ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: γιατί δε ζηλεύω;

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: γιατί δε ζηλεύω; Facebook Twitter
46


________________
1.

κ ηθελα παντα να σε ρωτησω τωρα που επιτελουσ φτανω στην ωριμοτητα των 37 θα ξεπερασω ποτε τον φοβο τησ μοναξιας , τησ ερωτικησ εννοω ?
εχω φιλουσ , φιλες, χομπυ με το κιλο κ παραπανω κ λιγο ελευθερο χρονο για να μου προτεινεις να βρω κατι να κανω ωστε να μην εχω χρονο να νοιωσω την μοναξια, Την νοιωθω ομωσ γιαιτ ειναι η ερωτικη μοναξια που δεν παλευω κ το προβλημα ειναι οτι δεν εννοω το σεξ , εννοω το φλερτ , την αγκαλια, τισ κοινεσ διακοπες κ φυσικα κ το σεξ .Οπως καταλαβαινεις εχω κ αυτο το προβλημα οτι δεν με καλυπτουν τα σεξ μιας μιας βραδυας , το εχω δοκιμασει σε προηγουμενη προσπαθεια μου να ξεπερασσω την μοναξια κ δεν δουλεψε.
ειμαι σε μια σχεση τωρα ενα χρονο μονο κ μονο επειδη φοβαμαι την ερωτικη μοναξια κ θελω τοσο πολυ να χωρισω . πες μου ενα μαγικο τρικ να ζω χωρισ τον ερωτα κ να μην υποφερω στισ πρωτεσ 10 μερες-ειμαι η χαζη κ φαινομαι

 

Μαγικό τρικ, βεβαίως! Η ειδικότητά μου. Επειδή ανάμεσα στα μαγικά που ξέρω να κάνω είναι και η πρόβλεψη του μέλλοντος (όχι με ζώδια, με κρυστάλλινη σφαίρα) κοίταξα μέσα της και είδα το εξής: αφού προβλέπεις ότι θα σου πάρει δέκα μέρες για να ξεπεράσεις τον χωρισμό, προβλέπω ότι στις πέντε θα έχεις βρει καινούριο άντρα.


________________
2.


γιατί μας θέλουν αυτοί που δεν θέλουμε και θέλουμε αυτούς που δεν μας θέλουν? μόνο μην μου πεις γιατί ΕΤΣΙ, σε παρακαλώ..γιατί είναι τόσο δύσκολο να βρεις αυτόν που θα θέλεις και θα σε θέλει?- romanticsoul

Είναι θέμα στατιστικής. Αν πούμε ότι ο μέσος όρος θέλει έναν στους είκοσι καινούριους ανθρώπους που γνωρίζει, είναι πολύ δύσκολο να συμπέσουν δύο που γουστάρουν ο ένας τον άλλον. Αν όλοι θέλαμε όλους όσους γνωρίζουμε, βλέπεις πόσο εύκολα που θα γινόταν τα πράγματα; Ακόμα και αν κατά μέσο όρο θέλουμε έναν στους εφτά, πάλι δύσκολο είναι – αν και πιστεύω ότι θέλουμε έναν στους πενήντα.


Τα ποσοστά σύμπνοιας είναι χαμηλά γιατί για να θεωρηθεί ένα ζευγάρι ταιριαστό από την κοινωνία – και τα ζευγάρια είναι κοινωνικό φαινόμενο – πρέπει ο ένας να καλύπτει τις αισθητικές, σωματικές, ψυχολογικές και ταξικές ανάγκες του άλλου. Αν μας πάντρευαν στα 11 με προξενιό θα ήταν πανεύκολο να βρεις κάποιον και δεν θα έκανες αυτή την ερώτηση. Η ελευθερία φέρνει ευθύνες.

(Κυρίως όμως συμβαίνει γιατί ο κόσμος θέλει αυτά που δεν του ταιριάζουν, επειδή τα είδε στην τηλεόραση /στο ίντερνετ.)

________________
3.


Αγαπητή Αμπα,
Με τον φίλο μου είμαστε μαζί 1,5 χρόνο (εγώ 25 αυτός 27). Ενώ γενικά η σχέση μας είναι αρκετά καλή, από την άποψη οτι έχουμε κοινά γούστα, κοινή παρέα, κοινές αντιλήψεις και περνάμε όμορφα, το "πολυάσχολο" πρόγραμμα που έχει με προβληματίζει λίγο. Κατά την διάρκεια του χρόνου έκανε κάποια απαιτητικά μαθήματα παράλληλα με την δουλειά του, γεγονός σεβαστό βέβαια, αλλά τώρα θεωρεί απαραίτητο επαγγελματικά να συνεχίσει και του χρόνου με διετές μεταπτυχιακό. Προφανώς τον στηρίζω σε αυτό αλλά παράλληλα μου είπε οτι θέλει να κόψει την αναβολή του στρατού τον Αυγουστο ώστε να μην χάσει με την βασική εκπαίδευση την αρχή των μαθημάτων.. Σημειωτέον μέχρι Ιούλιο θα έχει πάλι μαθήματα. Από την πλευρά μου δεδομένου οτι τόσο καιρό δεν είχαμε την ευκαιρία να κάτσουμε λίγες μέρες σαν άνθρωποι και να πάμε κάπου περιμενα πως και πως τις καλοκαιρινές διακοπές.. Να αναφέρω κάτι ή μήπως είμαι πολύ απαιτητική και "παρτάκιας"? Συγχαρητήρια για την στήλη σου κυρίως για την αυθεντικότητά της!- Lost in translation

Για να χαρακτηριστείς απαιτητικός πρέπει να απαιτείς και κάτι, στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ισχύει, γιατί εκ των πραγμάτων, δεν γίνεται να συμβεί αυτό που περίμενες πώς και πώς.


Εσύ θέλεις να το αναφέρεις για εκτόνωση. Για να μεταφέρεις την απογοήτευση σου στον άλλον, για να μην τη νιώθεις όλη μόνη σου, για να νιώσει ο άλλος ότι φταίει για την δική σου αίσθηση ματαίωσης. Ε ναι, είναι προσωπική επιδίωξη αυτό, αλλά δεν σε κάνει συνολικά «παρτάκια». Δεν είναι αξιοθαύμαστη σκέψη, αλλά ποιος κάνει μόνο αξιοθαύμαστες σκέψεις;

________________
4.


Λοιπόν, είμαι νάρκισσος, έχω θέμα με τη δέσευση, νοιώθω ότι όταν μια 'σχέση' (δεν ´εχω κάνει ποτέ, άντε 2 μήνες μαξ) με κάνει να νοιώθω άνετα πρέπει να φύγω και έτσι φέρομαι άσχημα στον άλλον, αλλά μετά το μετανοιώνω. Και κάνω τα ίδια λάθη. Πώς το σταματάω αυτο; Για να καταλάβεις, έκανα τον πρώην μου να με χωρίσει λόγω της συμπεριφοράς μου και πρόσφατα βρεθήκαμε στο θέατρο γιατί είχαμε αγοράσει τα εισιτήρια μαζί. Εγώ έφερα έναν άλλον φίλο μου, με τον οπόιο φλερτάρουμε ενίοτε γιατί αυτός ´εχει σχέση και πλήττει, εγώ τη βρίσκω με την προσοχή που μόυ δείχνει, και στη μ´εση της παράστασης του χαιδευα το χέρι επειδή ήταν ο πρώην μου εκέι και με εξίταρε αυτό. Ίσως όμως τον πλήγωσα, αλλά ο φίλος μου λέει οτι έιμαι μονο 32 και έχω καιρό να κάνω σχέσεις κτλ. Πραγματικά πιστεύω ότι όταν γνωρίσω τον κατάλληλο θα το καταλάβω αμέσως και θα αλλάξω τότε..- T

Ναι, σ' αυτό να ελπίζεις, στο να αλλάξεις για να κερδίσεις την προσοχή κάποιου. Έτσι, όταν την κερδίσεις, δεν θα υπάρχει κανένας κίνδυνος να βαρεθείς και να επιστρέψεις στη συμπεριφορά που έχεις σφυρηλατήσει εδώ και 32 χρόνια.


Δεν είμαι σίγουρη ότι ο σαρκασμός είναι κατάλληλος για την περίπτωση σου. Κατάλαβες τι εννοώ;

________________
5.


Λένα, ο φίλος μου παίζει κομπολόι και έξω όταν είμαστε ... δεν μου αρέσει, όμως ... πώς να του το πω;


Πριν πεις οτιδήποτε δεν σου αρέσει στη συμπεριφορά του άλλου, να ξέρεις ότι τα πράγματα που μπορείς να κριτικάρεις ανοιχτά στον άλλον είναι σαν τα μικρά γκρίζα κύτταρα του εγκεφάλου. Είναι λίγα, δεν ανανεώνονται, και όσο τα θυσιάζεις, τόσο πιο δύσκολη κάνεις τη ζωή σου.


Να διαλέγεις πολύ προσεκτικά τι θα πεις ότι σε ενοχλεί για όσο είσαι με έναν άνθρωπο. Δημιουργείς άσχημο κλίμα, κάνεις τον άλλον αμυντικό, τον βάζεις σε φυτίλια να αναρωτηθεί τι δεν του αρέσει πάνω σου ή να δημιουργήσεις κακό προηγούμενο για να σε στολίσει σε μια δύσκολη στιγμή. Για να έχεις αποτέλεσμα δεν έχει τόση σημασία πόσο σημαντικά είναι αυτά, αν πρόκειται για το καπάκι της τουαλέτας ή επειδή προσβάλλει τις φίλες σου. Ο αριθμός των παρατηρήσεων έχει περισσότερη σημασία. Οπότε σκέψου πολύ καλά για ποιο θέμα σκοπεύεις να δημιουργήσεις θέμα. Κοίτα να αξίζει.

________________
6.


Εργοδότης και διευθύντρια έχουν παράνομο δεσμό. Αυτός παντρεμένος, πενήντα και κάτι, αυτή ελεύθερη λίγο πριν τα σαράντα. Θα μου πεις τι με κόφτει εμένα; Έλα που έχει γίνει ο εργασιακός μας βίος αβίωτος! Εννοείται πως είναι πανέξυπνοι και όλοι εμείς ηλίθιοι και δεν έχουμε καταλάβει τίποτα (νομίζουν...έλεος). Το πρόβλημα ειναι πως κάθε λίγο και λιγάκι τσακώνονται (πάθος όχι αστεία) και γίνεται το γραφείο μύλος. Πρέπει τότε να παρηγορούμε μια τον έναν μια τον άλλον (θάβει ο ένας τον άλλον -τύπου; Είναι άχρηστη- ειναι μα...κας) και εμείς οι δύσμοιροι υπάλληλοι χορεύουμε στο χορό τους κάνοντας τις πάπιες. Μπορεί να ακούγεται διασκεδαστικό αλλά δεν είναι καθόλου. Τι να κάνουμε (μη πεις να τους ξεμπροστιάσουμε είναι δύσκολες μέρες για ανεύρεση νέας εργασίας)- Ιδιωτική υπάλληλος σε απόγνωση


Από τα προβλήματα που μπορεί να έχει κανείς στο γραφείο, αυτό πρέπει να ομολογήσεις ότι είναι το πιο διασκεδαστικό. Πού να δεις τι έχετε να περάσετε όταν τα χαλάσουν. Τότε θα περάσετε στην Κόλαση, αλλά μέσω της Κόλασης θα βρεθεί η λύση. Γενικά *όλο αυτό* δεν είναι δυνατόν να κρατήσει για πολύ.

________________
7.


Αγαπημένη μου Α, μπα σου γράφω γιατί χρειάζομαι μια νηφάλια γνώμη:

Τα έχω με μια αμφιφυλόφιλη όπως είμαι κι εγώ. Κι επειδή είναι παντρεμένη έχουμε μια ελεύθερη σχέση θα λέγαμε. Επειδή όμως κατάλαβα ότι εγώ δεν ενδιαφέρομαι για άλλου είδους σχέσεις παρά μόνο για εκείνη, έχει αρχίζει να με προβληματίζει το θέμα. Δεν ζηλεύω τι κάνει με άλλους ή άλλες γιατί είναι εντάξει σε μένα. Με συμπληρώνει γιατί δεν είμαι απαιτητική στην σχέση; Πιστεύεις ότι έχει σχέση με μια χαμηλή αυτοεκτίμηση που υποθέτω ότι υποβόσκει κάπου στο υποσυνείδητο;- Ευχαριστώ

Ρωτάς γιατί δεν ζηλεύεις;


Ζηλεύουμε όταν νιώθουμε ότι απειλείται ο ρόλος μας. Ίσως γιατί πιστεύεις ότι εκπληρώνεις στη ζωή της έναν ρόλο που δεν τον έχει άλλος αυτή τη στιγμή. Εσύ είσαι η θηλυκή ερωμένη. Το τι κάνει με τον άντρα της πιστεύεις ότι είναι μη ανταγωνιστικό για σένα. Μπορεί να έχεις χαμηλή αυτοπεποίθηση, μπορεί να συμβαίνει και το ακριβώς αντίθετο, ότι είσαι πολύ ψηλά για να σε φτάσουν. Το πιο σημαντικό νομίζω είναι ότι διαχωρίζεις τις ομοφυλόφιλες από τις ετεροφυλόφιλες σχέσεις, σα να μην μπαίνουν και οι δύο στην ίδια κατηγορία συναισθηματικών σχέσεων. Αυτό δε νομίζω ότι είναι καλή ιδέα, γιατί όποιο και να είναι το φύλο αυτών που αγαπάς, εσύ μια καρδιά έχεις μόνο.

46

ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

13 σχόλια
#4 ''Ίσως όμως τον πλήγωσα'' ??? Γιατί? τι σου φταίει και αυτός και ο κάθε αυτός? άμα δεν μπορείς κάθεσαι σπίτι σου και μόκο. Από πότε μας έχει δοθεί αυτή η ελευθερία να πληγώνουμε αβέρτα?
#3 Η Χίμαιρα (11:25) έχει δίκιο. Aν ενδιαφέρεσαι για τον σύντροφό σου και θέλεις πραγματικά να είσαι μαζί του, βρίσκεις χρόνο όση δουλειά κι αν έχεις - δεν εννοώ κάθε μέρα, αλλά να μην έχετε βρεθεί, για μερικές μέρες έστω μαζί χωρίς τρεξίματα και υποχρεώσεις, εδώ και ενάμιση χρόνο είναι απαράδεκτο εκ μέρους του απέναντί σου. Αν μη τι άλλο, σημαίνει ότι δεν είσαι προτεραιότητά του. Λύσεις υπάρχουν, αρκεί κάποιος να το θέλει. Δεν είναι ο μόνος που δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ. Πάμπολλοι άνθρωποι υφίστανται αυτές τις συνθήκες και, ταυτόχρονα, κάποτε βρίσκουν ή δημιουργούν μόνοι τους χρόνο, εις βάρος άλλων πραγμάτων ενδεχομένως, για την προσωπική τους ζωή. Αν δεν μπορεί ή δε θέλει ή δεν το κάνει τέλος πάντων, τότε τί νόημα έχει η σχέση σας; Αυτό εσύ πρέπει να το απαντήσεις. Και αυτός με τη σειρά του σε εσένα, βεβαίως.Επιπρόσθετα, έχει τεθεί από την πλευρά του κάποια προβλεπόμενη ημερομηνία λήξης αυτού του "πολυάσχολου" προγράμματός του, έτσι ώστε τουλάχιστον να διαθέτεις μια σταθερά ως προς το που βαδίζεις χρονικά στο εν λόγω θέμα; Ή ούτε αυτό τον απασχόλησε διότι το θεωρεί αυτονόητο και σκοπεύει και την επόμενη διετία να σε έχει γραμμένη και να σε βλέπει στα πεταχτά; Μήπως μετά το πέρας της διετίας θα προκύψει, εντελώς συμπτωματικά, και κάτι άλλο που πάλι δε θα του αφήνει χρόνο για να πάτε μερικές μέρες οι δυο σας κάπου; Λέω, μήπως, υποθετικά... Γιατί πρέπει να έχεις υπόψιν σου πως τους ανθρώπους είναι και πώς θα τους συνηθίσεις... (ως προς το να αντιδράς ή να ανέχεσαι αντίστοιχα, εννοώ)#5 Όπως το είπες και σε εμάς αλλά στο β' ενικό και μιλώντας αντί γράφοντας: "Δε μου αρέσει που παίζεις κομπολόι.". Κατ' αυτήν την ευθεία προφορική μέθοδο, είμαι σίγουρη ότι θα το καταλάβει αν μιλάει ελληνικά και δεν αντιμετωπίζει κάποιο πολύ μεγάλο πρόβλημα νοημοσύνης. Αν σε ρωτήσει το λόγο, ακολουθείς την ίδια διαδικασία, δηλαδή σύμφωνα με το πως θα το έλεγες σε γράμμα σου στην Α, μπα. Δε βλέπω πουθενά μεμπτό σημείο σε αυτή την απεύθυνση. Το τι θα κάνει ή θα πει από εκεί και έπειτα και τι θα διαμειφθεί μεταξύ σας, δεν είμαστε Πυθίες για να το ξέρει ή να το προβλέψει κανένας εδώ μέσα.
Νομίζεις ότι, έτσι, μου ξεφεύγουν; Να καίγεσαι και να λιώνεις θέλω, bagle. Κι ένα άδειο μπουκάλι πεσμένο δίπλα σου να συμπληρώνει το σκηνικό (λιώμα με διττή σημασία, σαφής ο τρόπος που η μία οδηγεί στην άλλη).
To φαντάστηκα.Ούτε κι εγώ τα΄χω πιει.Πρόκειται όμως,αυτό είναι χειρότερο lol.Σε κάποιο επίπεδο αυτά τα δύο (να καίγομαι και να λιώνω και να λιώνω lol) και κάποια άλλα ακόμα,είναι ένα και το αυτό.Ανήκουν στο ένα λιώμα.Τώρα κατάλαβες.
@NaninaΤο «τώρα κατάλαβες» ήταν αστείο ρε Nanina!Αν σου ψήνει τον εγκέφαλο μια γυναίκα ή μια μποτίλια Stoli,οι διαφορές είναι για τους απ΄έξω,μέσα στο κεφάλι μου είναι κατά κάποιο τρόπο το ίδιο.Επίσης κανένας δεν ξέρει ποιο οδηγεί πρώτα σε ποιο lol..
@Νanina για το δεύτερο μέρος του σχολίου σου. Αν εμένα ο φίλος μου γυρίσει και μου πει π.χ. δεν μου αρέσει που μασάς τσίχλα, έτσι ξερά, θα του απαντήσω "χέστηκα". Όταν λες σε κάποιον ότι δεν σου αρέσει κάτι (ειδικά όταν πρόκειται για μια άκακη συνήθεια) δημιουργείς ένα αρνητικό κλίμα και εννοείται ότι η ευθεία αυτή "απεύθυνση" είναι απαίτηση. Δεν μου αρέσει αυτό που κάνεις = διόρθωσε το. Θα πρέπει να έχεις πολύ σοβαρά επιχειρήματα για να έχεις τέτοιο θράσος απέναντι στον άνθρωπο σου, αλλιώς να είσαι έτοιμος/η να ακούσεις (ίσως) έναν χείμαρρο από αυτά που δεν αρέσουν σε αυτόν. Οι άλλοι δεν ήρθαν σε αυτή τη ζωή για να μας ευχαριστούν. Αν είσαι με έναν άνθρωπο μια ζωή, θα υπάρχουν πολύ σοβαρότερα πράγματα που θα σε ενοχλήσουν στο μέλλον. Καλύτερα δεν είναι να ασχοληθείς με αυτά, ότε και αν έρθει αυτή η ώρα?
@ Aloutero Εμένα, Aloutero, αν ο σύντροφός μου μου έλεγε "Δε μου αρέσει που βάφεις τα νύχια σου" θα το ρωτούσα το λόγο. Εφόσον μου τον έλεγε, αν έκρινα πως είναι αρκετός - για τα δικά μου προσωπικά κριτήρια - για να αλλάξω την αγαπημένη μου συνήθεια, θα το έκοβα ή θα προσπαθούσα να το περιορίσω. Αν όχι, θα συνέχιζα κανονικότατα να βάφω τα νύχια μου και αν, παρόλα αυτά, εξακολουθούσε να το κάνει ζήτημα, θα του έλεγα να πάει να δει από που έρχομαι. Βέβαια, στην αντίδραση και ανταπόκριση παίζει ρόλο και ο τρόπος, το ύφος, καθώς και το πλαίσιο, που το κάθε ζήτημα γίνεται θέμα και αρθρώνεται ο κάθε λόγος. Θεωρώ ότι μια ευθεία απεύθυνση τέτοιου τύπου δεν εμπεριέχει τίποτα απώτερο και καμιά άλλη κρυμμένη σημασία, εκ προοιμίου. Αντιθέτως, τα πράγματα αυτά μόνο έτσι μπορώ να τα διαχειριστώ εγώ, και πολύς άλλος κόσμος. Επίσης, τίθεμαι λάβρα εναντίον της διπλωματίας στις προσωπικές μου σχέσεις. Τουλάχιστον έτσι όπως αυτή εννοείται και χρησιμοποιείται στις τρέχουσες κοινωνικές επαφές, και ,αντιστοίχως, σε εθνικά και υπερεθνικά θέματα. @ bagleΕσύ και οι γυναίκες που σε ψήνουν ξέρετε καλύτερα. (lol)
Διαφωνώ Nanina :) δεν του πέφτει λόγος για το αν βάφω τα νύχια μου ή όχι. Ή αν του πέφτει θα περίμενα να μου το ανακοινώσει απλώς και όχι να θέλω να το αλλάξω. Ούτε θα καθόμουν να το αναλύσω. Λυπάμαι αλλά έχω σημαντικότερα πράγματα στη ζωή μου να κάνω από το να με απασχολεί αν αρέσουν στο φίλο μου τα βαμμένα μου νύχια και σίγουρα δεν θα ήμουν με κάποιον που θα τον ενοχλούσε τόσο ώστε να το κάνει θέμα. Το έχουμε παραχέσει με τις παρεμβάσεις, αυτή είναι η άποψη μου. @bagle δεν είπα ότι θα παρεξηγηθεί, είπα ότι δημιουργεί ένα έστω και αδιόρατο αρνητικό κλίμα το να βάζεις τον άλλον να απολογηθεί, εξηγήσει, αναλύσει μια απλή του συνήθεια..... κι αφού είναι απλό το μπεγλέρι (όπως λες) ε ασ'τον να το βαράει βρε αδερφε....ωχούυυυυ
#4 "Είσαι ΜΟΝΟ 32"! Αυτόν το φίλο σου να του πεις να γράφει στην Α, μπα ή κάπου που να μας ενημερώσεις για να μας αναπτερώνει την ηλικιακή αυτοπεποίθηση. Τρομερός ο φίλος.Αυτό το "Είσαι ΜΟΛΙΣ 32!" θα το γράψω με χοντρό μαρκαδόρο κιβωτίων σε post-it και θα το κολλήσω στην πόρτα του ψυγείου μου, να το βλέπω κάθε μέρα την ώρα που θα ξυπνάω όταν θα πηγαίνω να πιω τον καφέ μου. Αφαιρέθηκα, το γάλα μου ήθελα να πω - αφού είμαστε μόνο 32.-32 κι εγώ.Βέβαια, μόλις μπω στα 33, σκούρα τα πράγματα. Δεν ξέρω τί θά 'λεγε κι ο φίλος σου...(Πάντως, το βρήκα καταπληκτικό. Νο kidding.)Eπί της ουσίας του θέματός σου, δεν έχω κάτι να σχολιάσω. Με κάλυψαν οι προηγούμενοι σχολιαστές, ο καθένας κι από λίγο.
Την σκέφτηκαν,αλλά μάλλον σκέφτηκαν και το ενδεχόμενο απόλυσης αν της τα πούνε.Γιατί με «ένα πουλάκι μου τα είπε» στην ερώτηση «από που τα έμαθες εσύ αυτά;» δεν γλιτώνεις,προφανώς και ο εργοδότης θα σκεφτεί ότι το καρφί είναι στην δουλειά του.Είναι το γνωστό «ο κερατάς το μαθαίνει πάντα τελευταίος».
lol,δεν πειράζει,γι΄αυτό γράφουμε.Χωρίς κωμωδία -ηθελημένη και μη- δεν έχει νόημα..ή και καμιά ίντριγκα από καιρό σε καιρό.Είχε πλάκα πάντως,σα να προσπαθούσες να σφηνώσεις το lego στο playmobil..lol,είχε την αγωνία του το θέμα μέχρι να καταλάβεις.Εύχομαι να έγραψες καλά πάντως και να μην άκουγες συνέχεια Slayer αντί να διαβάζεις.Ευχομαι να άκουγες Κrisiun δηλαδή.
#1 Εγω έτσι όπως τη διαβάζω την τελευταία φράση, αν κατάλαβα καλά, δεν εννοούσε πως σε 10 μέρες θα τον ξεπεράσει αλλά το αντίθετο: ρωτάει πώς θα γίνει να αντέξει χωρίς σχέση, για παραπάνω απο 10 μέρες, και να μη γυρίσει πίσω κλαίγοντας. Λύση μαγική φυσικά δεν υπάρχει, θέλει πολλή δουλειά για να αντέχεις τον εαυτό σου χωρίς ταίρι.
6: Κλασική περίπτωση «Άλλος πηδάει, άλλος την πληρώνει». Η μόνη σας λύση είναι να της βρείτε γκόμενο. Θα τον παρατήσει τότε τον αφεντικό σας, εκείνος θα την απολύσει και θα τελειώνει το δράμα. Άσε που θα υπάρχει και ελεύθερη θέση διευθυντή για κάποιον από εσάς να πάρει προαγωγή. Όλοι κερδίζουν.
#4 Έχω την αίσθηση οτι δεν έχεις ιδέα τη θα πει νάρκισσος. Είναι μια σοβαρή διαταραχή της προσωπικότητας, δεν είναι κάτι που το λέει κανείς αβίαστα. Δεν είναι κάτι που το λέει κανείς γενικά, απο μόνος του χωρίς σχετική διάγνωση από ψυχολόγο ή/και ψυχίατρο. http://www.google.gr/books?hl=el&lr=&id=cTcRzA9fVkkC&oi=fnd&pg=PA271&dq=narcissism+personality+disorder&ots=7xvYiNHX8Y&sig=xFNJ4jHuRuml0VxwSwEVaRLXZkE&redir_esc=y#v=onepage&q=narcissism%20personality%20disorder&f=falseΤο οτι το λες έτσι όμως μου δίνει την εντύπωση οτι αντιμετωπίζεις το θέμα επιφανειακά. Οτι απλά θες να τραβήξεις την προσοχή με τα λεγόμενά σου και οτι δεν έχεις ειλικρινή πρόθεση να αντιμετωπίσεις τα "άσχημα" του εαυτό σου όποια και να είναι. Θέλει πολλά κότσια για να το κάνει αυτό κανείς.
Η λέξη νάρκισσος χρησιμοποιείται από τον περισσότερο κόσμο (στην Ελλάδα τουλάχιστον) ως συνώνυμο του ωραιοπαθούς και λοιπών συμπαρομαρτούντων. Προφανώς δεν παραπέμπει πάντοτε, στην βαρύτητα της ναρκισσιστικής διαταραχής, εκτός κι αν κοιμόμαστε με τα DSM στο προσκεφάλι :-)
Προφανώς η ένσταση του/της sk314 είναι σχετικά με το γεγονός ότι φορτώνει την όλη προβληματική συμπεριφορά της σε μια λέξη και δεν ασχολείται περαιτέρω, όπως άλλωστε αναλύει ο/η ίδιος/α στο υπόλοιπο post.
Στάθηκα στο κομμάτι της ένστασης του-ης sk314 που αφορά την χρήση της λέξης νάρκισσος και επεσήμανα ότι εκτός από συγκεκριμένη ψ ερμηνεία υπάρχει και η πιο κοινή: αυτή της ωραιοπάθειας (ή αυταρέσκειας). O/η Νο. 4 δυνητικά θα μπορούσε να είχε ξεκινήσει λέγοντας: «Λοιπόν, είμαι υπερβολικά αυτάρεσκος-η, έχω θέμα με τη δέσμευση, νιώθω ότι όταν ...» ...και να εννοεί -ακριβώς- το ίδιο πράγμα.
#3 Φαίνεται να λειτουργείται, προς το παρών, πολύ καλά σε αυτήν την σχέση και ο σύντροφός σου ξέρει τι θέλει να κάνει στο μέλλων, το προσδιορίζει με σαφή τρόπο σε αντίθεση με σένα lost in translation.Ίσως θα έπρεπε να εκφράσεις κι εσύ το μέλλων σου και να τον ρωτήσεις έπειτα πως φαντάζεται το δικό σας μέλλων;Το να εκφράσεις μια επιθυμία (εύχομαι στο μέλλων να αφιερώνουμε περισσότερο χρόνο στην σχέση μας) δεν είναι απαίτηση, δημιουργεί αφορμή για συζήτηση που πρέπει οπωσδήποτε να κάνετε. Αν δεν έχει χρόνο τότε μπορείς να απαιτήσεις να βρει χρόνο, αλλιώς χωρίο δεν κάνετε.
#4 Συγχαρητήρια. Αν είσαι όντως νάρκισσος, παίζει και να είσαι ο πρώτος νάρκισσος που γνωρίζω στη ζωή μου που λέει ανοιχτά "είμαι νάρκισσος". Οι νάρκισσοι που ξέρω εγώ, ξέρεις τι θα έκαναν στη περιπτωσή σου; Θα έλεγαν "μα, αφου με θαυμάζει ο φίλος μου τόσο πολύ και μου έπιανε το χέρι, εγώ τι να έκανα;" και "τι να κάνω με θέλουν τόσο όλοι οι άντρες που δε μπορώ να κάνω σχέση πάνω από δυο μήνες, γιατί πάντα κάποιος με διεκδικεί και το αγόρι μου το καημένο που έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση ζηλεύει". Την καταλαβαίνεις τη διαφορά; Και θα έδιναν και μια "παράσταση" στο τέλος με τίτλο "Τι να κάνω που είμαι ωραίος, άμα δε σ'αρέσει φύγε". Χώρια δε που ποτέ δε θα έλεγε "ίσως να τον πλήγωσα", αλλά "ίσως να ζήλεψε γιατί εκείνος δεν είχε ποτέ τόση προσοχή από τους άντρες". Αυτό που περιγράφεις μου φαίνεται περισσότερο σαν να φοβάσαι την οικειότητα, παρά οτιδήποτε άλλο. Θα σου προτείνω να βάλεις στην άκρη ταμπέλες του στυλ "το κάνω για να τραβήξω την προσοχή" "είμαι εκδικητικός" ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο και φαντάσου τον εαυτό σου καλά σε μία σχέση. Μετά ρώτα σε: Τί πάει στραβά με αυτή την εικόνα; Τί νιώθω να φοβάμαι εδώ;#5 Δεν σου αρέσει εννοείς σου σπάει τα νεύρα το κλικ κλακ της χάντρας; Αν ναι, πες του το έτσι του ανθρώπου, "σόρυ αγάπη μου, σε λατρεύω σε αγαπάω, αλλά αυτό το κλικι της κλακα της με κάνει να θέλω να σκοτώσω άνθρωπο. Δε γίνεται να κάνεις κάτι πιο αθόρυβο με τα χέρια σου για να μη με στείλουν εμένα στη φυλακή και εσένα στο χώμα; Μια stess ball ας πούμε, θα ήταν καλύτερη ιδέα..." Αν δε σου αρέσει εννοείς δε σου φαίνεται κομψό, όμορφο, κοινωνικά αποδεκτό, το θεωρείς παπουδίστικο, δεν ξέρω τι, κάνε ένα κρύο ντους και μετά αναρρωτήσου τι δουλειά έχεις εσύ να σε νοιάζει τι κάνει με τα χέρια του ο δίπλα.
Αντιμετωπίζεις το πραγματικό πρόβλημα. Αν, ας πούμε, φοβάσαι ότι θα χάσεις την σεξουαλική ελευθερία σου, βρίσκεις κάποιον που θέλει το ίδιο με εσένα: Μία σχέση που θα μπορείτε (και θα θέλετε) να κάνετε πράγματα και με άλλους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα αγαπιέστε. Μπορείς να το πας και βαθύτερα. Αν η σεξουαλική ελευθερία είναι, ας πούμε, για εσένα συνώνυμο αποδοχής, και φοβάσαι ότι αν δε σε θέλουνε σεξουαλικά δε σε αποδέχονται, δοκιμάζεις να αποκτήσεις φίλους που τους εκτιμάς ναι μεν, αλλά δε τους βλέπεις σεξουαλικά, ώστε να δεις στην πράξη ότι τα δυο δεν ταυτίζονται. Αλλά μπορείς να το πας και ακόμα παραπέρα. Αν για εσένα η αποδοχή είναι συνώνυμη της αναγνώρισης της αξίας σου και της δύναμής σου σαν άνθρωπος, θα πρέπει να βρεις μέσα σου, και όχι μέσα από τις πράξεις σου όποιες και να είναι, ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να γεννιέται δίχως αξία και ότι η δύναμη επάνω στους άλλους είναι μία ψευδαίσθηση. Και μετά μπορείς να φωτιστείς. Εχμ. Ναι. Τέλοσπάντων. Όπως καταλαβαίνεις όμως όλα ξεκινάνε από το πρώτο βήμα του να ξέρεις πώς νιώθεις και να ξέρεις τι θες.
#1,#2 και #4:Τα πράγματα ΔΕΝ αλλάζουν μαγικά. Δεν βρίσκεις έναν άνθρωπο ξαφνικά και αλλάζεις χαρακτήρα και γίνεσαι ένας άλλος και παθαίνεις λοβοτομή και ζεις την υπόλοιπη ζωή σου σε ένα ροζ συννεφάκι. Οι σχέσεις θέλουνε δουλειά, αλλά η βασική δουλειά είναι δική σου. Εσύ γιατί θέλεις αυτά που δεν μπορείς να έχεις;Οι άνθρωποι δεν είναι έπαθλα.Τον θέλεις γιατί δεν μπορείς να τον έχεις,απλά.Οι άνθρωποι δεν αλλάζουνε μαγικά και η ζωή δεν είναι ταινία. Δε μας συμβαίνουν πράγματα,εμείς τα κάνουμε να συμβούν.
@ 4. Δεν είσαι νάρκισσος. Είσαι μια – εδώ και χρόνια ενήλικη - γαϊδούρα με πολλά προσωπικά θέματα να λύσει, που μέχρι να τα λύσει πληγώνει σαδιστικά και εις γνώση της τους ανθρώπους που συναντά. Ίσως να έχεις παιδικά τραύματα με τους άντρες κ.λπ., όμως ο μόνος που είναι υποχρεωμένος να ανεχθεί αυτά τις συνέπειες αυτών των απόνερων και να σε βοηθήσει να τα λύσεις είναι ένας ψυχολόγος (κι αυτός αν τον πληρώνεις μόνο). Χρησιμοποιώ σκληρούς χαρακτηρισμούς γιατί δεν είσαι 20 είσαι 32 και ήδη θα έπρεπε να έχεις πάρει την ευθύνη των πράξεων σου και της ζωής σου. Όταν σου λέει ο φίλος σου ότι είσαι 32 (μόνο) έχεις καιρό να κάνεις σχέση και εσύ τον πιστεύεις και επιπλέον όταν νομίζεις ότι θα «αλλάξεις όταν βρεις τον κατάλληλο», αυτά δείχνουν μια επιπόλαιη έφηβη. Είναι πολύ βολικό να ρίχνουμε όλη την προβληματική συμπεριφορά μας σε μια «διαταραχή» (νάρκισσος) και να ξεμπερδεύουμε με αυτό, όπως επίσης είναι και πολύ εύκολο να τους βγάζουμε όλους άχρηστους εκτός από τον εαυτό μας. Δεν θα αλλάξεις όταν βρεθεί ο κατάλληλος διότι δεν φταίνε οι άλλοι για αυτό που είσαι. Όταν βρεθεί ο "κατάλληλος" για λίγο καιρό θα το παίξεις κυρία και ίσως μετά από έναν χρόνο (και πολύ λέω) που θα τον έχεις βαρεθεί, θα τον μαχαιρώσεις πισώπλατα και προφανώς θα αποφανθείς ότι έκανες λάθος και δεν ήταν ο κατάλληλος. Ψάξε για ποιο λόγο μισείς τους άντρες ή τους φοβάσαι, λύσε τα θέματα σου και μετά ψάξε για τον "κατάλληλο".
Πωπω μίσος... Έχεις δίκιο σε όσα λες, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί λες ότι δεν είναι νάρκισσος. Για μένα η δεύτερη φράση σου « Είσαι μια – εδώ και χρόνια ενήλικη - γαϊδούρα με πολλά προσωπικά θέματα να λύσει, που μέχρι να τα λύσει πληγώνει σαδιστικά και εις γνώση της τους ανθρώπους που συναντά» είναι ακριβώς ο ορισμός του νάρκισσου. Εσύ δηλαδή πώς αλλιώς θα όριζες το νάρκισσο; Από εκεί και πέρα η ερώτησή μου είναι: αν θεωρήσουμε το ναρκισσισμό ψυχολογική διαταραχή, μπορούμε να καταλογίσουμε ευθύνη στο νάρκισσο που πληγώνει τους γύρω του; Εσύ λες ναι. Προσωπικά δεν έχω απάντηση, αλλά αναρωτιέμαι γενικότερα και θα με ενδιέφερε να ακούσω γνώμες.
Πολύ εύκολα χρησιμοποιείτε τη λέξη μίσος.... Μια αυστηρή απάντηση ακόμα ή ακόμα και απαξιωτική, δεν εκφράζει απαραίτητα μίσος. Για να μισήσεις κάποιον πρέπει να είναι σημαντικός είτε θετικά, είτε αρνητικά για τη ζωή σου. Η σωστή φράση είναι "πωπω νεύρα". Ναι με νευριάζουν αυτοί οι άνθρωποι :)
Αν δεις το πράγμα αντικειμενικά (με βάση το κείμενό της/του πάντα-εγώ από το "είμαι νάρκισσος" κατάλαβα ότι είναι και άντρας), δεν συμπεριφέρθηκε ιδιαίτερα "σαδιστικά" ούτε απαραίτητα πλήγωσε κάποιον-νομίζει ότι πλήγωσε (ο πρώην, από τη στιγμή που έχουν χωρίσει, μπορεί και να χέστηκε κιόλας). Ένας άνθρωπος με τον οποίο είχε επί ούτε 2 μήνες σχέση βγαίνει μαζί της/του στο θέατρο και την/τον βλέπει να φλερτάρει με έναν άλλον. Σιγά τον πολυέλαιο. Αν αυτό είναι σαδιστική συμπεριφορά (όχι ότι είναι και όμορφο, όχι ότι δε δείχνει κάτι, αλλά μήλα-πορτοκάλια), μας βλέπω όλους στην κόλαση. Για τον ορισμό του ναρκισσισμού κοίτα την βικιπαίδεια.
Αλήθεια, ποιά ηλικία είναι το μεταίχμιο για να πάρουμε ευθύνη των πράξεών μας; Μάλλον για τον καθένα είναι διαφορετικό. Άλλοι ωριμάζουν στα 20 και άλλοι είναι ακόμα παιδιά στα 40. Όπως νοιώθει κανείς. Στο κάτω κάτω μπορείς να πληγώσεις άνετα και όντας σε μια σταθερή σχέση.
i-Boson δύσκολη ερώτηση αυτή.Ισως από τότε που αντιλαμβανόμαστε τι κόπος απαιτείται για να φροντίσουμε τον εαυτό μας μόνοι μας;Ισως και πιο πριν;
@ Ερωτευμένη Τσούχτρα. Για μένα μια πράξη κρίνεται από την πρόθεση της και όχι από το πραγματικό της αποτέλεσμα. Μπορεί το ότι του χάιδευε το χέρι του άλλου στην πραγματικότητα να του έκλασε μια μάντρα..... Εκείνη όμως (θεωρώ ότι είναι γυναίκα, καθώς το νάρκισσος δεν έχει αρσενικό - νομίζω - αλλά δεν έχει και σημασία) θεωρεί ότι τον πλήγωσε και μάλιστα το έκανε για να τον πληγώσει. Η πρόθεση της λοιπόν ήταν κακή και για αυτό χρησιμοποιώ τη λέξη σαδισμός.