο και αν εν τέλει δε συγκλίνουν οι απόψεις σας, τραβάει ο καθένας το δρόμο του...Είναι και λίγο κρίμα να σου μπουν κάτι παράλογες ιδέες και τύψεις ότι έφαγες το χρόνο του άλλου αφού είχατε διαφορετικές βλέψεις και όσο να 'ναι το να θέλει να κάνει κάποιος οικογένεια είναι πιο "δεσμευτικό" χρονικά από το να μη θέλει. Όχι πως δεν αξίζουμε την ευτυχία μας κι εμείς που δε θέλουμε...Ουφ!- LeStrange
Είτε πιστεύεις ότι θα αλλάξεις γνώμη, είτε δεν πιστεύεις ότι θα αλλάξεις γνώμη, αυτό που δεν αλλάζει είναι ότι δεν μπορείς να είσαι σίγουρη αν θα αλλάξεις γνώμη. Επίσης, η στάση σου για το θέμα ενδιαφέρει μόνο αυτόν που θα θελήσει να κάνει μαζί σου παιδιά. Μπορεί να αλλάξεις γνώμη – μπορεί να μην προκύψει καν το θέμα – μπορεί να γίνει κάτι που δεν φανταζόμαστε τώρα. Οπότε: μην ζητάς απάντηση για ένα πρόβλημα που δεν έχεις ακόμη αποκτήσει.
Γενικά, για το θέμα αυτό, ισχύει ό,τι ισχύει για οποιαδήποτε θεώρηση έχεις που επηρεάζει τη ζωή ενός ζευγαριού. Πότε θα πεις στον άλλον ότι δεν υπάρχει περίπτωση να φύγεις από την Ελλάδα (ή να μείνεις στην Ελλάδα, ή να αλλάξεις πόλη;) Πότε θα πεις στον άλλον ότι θέλεις τα παιδιά σου να πάνε κατηχητικό; Πότε θα πεις στον άλλον ότι θέλεις οπωσδήποτε τέσσερα παιδιά, ακατέβατα; Θα τα πεις όταν πιστεύεις ότι η συγκεκριμένη άποψη τον αφορά, και όταν πιστεύεις ότι είναι η κατάλληλη στιγμή. Μπορεί να είναι και μετά από ένα χρόνο, ναι. Άλλωστε αν επί ένα χρόνο ο άλλος δεν φαίνεται να νοιάζεται για το θέμα, μπορεί και να μη νοιαστεί ποτέ.
________________
3.
γεια σου και απο μενα
Ειμαι 24 και ειμαι σε μια σχεση εδω και 5 χρονια και πραγματικα ειναι απτα καλυτερα χρονια της ζωης μου.ειναι ο ανθρωπος μου.Τον λατρευω οσο τιποτα αλλα νιωθω οτι πρεπει να αποκτησω και αλλες εμπειριες. Περα απο αυτο σκεφτομαι συνεχεια καποιον αλλο συγκεκριμενα εναν φιλο του και το ξερω οτι ειναι ασχημο και οτι δεν πρεπει αλλα υπαρχει μια φυσικη ελξη που δεν ξερω πως να ελεγξω και πραγματικα ειναι απο τους λιγους ανθρωπους που βρισκω ομορφους στην ψυχη. Το ξερω οτι ειναι κακο αυτο διοτι υπαρχει μια φιλια στη μεση αλλα εχει κολλησει το μυαλο μου.βοηθεια-dunno
Άρα δεν είναι 'ο άνθρωπος σου'.
Δεν χρειάζεται να μας πείσεις ότι αγαπάς τρελά κάποιον για να μην σε κακοχαρακτηρίσουμε επειδή σου γυάλισε άλλος. Δεν χρειάζεται να πείσεις τον εαυτό σου ότι κάποιος είναι 'ο άνθρωπος σου', για να αποφύγεις να σκεφτείς ότι περνάς καλά, αλλά σου γυάλισε κάποιος άλλος. Δεν χρειάζεται να μας διαβεβαιώσεις για το πόσο καλό κορίτσι είσαι, ισχυριζόμενη ότι λατρεύεις το αγόρι, αλλά σε κυρίεψε ο Διάβολος και σου γυάλισε άλλος. Δεν χρειάζεται καν να πείσεις εμάς ή τον εαυτό σου ότι αυτός που σου γυάλισε είναι 'όμορφος και στην ψυχή'. Ας μην είναι. Μπορεί και να σου γυάλισε επειδή είναι γυαλιστερός.
Γενικώς, πρέπει να καταλάβεις ότι δεν είσαι υποχρεωμένη να βαφτίζεις έρωτες δεξιά και αριστερά και να ντύνεις την επιθυμία με συναίσθημα για να αποφύγεις να σκεφτείς ότι είσαι άνθρωπος και θέλεις να κάνεις σεξ. Με αυτόν τον τρόπο κάνεις κάποιους πολύ πιο σημαντικούς απ΄ όσο είναι. 'Νιώθω ότι πρέπει να αποκτήσω κι άλλες εμπειρίες'. Αυτό φτάνει. Είναι αρκετό επιχείρημα από μόνο του. Πραγματικά, αρκεί. Δεν χρειάζεται να το συμπληρώσεις, ούτε σε εμάς, ούτε στον εαυτό σου. Άσε τις υπόλοιπες μεγαλόσχημες δηλώσεις στην άκρη, γιατί όσο τις λες, τόσο τις πιστεύεις. Ακριβώς επειδή απαγορεύεις στον εαυτό σου διάφορες σκέψεις, γι' αυτό σου γυάλισε ένας κοντινός της παρέας, δηλαδή ο φίλος του φίλου. Αν κυκλοφορούσες περισσότερο, θα σου άρεσε κάποιος άλλος. Καλύτερα να αρχίσεις να παραδέχεσαι στον εαυτό σου όσα νιώθεις, να αρχίσεις να ζεις σύμφωνα με αυτά που νιώθεις, και μετά να αρχίσεις να κυκλοφορείς περισσότερο.
Α, και σχετικά με τη δήλωση 'από τα καλύτερα χρόνια της ζωής σου': απέκτησες όλα σου τα μόνιμα δόντια πριν από έξι χρόνια.
________________
4.
Αγαπητή Α, μπα Κάθομαι και κλαίω για άλλη μια φορά, μόνος ναι μόνος σε ένα δωμάτιο ενός καταθλιπτικού φοιτητικού σπιτιού. Δεν μπορώ άλλο...και δεν ξέρω πλέον τι να κάνω. Δεν μπορώ να εξηγήσω στους πάντες ότι έτσι γεννήθηκα δεν το επέλεξα, δεν ξύπνησα μια μέρα και είπα από σήμερα θα αρχίσω να γουστάρω άντρες, θα αρχίσω να 'κουνιέμαι' όπως πολλοί προτιμούν να αποκαλούν. Δεν μπορώ πάντα να στρέφω το κεφάλι μου και να 'πιάνω' τους ανθρώπους να με σχολιάζουν για τις κινήσεις ίσως και για την φωνή μου ο τρόπος που θα εκφράσω κάτι. Ο τρόπος που θα δείξω τη χαρά μου. Την λύπη μου. Και η αφορμή για όλα αυτά, που κάθομαι και κλαίω είναι ότι σήμερα με σχολίασαν για άλλη μια φορά. Στο γυμναστήριο. Εάν και δεν έχει
σημασία ο χώρος. Οι άνθρωποι πάντα θα σχολιάσουν και θα πουν την κακία τους οπουδήποτε και εάν βρίσκονται. Θα γελάσουν μπορεί διακριτικά αλλά θα το κάνουν και εσύ θα τους δεις αλλά δεν μπορείς να πεις κάτι. Δεν μπορείς να λες κάτι πάντα σε όλους. Και εγώ τώρα, εξαιτίας δύο αγνώστων κάθομαι και κλαίω αλλά δεν είναι το θέμα μου αυτοί οι δύο άγνωστοι, το θέμα μου είναι ότι πρέπει να καταλάβω ότι αυτό θα γίνεται πάντα, παντού. Και κανονικά θα έπρεπε να το είχα συνηθίσει από το Δημοτικό θυμάμαι τα πρώτα σχόλια, στο γυμνάσιο και στο λύκειο πολύ πιο έντονα και τώρα μετά από τόσα χρόνια εγώ κάθομαι και κλαίω γιατί ποτέ δεν θα συνηθίσω τα προσβλητικά σχόλια των συνανθρώπων μου. Και δεν τους κρατάω κακία έτσι έμαθαν από το Δημοτικό να προσβάλλουν, να σχολιάζουν, να ξενίζουν σε κάτι διαφορετικό. Κρατάω κακία σε μένα που δεν μπορώ να βοηθήσω τον εαυτό μου, να μην δίνω σημασία κάθε φορά που αντιλαμβάνομαι να με σχολιάζουν. Δεν προκάλεσα ποτέ κανέναν ούτε με τις κινήσεις μου ούτε με τίποτα. Πάντα ένα παιδί χαμηλών τόνων. Αλλά όταν με βλέπεις ίσως μετά από ώρα να γίνεται αντιληπτό.
Εάν είχα την ευκαιρία να τους τα πω όλα αυτά κατάμουτρα κάθε φορά που με σχολίαζαν ίσως να καταλάβαιναν ΙΣΩΣ. Πρέπει να κλείσω όμως, χτυπάει το κινητό και εγώ πρέπει να πάρω βαθιά ανάσα να πω στη μάνα μου: Έλα μαμά όλα τέλεια με τη σχολή. Ναι καλά. Έχω χρήματα. Φιλάκια.
Υ.Γ Συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο μου.-
Δεν έχεις την ευκαιρία να τους τα πεις κατάμουτρα, όμως ίσως εδώ που βρέθηκε το κείμενο σου, θα το διαβάσει κάποιος που φοβάται, δεν καταλαβαίνει, απεχθάνεται το διαφορετικό γιατί φοβάται, δεν καταλαβαίνει, απεχθάνεται το άγνωστο. Ίσως κάποιος διαβάσει αυτό που έγραψες, και θυμηθεί να το δώσει σε κάποιον που είναι σαν αυτούς που περιγράφεις. Ίσως ένας από αυτούς συνειδητοποιήσει τη αναίτια σκληρότητα του όταν διαβάσει τις σκέψεις του άλλου, που βλέπει σαν καρικατούρα, και καταλάβει ότι είναι ένας άνθρωπος, ολόιδιος με όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους, με την ίδια ανάγκη για φιλία, αποδοχή και ενσωμάτωση σε ένα σύνολο.
Δεν γίνεται να μην σε νοιάζουν τα σχόλια. Μην το προσπαθείς, όσο δεν καταφέρνεις να πετύχεις το αδύνατο, τόσο θα απογοητεύεσαι. Δεν είναι αυτό η απάντηση. Όλους μας νοιάζουν τα σχόλια, και όλοι πληγωνόμαστε. Υπάρχουν πάρα πολλοί σαν κι εσένα, και υπάρχουν πάρα πολλοί που ακούν άλλα σχόλια που πονάνε, που δεν φαντάζεσαι. Δεν σε βοηθάει ο πόνος των άλλων γιατί μόνο τον δικό σου νιώθεις, σου το γράφω για άλλο λόγο: μην προσπαθείς να γίνεις σιδερένιος για να μη σε νοιάζει κανένας. Επικεντρώσου με όλες σου τις δυνάμεις να βρεις ανθρώπους. Καλούς φίλους, καλούς γνωστούς, καλό κύκλο γνωριμιών. Οι φίλοι σώζουν. Αυτοί οι άνθρωποι υπάρχουν, δεν είναι λίγοι. Αυτοί οι άνθρωποι θα γίνουν η ασπίδα σου και θα διαλύσουν τη μοναξιά σου. Ψάξε να τους βρεις, θα τους καταλάβεις αμέσως, φτάνει να είσαι σίγουρος ότι υπάρχουν: πίστεψε με, υπάρχουν, δεν με ξέρεις, και δεν σε ξέρω, αλλά πίστεψε με. Τώρα, που είσαι νέος, πριν σε βρει η πικρία.
________________
5.
Ο έρωτας της Ζωής μου μου αποκάλυψε οτι είναι γκέι! Αν και μετά από τόσα χρόνια απραξίας από μέρους του το είχα υποψιαστεί, έμεινα κάγκελο. Και φυσικά αναρωτήθηκα η άμοιρη γιατί για σχεδόν μία δεκαετία συντηρούσε την προβληματική κατάσταση μεταξύ μας και δεν το έληγε να ησυχάσουμε και οι 2.Μου απάντησε ότι ήμουν η τελευταία του ελπίδα όσον αφορά τον ανδρισμό του. Αν δεν μπορούσε να κάνει σεξ με μένα τότε με καμία! Ούτε με μένα έκανε, ούτε με καμία άλλη έβερ! Επίσης δήλωσε ότι βρήκε εμένα σε αρσενικό και θέλει να είναι ο γκέι φίλος μου;! Ποιος ο Απόλυτος, να είναι ο γκέι φίλος μου;! Στην αρχή ήμουν σοκαρισμένη, μετά έπεσα να πεθάνω και τώρα νιώθω απλά θυμό! Τι αμαρτίες πληρώνω; Θα μείνω μόνη για πάντα;- αμερικαν μπαρ γίναμε
Με τον εαυτό σου έχεις θυμώσει καθόλου; Γιατί εγώ με σένα θύμωσα.
ΜΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ συντηρούσες εσύ μια προβληματική κατάσταση. Μα τι περίμενες να γίνει, επί ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ; Αν δεν ήταν γκέι, θα συνέβαινε κάτι άλλο! Είναι δυνατόν να συνεχίζεις να συντηρείς ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ μια σχέση που είναι προβληματική;
Ναι, έχει ευθύνη που δεν το έληγε για να ησυχάσετε. Ναι, σ' αυτό φταίει. Μόνο που αυτός όλα αυτά τα χρόνια πάλευε να μην παραδεχτεί ότι είναι γκέι, ΕΙΧΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΟ ΛΟΓΟ. Εσύ; Γιατί το κράταγες ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ; Με ποιον τρόπο δικαιολογείς τον εαυτό σου;
Παιδιά. Περνάνε τα χρόνια και κρατάτε μια δυσλειτουργική σχέση με το μυαλό σας επειδή έτσι αποφασίσατε. Κανείς δεν σας φταίει. Δεν χρειάζονται χρόνια για να καταλάβετε αν κάτι πάει ή όχι. Έξι μήνες φτάνουν, και πολλοί είναι. Τα περισσότερα πετυχημένα ζευγάρια δηλώνουν ότι κατάλαβαν το ταίριασμα μέσα σε μια εβδομάδα, άντε τον πρώτο μήνα. Αν δεν πετυχαίνει, δεν πετυχαίνει. Μην επιμένετε. Γιατί επιμένετε; Ξέρετε γιατί κρατάτε τέτοιες 'σχέσεις;' Γιατί τις βαφτίζετε 'ο έρωτας της Ζωής μου'. Τον έρωτα της Ζωής σας ΔΕΝ ΤΟΝ ΒΑΦΤΙΖΕΤΕ ΕΣΕΙΣ. Ο έρωτας της Ζωής σας θα είναι αυτός που θα καταλήξει να είναι. Θα το ξέρετε στο τέλος της Ζωής σας. Δεν αποφασίζετε εσείς ποιος είναι. Γι αυτό λέγεται 'έρωτας της ζωής'.
Αχ. Όχι, δεν θα μείνεις μόνη σου για πάντα. Κοίτα να αποδώσεις όμως τις ευθύνες εκεί που πρέπει.
________________
6.
Αγαπητή α, μπα
είμαι 28 χρονών και πριν 6 μήνες χώρισα από μια σχέση 7,5 χρόνων. Με χώρισε για την ακρίβεια. Αφού πήγα να τον βρω στη Γερμανία που δούλευε για να κάνω κι εγώ το διδακτορικό μου. Μετά από άπειρα όνειρα. Αφού ήταν πια ο άνθρωπός μου. Κάναμε κι οι δυο τεράστια λάθη. Εκείνος με αγάπησε τρελά από την αρχή, εγώ τον θεώρησα από την αρχή δεδομένο και εξαιτίας αυτού ποτέ δεν τον ερωτεύτηκα τρελά. Του έβγαλα πολύ εγωισμό, νεύρα, κτητικότητα. Αλλά τον αγαπούσα και τον τελευταίο χρόνο έκανα τεράστια προσπάθεια να αλλάξω τα ελαττώματά μου, πήγα μάλιστα και σε ψυχολόγο για να καταλάβω κάποιες πτυχές του εαυτού μου και μπορώ να πω βελτιώθηκα αρκετά. Εκείνος πάλι δεν υπήρξε ειλικρινής μαζί μου. Σχεδόν ποτέ δεν εξέφρασε καμιά δυσαρέσκεια, ποτέ δεν μου είπε τι τον ενοχλεί, ποτέ δεν μου έβαλε όρια. Σε σημείο να θεωρώ βλέποντάς τον τόσο ευτυχισμένο ότι του αρέσει κιόλας όλο αυτό, ότι κάνει τη σχέση μας πιο παθιασμένη. Τέλος πάντων, το θέμα είναι πως μια μέρα από κάτι αμελητέο έκανε το μπαμ και έφυγε και δεν ξαναγύρισε πίσω.
6 μήνες μετά ακόμα προσπαθώ να μαζέψω τα κομμάτια μου και είναι φορές που νιώθω ότι δεν έχω κάνει καμία πρόοδο.
Πώς παλεύεται όλο αυτό ρε συ; Κάνω πράγματα για τον εαυτό μου, γνωρίζω καινούριο κόσμο, πάω ταξίδια. Αλλά αυτή η θλίψη μέσα μου δε φεύγει. Κι έχω απογοητευτεί και από την αγάπη ρε γαμώτο. Και σκέφτομαι πως είναι τόσο δύσκολο να βρεις έναν άνθρωπο σωστό να σε αγαπήσει κι εμείς το είχαμε βρει και το χάσαμε. Και βλέπω τι κυκλοφορεί εκεί έξω και λέω πως δεν θα το ξαναβρώ ποτέ. Πως έπρεπε να είχα χειριστεί διαφορετικά και τα δικά του και τα δικά μου ελαττώματα. Μα τώρα τον έχασα κι αν η ζωή δεν μου ξαναφέρει ποτέ την αγάπη;- χωρισμένη
Εμένα μου φαίνεται ότι ήταν μια συνάντηση ανώριμων ανθρώπων που δεν μπορούσε να εξελιχθεί αλλιώς. Ζήσατε αυτό που σας αντιστοιχούσε να ζήσετε μεταξύ σας, στην φάση που ήσασταν. Και οι δύο κάνατε λάθη, και οι δύο μάθατε κάτι από τα λάθη σας (ελπίζω τουλάχιστον). Με το μυαλό που έχεις τώρα, δεν θα είχες φερθεί έτσι, αλλά έτσι λειτουργεί η ζωή: στερνή μου γνώση, να σ' είχα πρώτα.
Η θλίψη θα περάσει, αν σταματήσεις να εξιδανικεύεις αυτό που έγινε. Χωρίσατε για πολλούς λόγους, και δεν ήταν μια αγάπη ανεπανάληπτη. Αν ήταν, δεν θα είχατε χωρίσει. Προσπάθησε να το δεχτείς αυτό. Με τον καιρό θα καταλάβεις τι έγινε και θα κατατάξεις τα πράγματα εκεί που τους ταιριάζουν. Προσπάθησες να βελτιώσεις τον εαυτό σου, και λες ότι κατάφερες κάποια πράγματα. Γιατί σταμάτησες να προσπαθείς; Αυτό πρέπει να κάνεις. Αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να κάνεις. Συνέχισε την πορεία σου με έναν ψυχολόγο.
________________
7.
Αχ ρε α,μπα...
Ερώτηση δεν είναι αυτό που σου στέλνω. Παραλήρημα είναι. Έτσι, γιατί έχω την ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον εκτός από τον τοίχο και το ταβάνι που είναι πιστοί ακροατές μου εδώ και εβδομάδες. Νιώθω τόσο αβάσταχτο κενό και μοναξιά. Το χειρότερο είναι οι ενοχές και οι τύψεις και αυτά τα γαμημένα λόγια και οι αναμνήσεις που με βασανίζουν κάθε βράδυ. Δεν μπορώ να συγχωρήσω τον εαυτό μου. Όσο σκέφτομαι πόσο γεμάτη θα ήταν η ζωή μου αν είχα ένα παιδί.... Με στοιχειώνει ένα χρόνο τώρα αυτό το πράγμα. Ότι αυτή τη στιγμή θα μπορούμε να έχω ένα παιδί και δεν το έχω. Είναι τόσο βαρύ το συναίσθημα. Ξέρω ότι αμέτρητες γυναίκες έχουν ζήσει το ίδιο. Που βρίσκετε τη δύναμη; Εγώ γιατί δεν μπορώ να τη βρω; Γιατί τα βράδια μου τα στοιχειώνουν παιδικές φωνές και κλάματα; Γιατί νιώθω να σταμάτησε ο χρόνος εκεί και θέλω να τον γυρίσω πίσω; Γιατί νιώθω τόσο μόνη; Τόσο απογοητευμένη; Γιατί η μόνιμη σκέψη μου τις τελευταίες μέρες είναι ότι θέλω να τελειώσουν όλα; Γιατί να ζω μια ζωή ανούσια; : Σε τι ωφελεί να παραταθεί μια ζωή την οποία η απάθεια την έχει μετατρέψει σε πρόωρο θάνατο; Ξυπνάω κάθε μέρα και αναρωτιέμαι ΓΙΑΤΙ να τη ζήσω; Τι έχει να μου προσφέρει; Απλά την προσδοκία να μην υπάρχει αύριο. Κουράστηκα! Εξαντλήθηκα και σιχάθηκα τον εαυτό μου- μια αχάριστη
Πήγαινε σε έναν ψυχολόγο. Τα 'γιατί' θα απαντηθούν, όλα θα απαντηθούν, δεν είναι αδιέξοδη η κατάσταση. Χρειάζεσαι όμως βοήθεια. Πριν κάνεις ακόμα κι αυτό, πάρε τηλέφωνο στο 1018 που λειτουργεί όλο το 24ωρο, για να μιλήσεις σε κάποιον που μπορεί να σε ακούσει άμεσα.
σχόλια