LIFOLAND
Αγαπητή Α, μπα; /

Στο σημερινό «Α μπα»: για δοκίμασε κάτι για να δω τι θα γίνει

Επίσης: σε αναμμένα κάρβουνα

Στο σημερινό «Α μπα»: για δοκίμασε κάτι για να δω τι θα γίνει Facebook Twitter
Α,μπα
Α,μπα
98

__________________
1.

 

Γειά σου Α,μπα
Όταν είσαι σε μια σχέση που εσύ δεν αποζητάς το φλερτ με αλλους αλλα αντιλαμβάνεσαι οτι η σχέση σου το αποζητά "θέλω να αρέσω αλλα να ξέρουν οτι είμαι μαζί σου". Τότε τι κάνεις? Μια λογική την έχει το παλληκάρι αλλα εμένα μου φαίνεται ανασφαλές και οτι ψάχνεται έμμεσα. Μήπως εν τέλη εγώ κάθομαι συνέχεια σε αναμμένα κάρβουνα ενώ εχω στρώσει στον αλλο πολυθρόνα μιας κ εγώ θέτω οτι δεν φλερτάρω? Πιστεύεις οτι χρειάζεται στις σχέσεις να έχεις τον σύντροφό σου και λίγο στα κάρβουνα? Δλδ να το δω αλλιώς βρε παιδί μου αν είναι πιο υγιές.
-Απορώ αν αισθάνεσαι τύψεις- Προφανώς δεν


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Σε προτρέπω να αναρωτηθείς γιατί όταν ο φίλος σου λέει «θέλω να αρέσω» εννοεί να τον γουστάρουν, και όχι να τον θαυμάζουν για τις ικανότητες του, γιατί αυτό είναι κάτι που πρέπει να αισθάνεται μονίμως για να είναι εντάξει με τον εαυτό του, και μετά θα απαντήσεις μόνη σου στην ερώτηση αν αυτό είναι υγιές. Η μια λογική που έχει το παλληκάρι είναι ότι όλοι θέλουμε να αρέσουμε; Σωστά. Αυτό που μας κάνει να διαφέρουμε μεταξύ μας είναι το σε ποιους θέλουμε να αρέσουμε κάθε φορά, και τι είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε για να το πετύχουμε

__________________
2.


Καλη μου αμπα θελω τη γνωμη σου. Έχεις σκυλάκο στο σπίτι και δέχεσαι επισκέψεις από φίλους για φαγητο, καφε, αραλίκι κτλ. Τι κάνεις αν κάποιοι από αυτούς δεν το θέλουν στον ίδιο χώρο μαζί τους; Ποια η θέση σου ως οικοδεσπότης, δεδομένου πως το σκυλί είναι (νέο) μέλος της οικογένειας. Επιβάλλεις την παρουσία του στο σπίτι γιατί εσύ βάζεις τους κανόνες και τους βάζεις να διαλέξουν αν θέλουν να έρχονται; Ή απομονώνεις το σκυλάκι σε ένα δωμάτιο, γιατί αυτό είναι το «πρέπον» και το ευγενικό; Δεν αναφέρομαι φυσικά στις περιπτώσεις που ο άλλος μπορεί να έχει αλλεργίες ή κάτι τέτοιο.
- Doglover

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Εξαρτάται τι είναι το «κάτι τέτοιο» και από τη συμπεριφορά του σκυλάκου. Αν ας πούμε κάποιος έχει φοβία με τους σκύλους, δεν θα τη γιατρέψετε παρέα στο σπίτι σου. Μερικές φορές οι ιδιοκτήτες θεωρούν χαριτωμένες συμπεριφορές του σκύλου τους που δεν είναι χαριτωμένες για τους επισκέπτες (δεν αρέσουν σε όλους οι επιθέσεις αγκαλιάς και τα γαβγίσματα χαράς). Αν ο σκυλάκος σου όμως είναι εκπαιδευμένος και δεν αναγκάζει κανέναν που δεν θέλει να ασχοληθεί μαζί του, τότε τον επιβάλεις.

__________________
3.

Αγαπητή α,μπα και σχολιαστές,
Δεν είναι αγενές με το που σε γνωρίζει κάποιος και σε ρωτάει στο πλαίσιο του small talk από πού είσαι, να σου λέει "μετά συγχωρήσεως αλλά δεν είναι καθόλου ωραίο το μέρος σου"; Γιατί να είναι αυτή μία παρατήρηση που θα κάνει κάποιος στην αρχή μιας γνωριμίας, λες και είμαι εγώ αυτός που έφτιαξα το μέρος άρα πρέπει να χρεωθώ και την αποτυχία; Εμένα το ταιριαστό σε τέτοιες περιπτώσεις μου φαίνεται πως είναι να λες έναν καλό λόγο για τον τόπο καταγωγής του άλλου σε περίπτωση που τον επισκέφθηκες και σου άρεσε ή να μη σχολιάζεις καν στην αντίθετη περίπτωση και να συνεχίζεις το small talk.
- Κοζανίτισσα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Φυσικά και είναι αγενές, μάλιστα πολύ αγενές, μιλάμε για άνθρωπο που έχει μεσάνυχτα από βασική ανθρώπινη συναναστροφή, και ειδικά αυτό το «μετά συγχωρήσεως» μου δείχνει ότι είναι άνω των δέκα χρονών και άρα δεν έχει ελπίδα. Ένα στραβό χαμόγελο και απομάκρυνση αρκεί για να μην χάσεις άλλο χρόνο από τη ζωή σου.

__________________
4.

Καταπληκτική Α, μπα καλησπέρα,

Υπάρχει μια κατάσταση στην ζωή μου που πραγματικά με τρελαίνει, και την οποία την έχω χωρίσει σε δυο αλληλένδετα μέρη, προσπαθώντας να την κατανοήσω λίγο καλύτερα.

Το πρώτο μέρος είναι ότι η μητέρα μου δεν έχει καμία επαφή με την τεχνολογία. Παραδείγματος χάρη, όταν της στέλνω ένα sms, της φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο να ανοίξει το κινητό, να πατήσει το εικονίδιο 'μηνύματα' προκειμένου να διαβάσει το μήνυμα που της έστειλα. Μην συζητήσω το ενδεχόμενο να βγάλει μια φωτογραφία με το κινητό και να την στείλει με whatsapp - η επίλυση του κυπριακού φαντάζει πιο εύκολη. Όσες φορές το συζήτησα μαζί της, η απάντηση της ήταν 'που να τα ξέρω εγώ αυτά τα πολύπλοκα', 'δεν μου τα έδειξε ποτέ κανείς', 'εγώ είμαι μεγάλη γυναίκα (65 χρονών τώρα), μην νομίζεις ότι μπορώ να τα καταλάβω αυτά τα πράγματα' και ούτω καθεξης. Να τονίσω ότι η μητέρα μου έχει κάνει μεταπτυχιακές σπουδές πάνω στο HIV/AIDS και διετέλεσε γενική διεύθυντρια σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αθήνας χάρη στα επιτεύγματα της. Οπότε χαζή δεν της λες.

Το δεύτερο μέρος σχετίζεται με το γεγονός ότι εγώ μένω Αγγλία, η μητέρα μου μένει Αθήνα, και πολλές φορές για να διεκπεραιωθούν ορισμένες δουλειές, πρέπει να της στείλω κάποια πληροφορία με μήνυμα ή να μου στείλει κάτι αυτή ηλεκτρονικά. Π.χ. τις προάλλες μου ζήτησε η μητέρα μου να της στείλω τον IBAN ενός τραπεζικού λογαριασμού. Της τον έστειλα με μήνυμα και δεν μπορούσε να καταλάβει ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ πως να πατήσει το εικονίδιο και να δει το μήνυμα που της έστειλα με το ΙΒΑΝ. Με τίποτα όμως. Λες και ήταν εξωγήινος. Όποτε συμβαίνει κάτι τέτοιο, εγώ εξοργίζομαι. Πραγματικά βγαίνω έξω από τα ρούχα μου εκτός από εαυτού. Η πρώτη μου αντίδραση και σκέψη είναι 'πως γίνεται να μην καταλαβαίνει κάτι τόσο απλό και τόσο προφανές'. Δεν ξέρω όμως πως να το αναλύσω περαιτέρω.

Οπότε έχω δυο ερωτήσεις που θέλω να σου κάνω: 1) Που πιστεύεις ότι οφείλεται η σχέση της μητέρας μου με την τεχνολογία όπως την περιγράφω παραπάνω; Νομίζω ότι είναι χαρακτηριστική πολλών ανθρώπων. 2) Γιατί πιστεύεις ότι η άνω κατάσταση μπορεί να με εξοργίζει τόσο;

Any thoughts?

Σε ευχαριστώ πολύ και συγνώμη για το μακροσκελές μήνυμα
- Σωτήρης


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Φόβος είναι. Η προσπάθεια της να καταλάβει κάτι που έχει συσχετίσει με κάτι δύσκολο γενικώς (μαθηματικά ίσως; ) ενεργοποιεί τέτοιο φόβο που όταν έρχεται αντιμέτωπη με το πρόβλημα, παγώνει και της είναι αδύνατον να σκεφτεί λογικά. Συμβαίνει σε ανθρώπους που δεν τους αρέσουν οι αλλαγές, και η τεχνολογία είναι μια μόνιμη εξελισσόμενη αλλαγή που δεν σταματάει ποτέ.


Νομίζω ότι θυμώνεις επειδή κι εσύ φοβάσαι και κρύβεις τον φόβο σου πίσω από αυτόν τον θυμό. Φοβάσαι ότι η μητέρα σου, που είναι μια ικανή και έξυπνη και επιτυχημένη γυναίκα, έχει φθορά, γερνάει, και δεν θα είναι για πάντα η ικανή και δυνατή γυναίκα που χρειάζεσαι στη ζωή σου, ειδικά αφού είσαι μακριά δεν μπορείς να την φροντίζεις και να την προσέχεις. Αν καταφέρετε και οι δυο να παραδεχτείτε τους φόβους σας, ίσως καταφέρετε και να έρθετε πιο κοντά. Η μαμά σου πρέπει να καταλάβει πώς η αδυναμία της να ευθυγραμμιστεί με την τεχνολογία δεν έχει σχέση με την εξυπνάδα της, και εσύ ότι η αντίσταση της προέρχεται από τον τεράστιο φόβο αποτυχίας – τον οποίο κάνεις χειρότερα με την οργή σου. Στο κάτω κάτω πες της το IBAN από το τηλέφωνο. Θα δυσκολευτείτε τόσο πολύ που τελικά μπορεί να καταλάβει μόνη της ότι είναι πιο εύκολο να μάθει να ανοίγει μηνύματα.


Υπάρχουν κινητά για ηλικιωμένους που έχουν τέσσερα κουμπιά, που λέει ο λόγος. Δεν χρειάζεται να έχει το τελευταίο smart phone.

 

__________________
5.


Πιστεύεις Αμπά μου πως οι ψυχολόγοι είναι πάντα καλοί; Υποθέτω πως όχι. Κ εδώ ερχεται το ερώτημα. Περιμένεις, 1-2 μήνες, να δεις αν ο ψυχολόγος σου ¨κάνει" δλδ να αισθάνεσαι άνετα για να πεις τα θέματα. Ομως μήπως αυτό είναι παγίδα; Μήπως ο ψυχολόγος πρέπει να σε ζορίσει και λιγο απ' το να σ'αφήνει ανέμελα να μονολογείς; Τελικά, δεν το θεωρεις πιθανό ο ψυχολογος να κάνει δουλειά μεν, μετατρέποντάς σε σε ένα εγωκεντρικο,σχεδόν εμμονικά υστερικό άτομο, που καταλήγει πχ να βάζει στη μάυρη λίστα τους γονείς του στα 35+ του, και να τους αποδίδει ό,τι στραβό πήγε στη ζωή του. Λέω εγώ τώρα.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Θα κάνω μια εξαίρεση και θα απαντήσω σε άνθρωπο που πάει ήδη σε ψυχολόγο. Η αμφισβήτηση του ψυχολόγου σου μπορεί να είναι μέρος της θεραπείας σου και μάλιστα πολύ σημαντικό. Νιώθεις ότι φλυαρείς ανέμελα; Πες το. Νιώθεις ότι θέλεις να σε πιέσει; Πες το. Νιώθεις ότι μετατρέπεσαι σε υστερικό και εμμονικό πλάσμα που κατηγορεί τους γονείς του για τα πάντα; Πες το. Και τα τρία είναι φανταστικές πάσες για τον ψυχολόγο σου. Κατά τα άλλα, φυσικά και δεν είναι όλοι το ίδιο καλοί, αλλά κυρίως, δεν μας ταιριάζουν όλοι με τον ίδιο τρόπο. Κι αυτό είναι κάτι που μπορείτε να συζητήσετε στα πλαίσια της θεραπείας σου.


__________________
6.


Αγαπητή Α,μπα! Μένω εδώ και λίγους μήνες στο εξωτερικό και έχει τύχει αρκετές φορές να μας φέρουν φαγητό σε ταπερακια, διάφοροι φίλοι του αγοριού μου. Το πρόβλημα μου είναι ότι νιώθω πως δεν είναι ωραίο να τα επιστρέφω άδεια, από την άλλη κάποιοι από τους φίλους τρώνε πιο υγιεινά από εμάς, πχ. μόνο βιολογικά και δεν ξέρω τι να βάλω στα ταπερακια γιατί εμείς τρώμε πιο απλά πράγματα τύπου μακαρόνια κλπ. Είναι όντως φάουλ να επιστρέφεις τα ταπερακια άδεια;
- ταπεροπληκτη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Γιατί σας φέρνουν ταπεράκια; Αυτή είναι η απορία μου. Έχετε δώσει την εντύπωση ότι δεν μπορείτε να ταΐσετε τον εαυτό σας, ή είναι κάτι που συνηθίζει αυτή η παρέα επειδή τους αρέσει η μαγειρική; Η απάντηση εξαρτάται από τον λόγο που σας τα φέρνουν. Τα μακαρόνια δεν είναι απαραίτητα απλά, υπάρχουν βιολογικά μακαρόνια, και όσοι τρώνε υγιεινά δεν απορρίπτουν οπωσδήποτε το παστίτσιο που και που.

_________________
7.


Τι είναι η ποπ κουλτούρα ;;;

-Φένια


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Χμ, για να δω, για δοκίμασε αυτό.

(Μη μου πείτε ότι ήθελαν την δική μου απάντηση, δεν είμαι λεξικό).

98

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
20 σχόλια
I_am_the_law
# 4 Αγαπητέ συμπάσχοντα γιε, μόνο με αίμα, δάκρυα κι ιδρώτα μπορεί να γίνει αυτό που θες. Θα πρέπει να κάτσεις μαζί της να της δείξεις με πολλές επαναλήψεις τι πρέπει να κάνει. Θα πρέπει όμως να καταλάβει ότι είναι απαραίτητο. Θα πρέπει να το θέλει και η ίδια. Προφανώς μπορεί (αν φοβάται τα μαθηματικά, πως μπήκε ιατρική), προφανώς υπάρχει τεχνοφοβία αλλά μπορείς να της δείξεις την ωραία και την χρήσιμη πλευρά της τεχνολογίας. Με την επανάληψη θα καταλάβει ότι δεν είναι δύσκολο και θα το μάθει. Μην αποκλείσεις ότι μπορεί να πάρει πρωτοβουλίες (και εν αγνοία) και να στείλει το IBAN σε κανέναν χάκερ.
alitra
alitra
#2Δεν έχω σκύλο, έχω δύο γατιά όμως. Είναι πολύ κοινωνικά και θέλουν να μυρίζουν όποιον μπαίνει στο σπίτι - και όσο πιο κοντινό μου τον νιώθουν, τόσο περισσότερο τον πλησιάζουν. Επίσης, όσο καλά κι αν καθαρίσεις, μπορεί να βρεθεί γατότριχα. Επειδή λοιπόν καταλαβαίνω ότι κάποιοι δεν γουστάρουν, ξεκαθαρίζω από την αρχή ότι το σπίτι έχει γατιά, να έχει ο άλλος την επιλογή αν γουστάρει/δεν γουστάρει, ανέχεται/δεν ανέχεται να συνυπάρξει μαζί τους. Σαφώς δεν τα αφήνω να ορμήσουν πάνω στον καλεσμένο (εκτός αν ο ίδιος καραγουστάρει και τα ενθαρρύνει), εννοείται ότι δεν δαγκώνουν κλπ, και ότι έχω τις κεραίες μου πιο σηκωμένες για πιθανές σκανταλιές όταν έχω κόσμο. Αλλά σε δωμάτιο τα περιορίζω μόνο αν έχω πχ μάστορα, για να μην μπλέκονται στα πόδια του.Φυσικά και δεν μπορώ να επιβάλλω σε κανέναν την παρουσία των γατιών μου, όπως δεν μπορώ να επιβάλλω την παρουσία των (υποθετικών) παιδιών μου, το διακοσμητικό μου γούστο, την μαγειρική μου, ή την δική μου παρουσία. Αλλά στο σπίτι μου όλα αυτά υπάρχουν. Όποιος δεν ανέχεται κάτι από αυτά, η λύση δεν είναι να διώξω παιδιά και γατιά, να αλλάξω διακόσμηση, να πάρω φαγητό από τη μαμά του και να μετακομίσω. Η λύση είναι να επιλέξει ο ίδιος αν επιθυμεί να έρθει στο σπίτι μου, όπως αυτό είναι.
I_am_the_law
# 3 Αρχικά νόμιζα ότι είσαι από τον Πύργο. Δεν έχουν όλοι τον ίδιο κώδικα επικοινωνίας. Κάποιος μπορεί να κάνει χιούμορ και να αυτοσαρκάζεται με κάποιο αρνητικό του τόπου καταγωγής του (ή της εμφάνισής του). Συμφωνώ βέβαια ότι δεν είναι και το καλύτερο να αρχίσεις μία συζήτηση με το το "ω τι μεγάλη μύτη που έχεις, κρυώνεις εδώ και έχεις συνάχι στη Λάρισα". Πρέπει να κόψεις τον άλλο αν έχει τέτοια διάθεση αυτοσαρκασμού αλλιώς κινδυνεύεις να παρεξηγηθείς.
Vasilis21
Vasilis21
#2 Δεν μπορείς να επιβάλλεις σε κανέναν την παρουσία του σκύλου και σου μιλάω ως ιδιοκτήτης σκύλου και μάλιστα μεγάλου. Υπάρχουν άνθρωποι που τα φοβούνται, που έχουν αλλεργίες ή απλά δεν τρέφουν τα συναισθήματα που έχει κάποιος για το σκύλο του. Μπορεί να είναι πολύ φιλικός και παιχνιδιάρης, αλλά δεν αρέσει σε όλους τους ανθρώπους να έρχεται κατά πάνω τους ένας άγνωστος σκύλος ή μπορεί να μην τους αρέσει να έχουν τρίχες πάνω στα ρούχα τους. Δεν γίνεται να τους πεις "εγώ θα τον έχω εδώ και να πάτε να πνιγείτε". Αν έχουν κάποιο θέμα με τα σκυλιά, δεν νομίζω ότι θα πάθει κάτι ο σκύλος σου για λίγες ώρες να είναι σε έναν άλλο χώρο.
boxer
Φυσικά και μπορείς να τους το πεις, ειναι το σπίτι σου. Όποιος δεν σέβεται το κατοικίδιο σου, που ειναι δική σου επιλογή να το έχεις μεσα στο σπίτι σου, τότε δεν σεβεται και σενα.Σε κανέναν δεν επιβάλεις τίποτα αν είσαι στο χώρο σου. Οι άλλοι έρχονται και εκείνοι επιβάλουν. Όπως θα σεβαστείς τον αλλον και δεν θα πας στο σπίτι του με το σκύλο σου, έτσι και ο άλλος πρεπει να σε σεβαστεί και να μην έρθει αν ενοχλείται. Από τότε που αποκτήσαμε ζώα στο σπίτι, κάποιοι έκοψαν τις επισκέψεις. Ε, χίλια χρόνια να μη ξαναπατήσουν. Ξεκθάρισε το τοπίο και δεχομαστε φίλους που πραγματικά μας αγαπάνε, και είτε αγαπούν και τα ζώα μας, είτε αγαπούν εμάς και τα ανέχονται για χάρη μας. Τετοιους φίλους μάλιστα!Αν για σενα ειναι σημαντικό να έρχονται οι φιλοι στο σπίτι και να κλειδώνεις τον αποδεδειγμένα καλύτερο σου και πιο πιστό σου φίλο σε ένα άλλο δωματιο, τότε πραγματικά λυπάμαι το σκύλο που έχεις.
Vasilis21
Vasilis21
Εγώ έχω ροτβάιλερ και δεν μπορώ να το επιβάλλω σε κανέναν επισκέπτη. Η δικιά μου, μάλιστα, όταν κάποιον τον βλέπει πρώτη φορά χαλάει τον κόσμο με το γαύγισμά της. Όσοι πάνε και την πλησιάζουν και τους μυρίζει μετά είναι ΟΚ. Κατά τα άλλα δεν μπορώ να την επιβάλλω σε κανέναν και όποτε έρχεται κάποιος που δεν την ξέρει, τη βάζουμε στον κήπο και κάθεται.
luckystrike
luckystrike
Κάτσε ρε μπόξερ. Όποιος δεν αγαπάαει το σκύλο σου δεν αγαπάει κι εσένα; δηλαδή εγλω δεν αγαπάω τους φίλους μου γιατί δγεν μου αρέσει ένα σκυλί που με περνάει στο ύψος να ανεβαίνει στους ώμους μου να με γλείφει να τρίβεται πάνω μου να κοντεύει να με ρίξει στο πάτωμα και παρόλες τις προσπάθειές μου να τον κατεβάσω να μην κατεβαίνει με τίποτα; μια χαρά τους αγαπάω. Αλλά δεν πηγαίνω σπίτι τους.
boxer
#2 Ο σκύλος, ή η γάτα που ζει μέσα στο σπίτι είναι πλήρες μέλος της οικογένειας, δεν είναι απλά ένα κατοικίδιο. Οι επισκέπτες έρχονται δεύτεροι. Δεν περιορίζεις το σκύλο σου για κανέναν. Ουτε μεσοβέζικες λύσεις του στυλ, αν γλυφει, ή αν γαυγίζει ή αν...Ο σκύλος και γλύφει και γαυγίζει και είναι στο σπίτι του και όποιος δεν τον θέλει ας μη πατήσει το πόδι του. Τι θα έκανες αν είχες μικρά παιδιά και οι φίλοι σου δεν τα γούσταραν? Θα τα περιόριζες? Θα τα κλείδωνες στο διπλανό δωμάτιο? Και αν δεν γουστάρει το σπίτι σου και το βρίσκει π.χ. κακόγουστο ή καταθλιπτικό ή ότι άλλο? Αν βλέπεις το σκύλο σου όχι σαν μέλος της οικογένειας σου, αλλά σαν μέρος της επίπλωσης, ή σαν άψυχο διακοσμητικό που μπορείς να το πηγαίνεις όπου θέλεις χωρίς να υπολογίζεις τα συναισθήματα του, τότε κακώς έχεις σκύλο.Όποιος επισκέπτεται ξένο σπίτι έχει την υποχρέωση να δεχτεί κάποια πράγματα, αλλιώς χίλιες φορές να μη πάει.
BabyDoll
BabyDoll
Boxer αν είχες ένα παιδί που άρχιζε να τσιρίζει πχ στο σαλόνι ενώ είχες καλεσμένους δεν θα το πήγαινες στο δωματιό του να το ηρεμήσεις; Αν το παιδί σου έπαιρνε μια ξύλινη κουτάλα κι άρχιζε να χτυπά τους καλεσμένους δεν θα το πήγαινες στο δωμάτιό του για τιμωρία;Γιατί λοιπόν δεν συνετίζεις και τον σκύλο εφ όσον τον θεωρείς μέλος της οικογένειας; Γιατί ο σκύλος μπορεί να έρθει και να μου δαγκώσει το παπούτσι πχ ή να προσπαθεί να ανεβαίνει στα πόδια μου και να με γλύψει και να θεωρειται φυσιολογικό και επιτρεπτό; Φυσικά και είναι δικό σου το σπίτι και το αν θα σεβαστείς ή οχι τους καλεσμένους σου είναι δική σου υπόθεση. Απλά ήθελα να τονίσω το παράλογο της υπόθεσης
BabyDoll
BabyDoll
Ακριβώς boxer, το παιδί θα το συνετίσεις και παράλληλα διαπαιδαγωγήσεις, δεν θα το αφήσεις να ενοχλεί τον κόσμο. Ετσι λοιπόν θα κάνεις και με το κατοικίδιό σου. Θα το πας σε άλλο δωμάτιο για να καταλάβει οτι έκανε κάτι λάθος κι οτι οι πράξεις του έχουν συνέπειες (δεν είναι ανάγκη να κάτσεις μαζί του, ας μην φτάνουμε στο σημείο να εξισώνουμε τα παιδιά με τα κατοικιδια)
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
boxer, αν το σκυλί είναι στοιχειωδώς εκπαιδευμένο ή στοιχειωδώς ήρεμο ιδιοσυκρασιακά, θα μπορούσα να συμφωνήσω μαζί σου (με εξαίρεση αυτούς που έχουν φοβία ή/και αλλεργία), όμως ο άλλος -βασικά- δεν έχει υποχρέωση να δέχεται σκυλογλωσσόφιλα, leg humpings ή συνεχή γρυλίσματα και γαυγίσματα. Υπάρχουν εκνευριστικά μυγιάγγιχτοι/ σιχασιάρηδες κ.λπ. άνθρωποι αναφορικά …αλλά υπάρχουν και πλήρως ανεύθυνοι ιδιοκτήτες, που δεν ξέρουν να χειριστούν το ζώο (και προς όφελος του ίδιου του ζώου, στην τελική). [Άσχετο, σχετικό τις προάλλες ήμασταν 2 άτομα στην είσοδο αρχαιολογικού χώρου σε κάποια επαρχία, ήταν κι ένας τσοπάνης με τις προβάτες του κάπου στο vicinity, εμφανίζεται το λοιπόν ο σκύλος του, που ήταν γομάρι και μας κοντοζυγώνει με απειλητικές διαθέσεις, γκρρρρρ....δοντάκια γυμνωμένα κ.λπ.. Ok, εγώ ψυχραιμία, ως ένα βαθμό, ήξερα τι να (μην) κάνω, με έχει δαγκώσει σκύλος παλαιότερα στο άστυ μου έχει σκίσει και την μπλούζα δεν πολύ μασάω, μ’ αρέσουν και τα σκυλιά, αλλά αυτό ένα θηριάκι που προστάτευε το κοπαδάκι του και πέρασε αρκετή ώρα μέχρι ο μπαγλαμάς να σφυρίξει στο ζώο, στην καρα-που-τσα-κλά-ρα του απλά. Αν ήταν κανά παιδάκι και άρχιζε να τρέχει αλαλάζοντας, όμως, μπορεί και το γεγονός να γραφόταν στις ειδήσεις. Εννοείται δεν έχω τίποτε με τον σκύλο που "κάνει την δουλειά" του, ο ιδιοκτήτης όμως μαλάκας (και δυστυχώς όχι ο μόνος). Άλλος είπε σε γνωστό μου ότι «χαλάει την πιάτσα», που μαζεύει τις ακαθαρσίες του σκύλου του από το πεζοδρόμιο, άστο!]
boxer
Είπες τη σωστή λέξη: Φοβία. Γιατι οι φοβικοί είναι αυτοί που δημιουργούν θεματα στα ξενα σπίτια. Μη μ'ακουμπήσει, μη με γλύψει, μη με πλησιάσει και όλες αυτές οι ανοησίες που κατα 99% δεν ισχύουν για ζώα που ζουν μεσα σε σπίτια. (και επίσης να πούμε ότι δεν ισχύουν στις προηγμένεςς χώρες). Αν κάποιος είναι φοβικός με τα υψη και τα ασανσερ ας μην ερθει σπιτι μου που ειναι σε ψηλό όροφο. Δεν θα μετακομίσω στο ισόγειο για χάρη του. Το ίδιο θα κάνω για τα ζώα μου. Δεν θα τα περιορίσω γιατι τα σιχαίνεται. Αν ειμαστε τοσο καλοι φιλοι, θα βρεθούμε έξω.
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
old lonely dog και boxerΈχω την αίσθηση πως δεν υπάρχει μόνο ένας τρόπος αντιμετώπισης του θέματος, που να καλύπτει όλες τις περιπτώσεις, είτε μιλάμε για οικοδεσπότες, είτε για επισκέπτες, είτε για παιδιά, είτε για κατοικίδια.Και δεν χρειάζεται να ιατρικοποιούμε όλες τις καταστάσεις, υπάρχουν και αεικίνητα superenegetic παιδιά, που δεν χρειάζονται ψυχολόγο, ούτε φάρμακα όμως δύνανται να είναι κουραστικά για τους υπόλοιπους (been there, done that). Δεν θα πάθει κάτι το παιδί να απασχοληθεί με κάτι, για ένα χρονικό διάστημα σε κάποιο άλλο δωμάτιο μόνο του (been there, done that, επίσης) και νομίζω ότι ούτε και τα γατόσκυλά μας θα πάθουν κάτι μ' έναν μικρό περιορισμό ή destraction, για συγκεκριμένη ώρα, αν το επιτρέπει η κατάσταση. Αν υπάρχει καλή διάθεση και αμφίδρομος σεβασμός οικοδεσποτών - καλεσμένων λύσεις βρίσκονται :-) Είπαμε, υπάρχουν άνθρωποι βλακωδώς εχθρικοί και μυγιάγγιχτοι ως προς τα ζώα, υπάρχουν ευσυνείδητοι ιδιοκτήτες κατοικίδιων και μπράβο τους και μπράβο μας και γενικώς μπράβο, υπάρχουν όμως και ιδιοκτήτες που θα θιχτούν –προσωπικά- και θα βγάλουν είτε επιθετικότητα, είτε σταρχιδισμό, αν τους πουν κάποιοι π.χ. να καλέσουν το σκυλί, ώστε να μην καβαλάει όλο τον κόσμο 3 ώρες straight! (όπως μου μετέφεραν πρόσφατα από μάζωξη-συνέλευση ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων) …ε, δεν μπαίνουν όλοι και όλα στον ίδιο ντορβά.
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
Ε ...όχι και να χαλάσουμε τις καρδιές μας, βρε old dog :-)Αυτό που λέω είναι πως η ζωηράδα δεν είναι απαραίτητα αποκλίνουσα συμπεριφορά, όμως μπορεί να είναι πολύ ενοχλητική σε φάσεις. Έχω υπάρξει superenergetic παιδί και καταλαβαίνω -απόλυτα- ότι είναι κάτι το απαιτητικό/ εξαντλητικό για τους άλλους, παρότι δεν χτύπαγα κανέναν με κουτάλες. Αυτό που επίσης είπα είναι ότι δεν παθαίνει, κανείς, τίποτα με μερικά boundaries, δοσμένα ανθρωπινά πάντοτε, ε ...ας μην φτάσουμε στο σημείο να βαφτίσουμε μία (δημιουργική) απασχόληση του παιδιού σ' έναν άλλο χώρο πλην του καθιστικού με τους καλεσμένους, αναισθησία και borderline κακοποίηση παιδιού."Το να απομακρύνεις ένα παιδί από μια ομάδα ανθρώπων δια της βιας σαν αποδιοπομπαίο τράγο το βρίσκω εξευτελιστικό."Φοβάμαι ότι εδώ γίνεται ένας χρωματισμός των λόγων μου, προς το δραματικότερον, και υπονοείται κάτι που δεν έχω πει και αναρωτιέμαι -πραγματικά- το γιατί. Μάλλον έχουμε δύο εντελώς διαφορετικές εικόνες του συγκεκριμένου πράγματος στο μυαλό μας. υγ. Καλέ, με το παστίτσιο έκανα πλάκα.(Είναι ποτέ δυνατόν να σοβαρολογώ για κάτι τέτοιο θέμα;)
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
All good.Ναι, κάτι θυμάμαι που έλεγες περί δύσκολης childhood, ασαφώς βέβαια._______Μπόμπα η alternative συνταγή, θα την έχω υπόψιν.Το κοντινότερο που φτιάχνω σ' αυτό το πράγμα είναι ένα impromptu σουφλεδοειδές, με στρώσεις ψητών λαχανικών (μελιτζάνα/ καρότο/ κολοκύθι, πιπεριές, μανιτάρι, ό,τι υπάρχει τεσπά), με μπαλάκια κόλιανδρου και κόλιανδρο σκόνη κι από πάνω μπεσαμέλ με τυρί._______Το mother's little helper δεν το ακούω συχνά, παρότι ωραίο κομμάτι διότι μου δημιουργεί σφίξιμο, ευθύνονται ξεκάθαρα οι συγχορδίες του γι' αυτό, ίσως και οι στίχοι.Το as tears go by είναι πανέμορφο, βέβαια.Θα γελάσεις, αλλά ένα τραγούδι από την δική μου early παιδική ηλικία:https://www.youtube.com/watch?v=p4QqMKe3rwYκι ένα ακόμη: https://www.youtube.com/watch?v=j-5yn3v3N8A ...μαζί με ένα τραγούδι με μία μάλλον ιδιαίτερη (μη) παραίνεση αναφορικά με τις μαμάδες, που υποθέτω ότι αφορά μαμάδες εντός εισαγωγικών αλλά δεν έχει σημασία:https://www.youtube.com/watch?v=DnO1UDqsvjIκαληνύχτα
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
Ναι τους σπόρους εννοώ. “Μπαλάκια” για εμφατική παραστατικότητα.Χαχαχα, θεϊκό το κομματάκι, δεν έτυχε να γνωρίζω το συγκεκριμένο. Very able o κος Αμύγδαλος με τον (αυτό)σαρκασμό και την στιχουργική, quite a cathy tune too.Σε άλλο μουσικό κλίμα, αλλά με σκωπτική διάθεση still:https://www.youtube.com/watch?v=FFQbERB2DAM
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
Περαστικά! Ελπίζω ήδη να βελτιώνεσαι!Και 'γω καταπληκτικά ... διαχειριστικά, φροντίδα τάφων, φασίνα, πλυντήρια, πότισμα, μερεμετάκια, μαγείρεμα (+διάφορες υποθέσεις που σκέπτομαι και που θέλουν διευθέτηση). Πιο mundane πεθαίνεις, δηλαδή. (τουλάχιστον έκανα κάτι αυτοσχεδιαστικά στην μαγειρική χαχαχα!).Και επειδή μας πήρε η νύχτα και από τώρα νυστάζω, μας βλέπω για μαμ και ταινίες, επί κρεβάτου.Παράξενο έβλεπα στον ύπνο μου ότι my (sick) Mama told me to come but i couldn't (στην Αγγλία όλα αυτά), ήταν ενοχλητικό.Δεν θα σου αρέσει αλλά εγώ θα το βάλω: https://www.youtube.com/watch?v=2-kbA-BAz2k ως θεματικό epilogue.Από σκαθάρια έχω αυτό στο mp3 μου: https://www.dailymotion.com/video/x5xuk4:-)...Και last but not least, για να μην ξεχνιόμαστε (αν δεν το έχεις δει πρέπει όπως και δήποτε να το να χαζέψεις είναι ένα treat!): https://vimeo.com/53207758nacht!
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
she was partially very luckyand partially very unlucky, throughout her life.δεν θα ήθελα να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες, που ίσως θα μπορούσαν να γίνουν αναγνωρίσημες (...λέμε τώρα)Ένα, πράγμα, που έχω μάθει με τον καλό ή ουδέτερο, αλλά και με τον πιο άσχημο τρόπο είναι να μην μπαίνω σε τέτοιες συγκρίσεις, γιατί δεν έχει καμία απολύτως σημασία.___________Ε ναι, φαίνεται λίγο βαρύ το ταινιάκι, πολύ heavy πράγματα συνειδητά δεν τα επιλέγω για τέτοια φάση.Εμείς είδαμε, πάλι, το http://flix.gr/cinema/an-review.html το οποίο ήταν γλυκήτατο.(τι είναι αυτό το πράγμα με τις γιαπωνέζες γιαγιάδες που σου δημιουργούν τόσο mushy συναισθήματα;)Δεν βλέπεις όνειρα καθόλου; Βλέπεις, απλά δεν τα θυμάσαι, θεωρώ.Δεν αποδίδω τίποτε το "μεταφυσικό" σ' αυτά, αποδίδω το αναλογούν "φυσικό".καλή σας υπόλοιπη Κυριακή!
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
Γλυκό, αν και όχι απροβλημάτιστο. Το call me λέω να το δω στο cine όταν βγει, ελπίζω να είναι καλό γιατί είμαι λίγο cautious με τους διθυράμβους :-)Το 3 billboards το είδαμε χτες στο cine. Bίαιο, σκληρό, περιέχει και αρρώστια αλλά και με κάποιους χιουμοριστικούς κούκου τόνους, που το ελαφρύνουν κάπως. Δεν αποφεύγει όλα τα κλισέ, αλλά εν γένει αρκετά ενδιαφέρουσα ταινία. Εξαιρετική η Frances McDormand, εξαιρετική στην …κατεδαφιστική της απολυτότητα.[... Η ταινία είχε πάρει πολύ καλές κριτικές και πήγαινε καλά στα φεστιβάλ κ.λπ., αλλά τελευταίως υπάρχει ένα backlash αναφορικά με τo portrayal του χαρακτήρα Dixon (που -εκτός των άλλων- είναι ρατσίστας), ο σταδιακός εξανθρωπισμός, τα επίπονα στάδια μεταμορφώσεως, και η ηθική βελτίωση αυτού του χαρακτήρα προς το τέλος, δεν ικανοποιεί τους πάντες: Δεν θα έλεγα πως συμφωνώ μαζί τους. Ένα επί πλέον ενδιαφέρον που είχα σκοπό να διαπιστώσω είναι το πως το όποιο ομοφυλοφιλικό element στην ταινία είναι irrelevant με την πλοκή και ενδεχομένως εμβόλιμο καθαρά για σκοπούς "ανοίγματος στην αγορά", όπως υπονοούσε έτερος χρήστης εδώ: http://www.lifo.gr/guide/cinema/4171 Ειλικρινά, δεν ξέρω αν είχε -πραγματικά- δει την ταινία ο εν λόγω χρήστης όταν αναρωτήθηκε αυτό που αναρωτήθηκε, αλλά αν όντως την είχε δει -πραγματικά- ανησυχώ για το τι καταλαβαίνει κανείς όταν βλέπει κάτι (ή κάποιος έχει την μύγα και μυγιάζεται)υγ. Spoiler alert: Περιμένω να γελάσεις με την τσικιτίτα. Εγώ ήμουν σε φάση: Δεν είναι δυνατόν!].
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
Παρακαλώ. Ι'm not very good with compliments, though ;-PΠερισσότερο απ' την όποια ορατή βία στην ταινία, όμως (εντάξει, δεν είναι και ταραντίνο) το κυρίως θέμα είναι αυτό που θα βρεις αρκετά disturbing πιστεύω, γιατί είναι disturbing (παρότι επιμένω ότι ο τρόπος που τα συνδυάζει και τα σερβίρει ο κος σκηνοθέτας είναι ενδιαφέροντας), αν δεν είσαι σε φάση, απέφυγέ την. Έχοντας δει την ταινία, όπως είπα και πριν, δεν πολυσυμμερίζομαι τις εν λόγω ενστάσεις, το film δεν περιγράφει ένα ουτοπικό κόσμο, αλλά έναν πραγματικό (υπονοείται παρελθοντικός βασανισμός PoC κρατούμενων στην ταινία από τον Dixon) αλλά η χειρότερη πράξη βίας που βλέπουμε να εκτελεί είναι προς λευκό gay άτομο ...και είναι αρκετά βίαια, believe me. Η πραγματική (και συμβολική) διαδοχική πτώση του Dixon, που σηματοδοτεί και την "μεταμόρφωσή" του εμένα θα έλεγα πως με ικανοποιεί. Το karma is a bitch -ενδεχομένως- είναι σχηματικό, αλλά δεν το βρίσκω και τόσο εκτός πραγματικότητας ...όχι ως προς το συχνό του occurancy του στατιστικά, αλλά -ενδεχομένως- ως προς την βιωματική του αποτελεσματικότητα.Ποπο, χρόνια θέλω να δω το merry christmas, mr Lawrence, το έχουμε κατεβασμένο, αλλά δεν έχει τύχει!
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
Aν σου κάνει click το 3 billboards, proceed at your own risk.Εφόσον δεν είχες spoilers της πλοκής το διάβασα :-) πιάνω το νόημα, αλλά δεν μπορώ να σχολιάσω -προφανώς- αφού δεν την έχω δει yet.Θα αναφερθώ σ' αυτές που είπες και μόνο:Το My Beautiful Laundrette παλιό αγαπημένο, με όχι βάναυσο τέλος, which is good Ι guess. It tackled multiple issues. Respectively έχω την αίσθηση ότι ίσως δεν πολυάρεσε στην british-pakistani community. Πριν καμιά δεκαπενταριά χρόνια, περίπου, είχα μια συζήτηση με μία καλοβαλμένη κοπέλα, των arts, πακιστανικής καταγωγής, στην Αγγλία, που προσπαθούσε να μας εξηγήσει (…μάλλον επί ματαίω) το ότι η εν λόγω ταινία ήταν έναν no-no γι’ αυτούς (πληγή για το machismo) and she felt quite strongly about it. Funny thing is ότι η gay-ο-σύνη του Όμαρ δεν θεωρώ ότι ήταν το πρόβλημα στην εικόνα προς τα έξω αλλά όλα τα υπόλοιπα (εμπόριο drugs/ ξέπλυμα χρημάτων/ απιστίες/ μαγεία και απειλές κ.λπ.), άλλωστε σ' αυτήν την ταινία οι όποιοι λευκοί μοιάζουν να είναι τα underdogs …ακόμη και ο charming Johny τελικώς έχει λιγότερα από τον Ομάρ και ο τελευταίος μάλλον τον έχει του χεριού του – ανατρέποντας την υπονοούμενη αντίθετη δυναμική του παρελθόντος.Άσχετο, σχετικό και η μίνι σειρά The Buddha of Suburbia, του Hanif Kureishi, έχει το ενδιαφέρον του και παίζει πάντοτε ο πολύ καλός Roshan Seth, με μουσική από τον γνωστό και μη εξαιρετέο.Το brokeback (με το όχι και τόσο αισιόδοξο τέλος) δεν μπορώ να πω ότι το συγκαταλέγω ανάμεσα στις memorable (για μένα) gay themed movies, την είδα και κάπως ετεροχρονισμένα βέβαια. Σε ποιμενικο στυλ θα προτιμούσα άλλα, ακόμη και το πρόσφατο God's Own Country. Λες: «γιατί οι ήρωες ήταν πιο βασανισμένοι, είχαν άλλη δύναμη και περνούσαν πιο ισχυρά μηνύματα» δεν διαφωνώ αλλά συμμερίζομαι -όχι απόλυτα, αλλά ως ένα βαθμό- τον δημοκίδη εδω: http://www.lifo.gr/print/entyposeis/178087/vre-mipos-to-oikiako-manatzment-einai-to-vasiko-pligma-toy-feminismoy (Ένα subtle παράδειγμα: Έπεισόδιο των Τυδώρ του πρώτου κύκλου: μόλις -μόλις όμως- ευοδώθηκε , σεξουαλικώς, η σχέση των Τhomas Tallis και Sir William Compton, στην επόμενη σεκάνς γαμιέται ο Ζευς, γίνεται sweat/ english fever outbreak (μια καθόλα υπαρκτή επιδημία της εποχής αλλά μέχρι και σήμερα μυστηριώδης ως προς τα αίτια) ψοφάει αμέσως ο ένας εκ των δύο (και φυσικά πολλοί άνθρωποι ακόμη στο γενικό πληθυσμό). Ε…σπάζομαι λίγο με την σημειολογία του πράγματος. Τελοσπάντων! I sound crazy Ι know.Το moonlight βρήκα ότι είχε συμπαθή γραφή και φωτογραφία, αλλά κάπως ημιτελές από άποψη υπόθεσης και χαρακτήρων, maybe it’s difficult to relate, ήταν και αρκετά σκληρό σε φάσεις, με την junkie μαμά/ ghetto κ.λπ. Δεν μπορώ να πω πως ενθουσιάστηκα, αν και η σκηνή που η οργή του πρωταγωνιστή-μαθητή escalates στο σημείο του να διαλύσει μία καρέκλα στο κεφάλι του bully ήταν θεωρώ αριστοτεχνική. Ίσως φταίει που είχα δει το ντοκυμαντέρ checktit σε πρότερο χρόνο: http://www.checkitfilm.com/ που δείχνει την σκληρή πραγματικότητα του ghetto (για gay και trans), χωρίς λυρισμό. Eίναι και ένα καλό παράδειγμα για να αντιληφθεί κάποιος τι σημαίνει “born under a bad sign” (underpriviledged) και πώς αυτό το πράγμα perpetuates.Το kiss of the spider woman… θανατηφόρα δραματικό είχε αρκετό ενδιαφέρον, με τις φυλακές και την πολιτική κατάσταση, με την βραζιλιάνικη χούντα. Πιστεύω πως "ο" πρωταγωνιστής δεν είναι gay άντρας, αλλά, πιθανότατα, τρανς γυναίκα [Molina (William Hurt), a cross-dressing homosexual (he is most likely a transwoman, but as a sign of the times he is just referred to as homosexual) ]. Παρά την δραματικότητά του, μου αρέσει που @ εν λόγω -και κόντρα στο άκρως επισφαλές της κατάστασής τ@- αποδεικνύεται σιγά, σιγά much more courageous and ethical and giving από πολλούς μπαγλαμάδες εκεί πέρα …but she/he is brutally assasinated in the end, how nice! (Not).Last but no least, το weekend, ταινία απολύτως ερωτεύσιμη. Για μένα τουλάχιστον, από τις καλύτερες, αν όχι η καλύτερη (σαν σύνολο πάντοτε, κι όχι μεμονωμένες σεκάνς-ιδέες). Για το στόρυ ο ενας εκ των δύο είναι όντως gay, εν αντιθέση με όλους προηγούμενους. Πολύ συγκινητικό τέλος. (Μύξααα!)
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
Καλά, εννοείται δεν ξεσυνερίζομαι τις όποιες ομοφοβικές «ευαισθησίες» (γκουχ!) της κοπέλας και στην πραγματικότητα υπάρχει γκάμα brit-pakistani χαρακτήρων και συμπεριφορών στην ταινία, αν θα ήθελα να εστιάσει κανείς μόνο στα αρνητικά, μάλλον θα ήταν εσφαλμένο,άλλωστε ο Κoureishi (δεν τον ανέφερα τυχαία) έχοντας ο ίδιος mixed heritage θεωρώ πως ήταν valid/ κατάλληλος να κάνει commentary. Anyway! η εν λόγω ταινία είχε -όντως- παιχτεί στην ελληνική tv, διότι εκεί έτυχε να την πρωτοδώ (pre internet/ pre torrent κλπ, τότε που το να πέσεις τυχαιά πάνω σε κάτι τέτοιο στην π.χ. στην ερτ2 ήταν σπάνιο και rewarding σε σημείο ενθουσιασμού! Έτσι είχα πετύχει και τα Poison/ Total Eclipse/ Velvet Goldmine κ.λπ) όπως είχε παιχτεί και το μάλλον σπανιότατο "χαμογελάστε παρακαλώ" (ή κάτι τέτοιο) με τον Daniel Day στο ρόλο ενός περιπλανώμενου με moto οδοντογιατρού.Έχοντας δει την "χρονιά με τα 13 φεγγάρια" και την Πέτρα Φον, αυτές τις βασανιστικά μίζερες ταινίες (ειδικά στην πρώτη, θες να την κόψεις την φλέβα όχι κάθετα όμως, οριζόντια κατά μήκος. Είχε αυτοκτονήσει εκείνη την εποχή ο σύντροφος του Φασμπίντερ και τι να λέμε ο άνθρωπος «είχε ρέντα»), μπορώ να πω ότι ο Φασμπίντερ είναι από τους σκηνοθέτες που έχει φάει αποκλεισμό (μαζί, τουλάχιστον, με τον Τρίερ και τον Kechiche) ό,τι είδαμε, είδαμε basta.Κάθε μέρα joker, ω Θεοί! Πώς γίνεται αυτό πρακτικά; Εντάξει star wars αγαπημένα από νηπιακή ηλικία. Το blade runner (το πρώτο), για να είμαι ειλικρινής δεν το είχα δει ποτέ ολοκληρωμένο, αλλά το καλοκαίρι που μας πέρασε το έπαιξαν στο open-air στην τεχνόπολη και το industrial με φωτάκια περιβάλλον έκανε ακόμη πιο ατμοσφαιρική την ταινία. Είδα και την καινούργια και όπως ανέφερα και αλλού ήταν, πράγματι, πολύ καλή.Στο weekend μ' αρέσει και η σκηνή με τα fridge magnets, μία υπέροχη λεπτομέρεια. [Βασικά τα πάντα μ' αρέσουν σ' αυτην ταινία εκτός από τα drugs (που ευτυχώς είναι περιστασιακά και σε καμία περίπτωση σε excess)].Ωχ sorry με το sweet bean. To my defence Ι did send you the synopsis :-) Και γι' αυτό τόνισα οτι δεν είναι “απροβλημάτιστη”. Για να είμαι ειλικρινής το ότι αποκοιμήθηκες στην πρώτη θέαση λειτούργησε παραπλανητικά γιατί θεώρησα ότι τη θεώρησες μάλλον αδιάφορη και δεν θεώρησα(τρις) σκόπιμο να προσθέσω περαιτέρω warnings. Αλλά δεν ήταν η κυρία αξιοζούληκτη?…Τι να λέω κι εγώ τώρα για τα λεπροκομεία, μεταξύ τυριού και αχλαδιού. Θυμάμαι την μητέρα μου που μου έλεγε ότι είχε συγκλονιστεί ως νέα που είχε διαβάσει την «Σπιναλόγκα» του Θέμου Κορνάρου, που γράφτηκε το ‘33 https://www.kastaniotis.com/book/978-960-03-5142-2 Έτυχε, όντως, να πάω στην Σπιναλόγκα εκδρομή με τους γονείς πριν αρκετά χρόνια (πολύ πριν να προβληθεί «το Νησί»), ήταν actually ένα ωραίο μέρος, με φυσική ομορφιά τριγύρω και εκτυφλωτικό φως, ίσως δεν κατάλαβα και πολλά. Διάβασα κατόπιν κι εγώ την Σπιναλόγκα και θεωρώ κι εγώ ότι είναι ένα αριστοτεχνικό «δριμύ κατηγορώ» στο condition humaine ολόκληρo, άμεσο και σύντομο, μία γερή σφαλιάρα στα ethics και τις αισθήσεις!Food for thought τα περί madness, θα ήθελα να το δω λίγο πιο προσεκτικά, καθώς δεν έχει τύχει να ασχοληθώ (με Φουκώ).Δεν το είδα το blue moon, να είχε ενδιαφέρον άραγε;
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
...Οπωσδήποτε -μόνο και μόνο- λόγω περιεχομένου ("ξεσκίσματα σαρκός"), το total eclipse δεν αφήνει την πιο ...ευχάριστη αίσθηση, αν και υποπτεύομαι ότι κι ένα πολύ συγκεκριμένο element θα σου "κλώτσησε" και είναι λογικό. Τον Thewlis (Βερλαίν στην ταινία) τον είχα δει παλαιότερα στον «γυμνό» του Μάικ Λι, φοβερή ερμηνεία, αν και δεν νομίζω ότι θα ήθελα να ξαναδώ την εν λόγων ταινία. Και το poison του Haynes, καθόλου ευχάριστο δεν είναι και ίσως παραήταν μικρή η ηλικία που το είχα πετύχει, αλλά no regrets.Το velvet goldmine το είχα αγοράσει μέχρι και σε dvd τρομάρα μου, ήταν πια στην ηλικία που ήμουν και music fan! Roxy music, cockney rebel κλπ.. τα υπέροχα ladytron και 2HB τα έχω συνδεδεμένα με την ταινία. Μου είχε κάνει πολύ αίσθηση, τότε. Φυσικά δεν θα μπορούσε ποτέ να αρέσει στον David διότι –εκτός όοοοολων των άλλων- you don't/can't sympathise with him στην ταινία (πάντως είχαν γίνει διάφορες αλλαγές στο σενάριο και ο εν λόγων χαρακτήρας έχει στοιχεία κι από jobriath και bolan υποτείθεται), you sympathise more με τον χαρακτήρα που έχει στοιχεία iggy και reed and you sympathise even more με τον narrator (Christian bale)._________Για τον Θέμο Κορνάρο ναι, κι εμένα μου προκαλεί μία κάποια απορία για το πώς και το είχε διαβάσει η μητέρα μου, αναρωτιέμαι πώς έτυχε να πέσει στα χέρια της -αν και- το συγκεκριμένο έργο είναι beyond and above all these. Χαριτολογώντας, καμιά φορά, λέω πως μεγάλωσα με την “σχιζοφρένεια” (ή όχι) να έχει η βιβλιοθήκη του σπιτιού αυτό το βιβλίο: (http://www.pare-dose.net/blog/images/2010/03/3551/Eleni.jpg) δίπλα σε αυτό το βιβλίο: (http://vivliothiki.stefanina.gr/wp-content/uploads/2016/10/img109-e1476711673763-212x300.jpg) δεν έχω διαβάσει κανένα από τα δύο, αλλά νομίζω ότι δεν θα τα χωρίσω ποτέ, έχω συνηθίσει να βλέπω τις ράχες τους μαζί. Its kind of childlike, Ι’m aware._________Ευχαριστώ για το κομμάτι.Ένα κομμάτι που μου ήρθε νωρίτερα στο μυαλό στιχουργικώς και μουσικώς:They're locking them up todayThey're throwing away the key...https://www.youtube.com/watch?v=EtYS3EYjVyk
daydreamcatcher
Εγώ δεν καταλαβαίνω τη διάκριση κατοικίδιο vs μέλος της οικογένειας. Ούτε τη συγκριση παιδιού - σκυλιού. Δε διαπραγματεύομαι/αμφισβητώ την αγάπη προς το ζώο αλλά το θεωρώ υπερβολή να το αντιμετωπίζουμε σαν άνθρωπο γιατί πολύ απλά δεν είναι. Και έχω την εξής απορία. Τα κατοικίδια που είναι μέλη της οικογένειας δεν μένουν μόνα τους στο σπίτι όταν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας δουλέυουν? Δεν είναι και αυτός ένας περιορισμός και ένας συμβιβασμός ως προς το ιδανικό (το να είναι το ζωάκι μαζί μας ή με παρέα και ελεύθερο να κάνει ότι θέλει όλη μέρα)? Βασικά και μόνο το οτι κλείνουμε ένα ζώο στο σπίτι δεν είναι επιβολή ενός περιορισμού? Άρα δεν είναι κάπως υποκειμενικά τα όρια στους συμβιβασμούς που κάνουμε ως προς το ζώο?Εγώ πάντως θα το θεωρούσα ελαφρώς προσβλητικό το να μου πει ένας φίλος οτι έρχομαι δεύτερη σε σχέση με την ελευθερία του σκύλου του να μου ορμάει και να με γλύφει όποτε του καπνίσει. Παρ'όλο που, εκτός εξαιρετικών περιπτώσεων, τρελαίνομαι να παίζω με τα σκυλιά των φίλων.
ligaria
#7#Θα προτιμουσα απλα να ειχε μπει μια αλλη ερώτηση.Τι νοημα εχει δηλαδη να πουμε στην κοπελα οτι ειναι ηλιθια;Φανταζομαι οτι ρωτησε επειδη παρακολουθει τη στηλη κ χρησιμοιειται πολυ ως ορος
Jelo
Όταν πάω να εκνευριστώ με τους γονείς (που είναι αρκετά tech literate να ομολογήσω αλλά όσο να'ναι δε γεννήθηκαν με το κινητό στο χέρι) θυμάμαι τη διαφημιστική καμπάνια της Εθνικής Τράπεζας που έτρεξε πριν λιγα χρόνια και είχε να κάνει ακριβώς με τους γονείς μας: που μας έμαθαν να τρώμε με πηρούνι κλπ. Μου άρεσε γιατί έβαζε τη σχέση γονέων-παιδιών σε άλλη βάση, πιο ισότιμη: ο γονιός δε θα μου δείχνει μια ζωή, άνθρωπος είναι και όχι θεός, κι εγώ το παιδί του μπορώ να του δείξω κάτι με τη σειρά μου. Τρυφερό, άμεσο, ώριμο.
idril
idril
Ακριβώς, Jelo. Οι νέοι και ανυπόμονοι δεν έχουν ιδέα πόσα πατώματα σφουγγάρισαν, τοίχους σκούπισαν και ρούχα έπλυναν οι γονείς τους όταν οι ίδιοι μάθαιναν να τρώνε φαγητό, να περπατάνε, να πηγαίνουν στην τουαλέτα. Όλες αυτές οι δεξιότητες πήραν πολλούς μήνες και συνέπιπταν κιόλας. Και οι γονείς θυμούνται πόσο αστείος ήταν ο Δημητράκης όταν πασαλειβόταν με σάλτσα και μάζευαν μακαρόνια από παντού. Αλλά έλα καλέ το κινητό είναι εύκολο, να, πατάς αυτό το κουμπί κι εκείνο και τ'άλλο, τι εννοείς δεν μπορείς να το μάθεις σε 5 λεπτά?!?!?!?!Προσπαθήστε το. Σεβασμός, τρυφερότητα, υπομονή και κίνητρα...
J.Brian
#3 Το μέρος καταγωγής, είναι κάτι σαν τους γονείς μας. Εμείς δικαιούμαστε να λέμε ό,τι θέλουμε γι αυτούς, όχι όμως οι άλλοι. Άσχετα με τη σχέση, που έχει ο καθένας με αυτό, συμβολίζει την παιδική μας ηλικία, το αισθητικό περιβάλλον στο οποίο διαμορφωθήκαμε στην εφηβεία, είναι μνήμες, αρώματα, χρώματα. Όταν κάποιος, απρόκλητα, χωρίς να ερωτηθεί, λέει ότι δεν του αρέσει, το κάνει απλά για να ενοχλήσει. Για να πει ότι εσύ μεγάλωσες σε ένα άσχημο μέρος. Για ποιο λόγο να πει κάποιος, ότι δεν του αρέσει το μέρος, που γεννήθηκες;Δε συνδέεται με καμία άλλη αιτία αυτή η διαπίστωση. Δεν μιλάμε για τις πόλεις της Ελλάδας, που δε μας αρέσουν γενικά. Μιλάμε ειδικά. Για το μέρος καταγωγής κάποιου. Συνήθως δε, η διαπίστωση ότι σε κάποιον δεν αρέσει το μέρος μας, συνοδεύεται και από σχόλια για το χαρακτήρα των κατοίκων....του μέρους.Εγώ είμαι από Πάτρα, οπότε φανταστείτε τι έχω ακούσει. Για κάποιο λόγο, πολλοί άνθρωποι, νοιώθουν την ανάγκη, να μπιπ, την Πάτρα, όπως έλεγε και ο Κούγιας. Έχω ακούσει το κλασσικό , για το αρχαιότερο, ότι ο νότος γενικά, (που μαστίζεται από ανεργία), έχει όλα τα προνόμια, ότι οι κάτοικοι είναι ψώνια (μόνο στην Πάτρα πουθενά άλλου) και πολλά άλλα, συνήθως από ανθρώπους, που η μόνη σχέση με την Πάτρα ήταν μια φορά το 76, που πέρασαν μέσω Κυλλήνης στη Ζάκυνθο........με τους γονείς τους, γιατί ήταν μωρά! Αυτές είναι κουβέντες βαριά βαριά πρώτου έτους, που όλοι κοκορεύονται, ότι τα μέρη τους είναι καλύτερα από των άλλων. Μετά , αυτή τη τάση,περνάει σαν τις παιδικές αρρώστιες και όλοι καταλαβαίνουμε, ότι καλοί άνθρωποι υπάρχουν παντού και ότι όλοι οι άνθρωποι συνήθως αγαπούν τον τόπο καταγωγής τους, εκτός και έχουν περάσει τραυματικά χρόνια εκεί.Τι να πεις δηλαδή για το ύπουλο μίσος, που τρέφουν μερικοί άνθρωποι, για ασήμαντα πράγματα. Το μόνο σίγουρο είναι πως τέτοιους ανθρώπους, δεν τους βάζουμε στη ζωή μας, Σήμερα θίγουν την καταγωγή, αύριο το επάγγελμα, μεθαύριο το σύντροφο, τις φιλίες και γενικά άνευ ορίων.Οπότε μακρυάΠάντως τι ακούνε και οι Πυργιώτες.....παιδιά δε θα ήθελα να ήμουν στη θέση σας
φούστα κλαρωτή
φούστα κλαρωτή
Τι μου θύμησες τώρα που έχω καταγωγή κι εγώ κάτω από το αυλάκι. Εκείνους τους μαρτυρικούς μήνες που δούλεψα με μια ομάδα από Θεσσαλονίκη. Εκριναν σκόπιμο οτιδήποτε στραβό ή διαφορετικό από αυτούς έκανα να το ρίχνουν στην καταγωγή μου. Αργησα πέντε λεπτά; Εεε τι περιμένεις, οι Πελοπονήσιοι δεν έχουν μπέσα. Και μιλάμε για νέους ανθρώπους και μορφωμένους, όχι μπαρμπάδες.
Ollandeza
Εγώ τι να πω; Καταγωγή από την μεριά του πατέρα μου από την Πάτρα και από την μεριά της μάνας μου από τον Πύργο! Αν με ρωτάει κάποιος λοιπόν λέω μόνο Πάτρα, τουλάχιστον να ακούσω μόνο τα σχόλια για εκεί.
luckystrike
luckystrike
Ε μα την αλήθεια δεν ξέρω πως βγήκε αυτή η φήμη για τους κάτω απ' τ' αυλάκι. Έχω να καταθέσω πως εκτός ότι την πελοπόννησο τη θεωρώ πανέμορφη τα παιδιά που γνώρισα στο πανεπιστήμιο ήταν καταπληκτικά και με κάποια μιλάμε ακόμη 20τόσα χρόνια μετά. Κι ο πιο λατρεμένος μου φίλος είναι από την Μάνη.
Alice
#2: Μια συμβιβαστικη λυση ειναι να εχεις ενα κλουβι (bench) στο σαλονι. Πριν ερθουν οι φιλοι σου, βγαλε το σκυλο μια μεγαλη βολτα να βγαλει την ενεργεια του, και οταν ερθουν βαλτον στο κλουβι με ενα κοκκαλο/παιχνιδι που να του αρεσει (και φυσικα παντα με προσβαση σε νερο). Κατα πασα πιθανοτητα θα παιξει λιγο και μετα θα κοιμηθει, εφοσον ειστε στον ιδιο χωρο και σε νιωθει κοντα του.Το να ειναι κουρασμενος ειναι βασικο, αλλιως θα αρχισει τη γκρινια.
Ερυμανθιος κάφρος
Και οι κότες οι κακόμοιρες γιατί να είναι στο κλουβί; Πέρα από την πλάκα τώρα, αν έχει μάθει με θετική εκπαίδευση το κλουβί, το θεωρεί σπίτι του και δεν το βλέπει σαν τιμωρία. Και μπαίνει με ευχαρίστηση (πολλές φορές μόνος του, ειδικά αν θέλει ησυχία) και είναι ασφαλής.
Alice
Παιδια δεν ξερω τι κλουβι καταλαβατε, εγω μιλαω για αυτα που χρησιμοποιείς για να τα μεταφερεις πχ στο αεροπλανο. Εννοειται πρεπει να ειναι αναλογο του μεγεθους του σκυλου.Η δικια μου παντως το ειχε σαν ησυχαστηριο, οταν ηταν κουρασμενη, και ειχαμε κοσμο σπιτι (οποτε δεν επιτρεποταν να ανεβει στον καναπε), εμπαινε εκει και κοιμοταν απο μονη της.Εννοειται οτι δεν το αφηνεις εκει το σκυλι ολη μερα, μιλαμε για ενα νορμαλ διαστημα.Τελος οταν το σκυλι εχει τρεξει και παιξει εξω και ειναι κουρασμενο, τι να το πειραξει που θα κοιμηθει?Φυσικα, αμα εχεις το σκυλο ολη μερα κλεισμενο στο διαμερισμα (οπως πολλοι "φιλοζωοι") και δεν εχει την ευκαιρια να καταναλωσει την ενεργεια του, ναι ειναι "βασανιστηριο" να το κλεισεις 3 ωρες μεσα σε ενα κλουβι!
Alice
@ old lonely dog: Αν ψαξεις λιγο στο ιντερνετ για εκπαιδευση σκυλου θα δεις οτι πολλοι εκπαιδευτες το προτεινουν ως τροπο εξοικειωσης του σκυλου με το να μενει περιορισμενος για καποιο χρονικο διαστημα.Και οπως και να το κανουμε, ειναι μια λυση οταν οι επισκεπτες σου φοβουνται/δεν θελουν επαφες με το σκυλι σου.
Ace of spades
Ace of spades
#4 Η μητέρα σου λέει, "δεν μου τα έδειξε ποτέ κανείς" (δεν μου τα έδειξες ΕΣΥ με υπομονή και ενδιαφέρον), "είμαι μεγάλη γυναίκα" (δεν είμαι πια τόσο δυνατή, ώστε να διεκπεραιώνω τις δουλειές σου). Η μητέρα σου δεν έχει ανάγκη να μάθει την τεχνολογία, προφανώς της λείπεις εσύ, το ενδιαφέρον και η δική σου προσοχή. Δεν την απασχολεί το whatsapp, ούτε να διαβάζει μηνύματα.
luckystrike
luckystrike
#6 Εδώ στην αγγλία επειδή εγώ μαγειρεύω και άλλοι μου φίλοι είναι μόνοι και σκέφτομαι πως όταν εγώ ήμουν μόνη μου δεν μου άρεσε καθόλου να μαγειρεύω, μοιράζω ταπεράκια γενικώς. Ή αν μαζευτούμε σπίτι για φαγητό και σίγουρα θα περισσέψει το ταπεράκι πάει σύννεφο. Μου τα φέρνουν πάντα άδεια. Δεν περιμένω να μου φέρουν φαγητό. Εσάς σε τι πλαίσιο γίνεται αυτή η συναλλαγή. Εμένα είναι ξεκάθαρο. Εκεί που κάνω κατσαρόλα για τέσσερις μερίδες θα κάνω για πέντε ή έξι. Τώρα αν εσείς κάνετε ανταλλαγή γευστικών εμπειριών ε μάλλον θα πρέπει να κάνεις κάτι.
luckystrike
luckystrike
#4 Πολύ σε καταλαβαίνω. Η μαμά σου προφανώς δεν ξεκίνησε από την αρχή να έχει σχέση με τα κινητά. Μην ξεχνάμε πως τα κινητά είναι μέρος της ζωής μας εδώ και καμιά εικοσαριά χρόνια. Δηλαδή μία νεότατη γυναίκα επαγγελματίας αρνήθηκε να εχει κινητό επειδή; ποια ληταν η δικαιολογία της στα σαράντα πέντε της όταν ήταν στην ακμή της και θα χρειαζόταν να χειριστεί ένα απλό κινητό. Εγώ είμαι σαράντα χρονών κι ακούω φίλες γύρω στα σαράντα πέντε να λένε αααα δε θέλω να έχω καμία σχέση με την τεχνολογία. Κι εξακολουθούν να είναι με κάτι παλιά κινητά με κουμπιά. Μέιλ από το κινητό; ούτε κατά διάνοια. Ε γίνομαι έξαλλη. Έχεις παιδιά στην εφηβεία κι αρνείσαι να ακολουθήσεις την τεχνολογία σημαίνει πως κάποια στιγμή το χάσμα ανάμεσα σε σένα και το παιδί σου θα είναι τεράστιο. Αντικειμενικά. Και στα εξήντα θα είναι βουνό να μάθεις κάτι που αν το είχες παρακολουθήσει από την αρχή τώρα δε θα είχες κανένα πρόβλημα. Οι λύσεις που σου δίνουν κάποιοι αναγνώστες είναι καλές αλλά μία γυναίκα που αρνείται τόσα χρόνια να ασχοληθεί πολύ αμφίβολο το θεωρώ πως θα το κάνει τώρα.
πόντια international
πόντια international
Πέρα από επιθυμία όμως βρε luckystrike, δεν είναι και λίγο δεξιότητα; Εμείς είμαστε 4 αδέρφια, οι δυο πρώτοι δεεεεεν σε γενικές γραμμές, οι δυο τελευταίοι στροφάρουν πολύ. Στον πατέρα μου μια φορά χρειάστηκε να δείξω το κινητό, στα 80 του. Και στην πεθερά μου το ίδιο. Έχουν πολλά κοινά στον τρόπο σκέψης και αντίληψης των πραγμάτων γενικά. Το σκέφτηκα πολύ αυτό παρατηρώντας τη ζωή του πεθερού και του πατέρα μου, συνομίληκοι, με δύσκολη ζωή. Διαφορετικά δύσκολη μεν, του πατέρα μου ασύγκριτα περισσότερο, τους στέρησε πάντως τις σπουδές. Ο πεθερός μου άντεξε δυο χρόνια την πίεση του ελεύθερου επαγγέλματος και έγινε δημ.υπάλληλος, βγαίνοντας μάλιστα σε πρόωρη σύνταξη. Ο πατέρας μου φανοποιός/δεξιοτέχνης, όταν βγήκε στη σύνταξη έχτισε σπίτι μόνος του. Ο πεθερός τρομάζει με την τεχνολογία, θέλει την ησυχία του. Ο μπαμπάς μου τρόμαζε μην καθηλωθεί στο σπίτι. Δεν το αποδίδω στη γαματοσύνη του μπαμπά μου αλλά στο ύφασμα. Καλά, πήγα εντελώς αλλού την κουβέντα αλλά ήθελα να δώσω τη δική μου ερμηνεία, που δεν είναι αυθαίρετη όμως.Υπομονή παιδιά. Κι εμάς, κάποιοι μας ανέχονται! (αυτό είναι το μότο μου για το 2018)
luckystrike
luckystrike
Όχι δε θεωρ δεξιότητα να μάθεις να χρησιμοποιείς κινητό. Επαναλαμβάνω για να μην ξεχνάμε πως αυτή η γυναίκα δεν φύτρωσε ξαφνικα στα 65 της εν μέσω τεχνολογίας. Το μουλάρωμα απέναντι σε κάτι αναπόφευκτο μου φαίνεται κάπως. Αξιολογότατοι και πανέξυπνοι άνθρωποι αρνούνται κάτι που δεν είναι φοβερό. Δεν λέω να γίνουν εξπέρ και να μάθουν να λύνουν και να δένουν έναν υπολογιστή σε πέντε λεπτάκια. Χρήση κινητού απλού ούτε καν σμάρτ. Δεν έχ την ίδια απαίτηση από ανθρώπους αμόρφωτους στα ογδόντα. Αλλα σαράντα χρονών άνθρωπος είσαι πολύ νέος για να αρνηθείς την εξέλιξη
TGProject
TGProject
Θα συμφωνήσω με το μότο του 2018. Πόσο εύκολα πέφτουμε στην παγίδα να θεωρούμε γαμάτη τη συμπεριφορά μας και ο άλλος απλά να μας ανέχεται. Και το χειρότερο είναι αυτό που λέμε "μα αντικειμενικά, εγώ έχω δίκιο". Χμμμ ναι πρέπει να δεχτούμε ότι δεν είμαστε υπερτέλειοι και ότι οι άλλοι δεν λαμβάνουν τα σήματα μας με τον τρόπο που εμείς νομίζουμε. Θέλει κουράγιο η παραδοχή, όχι για τα ελαττώματα που ξέρουμε και αναγνωρίζουμε, για τα άλλα. Ξέρετε τι εννοώ :)
daydreamcatcher
Δεν είμαι σίγουρη οτι η λιγότερη/περισσότερη επαφή με την τεχνολογία από μόνη της επηρρεάζει το χάσμα γενεών (το οποίο υπάρχει ούτως η άλλως) μεταξύ γονιών και παιδιών. Ξέρω πολλούς φίλους μου που "κρύβονται" από τους γονείς τους στο facebook και δε τους κάνουν φίλους, γιατί ντρέπονται γι αυτά που ποστάρουν οι γονείς τους. Μπορεί ο γονιός να σέβεται την ενασχόληση του παιδιού του με την τεχνολογία χωρίς να τη συμμερίζεται ή να τη μιμείται. Δε θεωρώ οτι θα χάσουν κάτι τρομερό οι 45αρες που δε θέλουν να χειριστούν τόσο τη νέα τεχνολογία, επειδή πχ δε θα μπορούν να στείλουν μειλ στο παιδί τους από το κινητό.Κατα τ'αλλα, νομίζω πως δεν είναι ακριβώς θέμα μόρφωσης η εξοικείωση και η εύκολη μάθηση της τεχνολογίας αλλά ο τρόπος που μαθαίνεις νέα πράγματα. Υπάρχουν εξαιρετικά μορφωμένοι άνθρωποι που έχουν συνηθίσει να μαθαίνουν με τον κάπως πιο παραδοσιακό τρόπο (βιβλίο, απομνημόνευση, γραμική μάθηση, ασκήσεις κτλ). Όταν λοιπόν καλούνται να μάθουν κατι τελείως καινούργιο με πιο εμπερικό και συνδυαστικό τρόπο πελαγώνουν. Αυτό σε συνδυασμό με το οτι φοβούνται τι θα γίνει στην περίπτωση λάθους (μην χαλάσουν τη συσκευη κτλ) λειτουργεί ακόμα πιο ανασταλτικά. Πόσο μάλλον αν καταλαβαίνουν οτι ο άλλος εκνευρίζεται και άρα αγχωνονταί ακόμα πιο πολύ. Οπότε θέλει υπομονή, ηρεμία κ ανοχή στα λάθη και τις επαναλήψεις. Εξάλλου αν δε θες να εξαρτάσαι από τα μηνύματα της μαμα σου φρόντιζε να κάνεις τις δουλειές σου μόνη σου...Πάντως η δική μας μαμά, παρόλο που ήταν φανατική οπαδός των "κινητών με κουμπια" όταν φύγαμε όλα τα αδέρφια από το σπίτι, μια χαρα έκανε μετάβαση στο smartphone και σιγα σιγά (έχουν περάσει 5 χρόνια από τότε) έμαθε και να στέλνει μηνυματα και να στέλνει φωτογραφίες και να κάνει βιντεοκλήσεις. Ευτυχώς συνεχίζει να μη θέλει facebook.
luckystrike
luckystrike
Το χάσμα υπάρχει έτσι κι αλλιώς. Δε χρειάζεται ο γονιός να είναι φίλος με το παιδί στο φβ. Άποψή μου όμως είναι πως χρειάζεται να ξέρει τί είναι το φβ. Η ανιψιά μου για παράδειγμα είχε καμιά 700 φίλους στην ηλικία των 15 και τσάταρε το βράδυ στο μέσεντζερ και η αδερφή μου δεν είχε ιδέα τι πράγμα ήταν αυτό το φβ. Πέραν αυτού δεν μπορεί να σου μιλάει το παιδί κι εσύ να κοιτας το υπερπέραν. Παρόλα αυτά το να χρησιμοποιείς ένα κινητό δεν το βάζω στην ίδια κατηγορία.
TGProject
TGProject
:)) εννοώ τα ελαττώματα που δεν ξέρουμε ότι έχουμε ή που κάποιος που μας ενδιαφέρει τα θεωρεί ελαττώματα πχ μπορεί να ξέρεις ότι είσαι ξερολιαση και να μην το θεωρείς ελάττωμα. Αλλά ο άλλος να ενοχλειται. Ειναι πιο δύσκολο να παραδεχτείς ότι κάποιος ανεχεται σε σένα κάτι που εσυ δεν θεωρείς ελάττωμα.
luckystrike
luckystrike
#2 λες από την αρχή στους καλεσμένους σου πως έχεις σκυλάκι. Πρέπει κι εστ αντικειμενικά όμως να ξέρεις αν η συμπεριφορά του σκυλιού είναι καλή. Έχει τύχει να πάω σε σπίτι όπου ένα σκυλί που όταν σηκωνόταν στα πίσω πόδια ήταν τόσο ψηλό που τα έβαζε στους ώμους μου και δε σταμάταγε να με γλύφει. Ε δεν ξαναπατάω. Δεν τα φοβάμαι και αν και δεν είχα ποτέ σκυλάκι τα λαχταρώ αλλά αυτό ήταν πάνω από τις αντοχές μου. Δεν δάγκωνε αλλά δεν είχες επιλογή να περάσεις από δίπλα του χωρίς να σου επιτεθεί να ανέβει πάνω σου και να σε γλύφει. Τους φίλους μου θα τους βλέπω σε ουδέτερο μέρος.
leas
3# Γιατί βρε παιδιά το παίρνετε προσωπικά και μάλιστα χρεώνεστε την 'αποτυχία;' του μέρους καταγωγής σας; Σκέψου λίγο τι είπε, είπε με συγχωρείς αλλά δε μου αρέσει το μέρος σου. Δηλαδή είπε πχ δεν του αρέσει η Λάρισα. Δεν σε προσέβαλε, δε σε υποτίμησε, δεν ταυτίζεσαι με το μέρος που γεννήθηκες, δε σε λένε Λάρισα, το αγαπάς γιατί γεννήθηκες εκεί αλλά δεν είσαι η Λάρισα, η Λάρισα σε άλλους αρέσει, σε άλλους αρέσει λίγο, σε άλλους δεν αρέσει ιδιαίτερα και σε άλλους δεν αρέσει καθόλου. Ε αυτός είναι στο καθόλου. Και το είπε. Είπε τη γνώμη του για τη Λάρισα, σε εσένα που είσαι από τη Λάρισα και που δε σε λένε Λάρισα. Δεν είναι ιδιαίτερα ευγενικό αλλά επίσης δεν είναι προσβητικό και τόσο αγενές ώστε να γίνει θέμα. Πάντα βέβαια έχει σημασία ο τρόπος που κάποιος λέει κάτι και εννοώ αν το ύφος του ήταν προσβλητικό (η γλώσσα του σώματος δηλαδή) ή εκτός αν έλεγε δε μου αρέσεις καθόλου εσύ Μαρία, που είσαι από τη Λάρισα (που δε θα ήταν καθόλου ευγενικό και θα ήταν προσβλητικό, αλλά υπάρχει τρόπος εσύ να μην προσβληθείς από κάτι προσβλητικό που σου είπε κάποιος, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα. Και δε μιλάω καθόλου για ζεν, για άλλο πράγμα μιλάω). Γιατί η Λάρισα απέτυχε επειδή δεν αρέσει καθόλου στον Κώστα, που μόλις τώρα γνώρισες και γιατί εσύ χρεώνεσαι την αποτυχία της Λάρισας που είναι η πόλη σου και που δεν αρέσει στον Κώστα; Δε θέλει κόπο, θέλει άλλο τρόπο σκέψης. Φυσικά ο κάθενας έχει το δικό του αλλά υπάρχουν και χρώματα, όχι μόνο άσπρο και μαύρο. Το μετά συγχωρήσεως μάλλον δείχνει πως γνωρίζει ότι οι άνθρωποι δυστυχώς το παίρνουν προσωπικά και άρα σε αυτή τη βάση καλό είναι να μην πει τη γνώμη του, αν ξέρει ή διαισθάνεται πως θα το πάρεις προσωπικά. Υπάρχει όμως και το επόμενο βήμα στην εξέλιξη μας και κάποιοι το τολμούν. Και αυτό είναι το να αναρωτηθείς γιατί εσύ παίρνεις προσωπικά και χρεώνεσαι την αποτυχία, αν το μέρος σου δεν αρέσει στον κ. Ταδόπουλο.
πόντια international
πόντια international
leas, δίκιο έχεις και προσωπικά καρφάκι δε μου καίγεται τι νομίζει ο καθένας. Τέτοιες δηλώσεις όμως βραχυκυκλώνουν τον διάλογο, απλά. Γιατί κουβέντα κάνεις, κάτι σου λένε και αντανακλαστικά κάτι θ'απαντήσεις. Ειδικά το small talk, έχει σημασία που το αναφέρει η κοπέλα, έχει ένα κάπως στάνταρ πλαίσιο και είσαι προετοιμασμένος για έναν τυποποιημένο, ας πω, διάλογο. Μπλοκάρεις με ατάκες που είναι εκτός ύλης. Αν όντως μιλάμε για Κοζάνη, η πόλη αντικειμενικά δεν έχει κάποιο τουριστικό ενδιαφέρον. Εννοώ, έστω ότι είπε το προφανές, χωρίς προσβλητικό τρόπο. Τι να πεις; Μπίνγκο, πολεοδόμος είστε; Μόνο το χιούμορ είναι μια κάποια λύση πιστεύω. Κάτι όμως που δε σκεφτόμαστε ποτέ όταν ερχόμαστε σε δύσκολη θέση, είναι η σιωπή: Ακριβώς επειδή δεν υπάρχει απάντηση, δεν απαντάς και μένει ο άλλος με την ηχώ του.
leas
Αχ βρε Πόντια, εγώ λέω πως αντανακλαστικά δεν προσβάλλεσαι ή καλό είναι να φτάσεις να μην προσβάλλεσαι. Και το λέει κάποια που με τον παλιό της τρόπο σκέψης, έπαιρνε προσωπικά πολύ απλούστερα σχόλια και ένιωθε πως την απορρίπτουν ακόμα και αν κάποιος έλεγε πχ δε μου αρέσει το τάδε κτήριο στην πόλη σου, πόσο μάλλον αν έλεγε για την ίδια την πόλη μου, άστο. Λέω λοιπόν πως καλό είναι και στο small talk και αλλού, να μην έχεις και να μην περιμένεις ένα στάνταρ πλαίσιο. Κάνει τη ζωή πιο ενδιαφέρουσα αν βγεις από τα καλούπια και αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο, αδέσμευτο, από το να δεσμεύεις το μυαλό σου σε ένα τυποποιημένο, αναμενόμενο πλαίσιο. 20 άνθρωποι θα δώσουν 20 διαφορετικές απαντήσεις στο αν η Κοζάνη έχει τουριστικό ενδιαφέρον, δεν υπάρχει αντικειμενικότητα εφόσον επισέρχεται το υποκειμενικό στοιχείο της αισθητικής μας, της γνώμης μας, το τι επιλέγουμε σε μια πόλη να μας αρέσει και τι όχι. Δεν υπάρχουν ατάκες εντός ή εκτός ύλης, δεν είμαστε ρομπότ, όλα είναι δυνητικά εντός ύλης και εκτός ύλης. Τώρα αν ο κύριος αυτός είχε γενικά προσβλητικό ύφος ή είπε και άλλα πράγματα που ήταν κάπως άκομψα και γενικά ο τρόπος του μαρτυρούσε σκοπό να προσβάλλει, τότε μιλάμε για κάτι άλλο που όμως δεν είναι στα δεδομένα της ερώτησης 3. Στα δεδομένα που έχουμε, ούτε σε λιγότερα ούτε σε περισσότερα, δεν υπάρχει προσβολή, ούτε βραχυκυκλωμένος διάλογος. Το κακό είναι πως κάποιες φορές αισθανόμαστε πολύ εύκολα την απόρριψη, εκεί που ίσως δεν υπάρχει και επίσης το κακό είναι πως κάποιες φορές ετεροπροσδιοριζόμαστε. Εκεί νομίζω ξεκινάει η βραχυκύκλωση και είναι πάντα δική μας. Το τι κάνει ο άλλος, ειδικά σε ένα small talk τρέχα γύρευε, ας το δει μόνος του. Και Φούστα, η δική μου γνώμη είναι πως ο άνθρωπος που λέει τέτοια κουβέντα εμμέσως πλην σαφώς δε στοχεύει απαραίτητα να σε προσβάλει προσωπικά. Μπορεί ναι μπορεί όχι, αλλά τα δεδομένα που έχουμε εδώ δε φτάνουν να πεις κάτι τέτοιο. Α ς μην φύγουμε από τη συζήτηση και ας δώσουμε λίγο χρόνο και σε αυτόν και σε εμάς να δούμε πού τελικά θα πάει το πράγμα.
βλαχάκι (το)
βλαχάκι (το)
Έλα βρε, leas …αν οι άνθρωποι γνωριζόντουσαν καλύτερα θα μπορούσαν δυνητικά στο μέλλον να συζητήσουν τα καλά και τα κακά της Κοζάνης (και της όποιας Κοζάνης). Με το καλημέρα σας να υπάρχει τέτοιο σχόλιο, υποδηλώνεται -όπως ορθώς αναφέρει και η έχουσα την παρούσα στήλη- "μεσάνυχτα από βασική ανθρώπινη συναναστροφή". Άσε που είμαι σίγουρ@ ότι ένα τέτοιο σχόλιο ΕΠΙΣΗΣ δεν θα ήταν και ιδιαιτέρως ευπρόσδεκτο από αυτόν που το έκανε. Ε ...πώς δεν πηγαίνεις στον άλλον να πεις καλημέρα σκαλίζοντας επίμονα την μύτη σου; Ε…κάπως έτσι, εκτός κι αν είσαι 5.
acantholimon
#3.Χωρίς να νιώθω καμιά ανάγκη να ζητήσω συγχώρεση,θεωρώ αυτή τη συμπεριφορά εντελώς ηλίθια.Δεν υπάρχει ούτε ένας καλός λόγος,για να ειπωθεί μια τέτοια κουβέντα.Ο άλλος γίνεται προσβλητικός κι αντιπαθής.Την τελευταία φορά,που βρέθηκα στη γειτονιά σου,στην Πτολεμαΐδα,ήταν και μια συγγενής μαζί μου,που ήθελε να το πει,αλλά το έφερνε όλο απέξω απέξω.Το σόι μας εκεί μας φιλοξένησε με τον καλύτερο τρόπο,πολύ ζεστά,μας γύρισε και λίγο,αν και δεν είχαμε πάει για κάποιο ευχάριστο γεγονός.Δεν την ενθουσίασε τίποτα.Εντάξει,γούστα είναι αυτά.Όλο και πετούσε τις σπόντες τις δήθεν ευγενικά,αλλά έφερνε τους ανθρώπους σε δύσκολη θέση.Και ρωτάει κάποια στιγμή:"τι σουβενίρ να πάρω από δω για τις γειτόνισσες στο χωριό";Πουλάνε κάτι ωραιότατα σετ αλατιέρες,της λέω,στο σχήμα των καμινάδων της ΔΕΗ.Αφού αυτό ήθελε να πει απ'την αρχή.Ότι δεν έχετε τίποτα άλλο εδώ πέρα εκτός από τη ΔΕΗ.Στην επιστροφή ήταν μαγκωμένη μαζί μου-ποιος ξέρει σε τι ύψος είχε φτάσει το φρύδι μου και πόσο έλεγε "σκάσε επιτέλους" το ύφος μου-αλλά τι να της κάνω;