__________________
1.
Αγαπητη αμπα..
Γενικως δεν τα εχω καθολου καλα με τις κοινωνικες εκδηλωσεις ,απο οταν ημουν παιδι σπανια χρειαστηκε να παραστω και παντα ενιωθα
δυσαρεστα (και γενικως σαν οικογενεια δεν ημασταν καθολου κοινωνικοι).Ειμαι γυναικα και γενικως δεν φοραω φορεματα,δεν βαφομαι και δεν πηγαινω στο κομμωτηριο γιατι δεν μου αρεσει.Επισης μου φαινεται ανουσιο να αγορασω κατι για μια μονο φορα και να νιωθω κλοουν (δεν χαρακτηριζω ετσι οποιον ντυνεται ετσι,εγω το
νιωθω) Παρα το οτι εδω και αρκετα χρονια ειμαι πλεον ενηλικη οταν ερχεται η ωρα που πρεπει να παραστω σε καποια εκδηλωση μεταξυ συγγενων νιωθω οτι παλλινδρομω σε μια κατασταση νηπιου. Γκρινια και πιεσεις απο την οικογενεια πως τους ντροπιαζω συνολικα και πως μας χαλαω το προφιλ οτι θα λενε "μα καλα μια οικογενεια δεν ειναι αυτοι;" Ενω θεωρητικα μου λεω δικαιωμα σου να φορεσεις αυτο που θελεις νιωθω ντροπη.
Σαφως δεν ειμαι υπερανω κριτικης και ως ενηλικη κρινομαι προσωπικα για τις επιλογες μου. Γνωριζω τις πιθανες συνεπειες που μπορει να μου επιφερει η συμπεριφορα μου.πχ απομονωση.Δεν ειναι οτι δεν ενδιαφερομαι να διατηρησω επαφες ή σχεσεις,(υποψιαζομαι πως καπιοι μπορει να δουν την σταση μου ως εχθρικη) απλως θελω να νιωθω ισοτιμο μελος σε μια ομαδα και ο εαυτος μου κι οχι να παραχωρω κομματια μου για να μου λενε καλημερα.
Οταν προκειται για ενδοοικογενειακες υποχρεωσεις ειναι δυσκολο να μη με φανε τα σκαγια.
Ειναι θεμιτο να σου βαζουν οι αλλοι ορια στο τι ειναι θεμιτο να φορεσεις για να παραστεις στην τελετη; Οι αποψεις διιστανται..Ειναι γαιδουριά να πηγαινω ντυμενη οπως θελω κι ας ειμαι "παραταιρη"; Για να μην τους χαλασω τη φωτογραφια;(ακουστηκε αυτο)Η φωνη μεσα μου λεει οχι αλλα θα ηθελα την αποψη ενος ατομου που εκτιμω.
Υ.Γ Θα ηθελα να γινοταν να μη παραβρεθω και καθολου ομως φανταζομαι πως αυτη ειναι μια ακραια λυση.
-Dress Code
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Οι κανόνες συμπεριφοράς, όπως το κατάλληλο ντύσιμο για κάθε περίσταση, δεν έχουν δημιουργηθεί για να καταπιέζεται ο κάθε ένας ξεχωριστά, αλλά για να ενισχύεται η έννοια της ομάδας.
Η παραδοχή ότι πολλές φορές πρέπει να κάνεις κάτι που δεν σου πολυαρέσει προκειμένου να δείξεις την συμμετοχή σου σε ένα σύνολο, είναι κάτι που έχουμε δεχτεί (σχεδόν) όλοι όσοι θέλουμε να απολαμβάνουμε την προστασία και την παρέα των άλλων. Για τους περισσότερους αυτή η παραδοχή δεν βιώνεται ως φοβερή απώλεια, γιατί καταλαβαίνουν τον συμβολισμό και τιμούν την ουσία του. Οι άνθρωποι που αμφιβάλλουν περισσότερο για τον εαυτό τους θέλουν τα πλεονεκτήματα χωρίς να καταλαβαίνουν την αναγκαιότητα (και την καθολικότητα) της σχετικής θυσίας, και δικαιολογούν την στάση τους με θεωρία περί προσωπικής ελευθερίας.
Όπως ένας αρχηγός φυλής θα βάλει τα καλά του φτερά για κάποια τελετή (δεν ξέρω πόσο ρατσιστικό είναι αυτό που έγραψα), όπως ένας παπάς θα βάλει τα άμφια του για να παίξει το ρόλο του, έτσι και εσύ έχεις την ευκαιρία να δείξεις την καλή σου θέληση, βάζοντας κάθε φορά ρούχα που είναι κατάλληλα για τον χώρο και την περίσταση στην οποία άλλοι σου έκαναν την τιμή να σε καλέσουν. Αν δεν είναι τιμή σου που σε κάλεσαν, να μην πας. Όχι, δεν είναι ακραία λύση. Ούτε είναι ακραίο να παραπονιέσαι επειδή δεν μπορείς να πας με τις πιτζάμες σε γάμο. Εκνευριστικό είναι.
Δεν χρειάζεται να βάλεις φόρεμα για να είσαι κατάλληλα ντυμένη. Οι κανόνες ντυσίματος πια είναι πολύ χαλαροί, και υπάρχουν πολλοί τρόποι για να είσαι ο εαυτός σου, χωρίς να εκτίθεσαι με την κακή έννοια. Δεν ξέρω τι κάνεις, αλλά αν όλοι οι συγγενείς σου λένε ότι δεν είναι δυνατόν να εμφανίζεσαι έτσι, πρέπει να κάνεις κάτι επιθετικό. Η περιφρόνηση σου δεν δείχνει αυτάρκεια. Δείχνει τεράστιο άγχος να γίνεις αποδεκτή. Ελπίζεις ότι με την εκ των προτέρων άρνηση σου δεν θα βιώσεις την απόρριψη. Η στρατηγική σου μοιάζει να φωνάζει «σας απορρίψω πριν με απορρίψετε». Αν απλώς θέλεις να είσαι ισότιμο μέλος, μπορείς να αρχίσεις να φέρεσαι σαν ισότιμο μέλος και να μην ζητάς να σε δεχτούν ενώ ταυτόχρονα δείχνεις ότι δεν σε ενδιαφέρει κάτι τέτοιο.
Ναι, είναι απολύτως θεμιτό να σου βάζουν οι άλλοι όρια για να παραστείς σε μια τελετή. Οι απόψεις δεν διίστανται καθόλου, εκτός αν ο πήρες γνώμες σε αυλή νηπιαγωγείου.
(Βρε Αλέξη, εσύ είσαι;)
__________________
2.
Αγαπητή Α, μπα;
Είμαστε μαζί 4 μήνες, είναι πολύ καλός, συγκροτημένος, ήπιων τόνων, δείχνει ενδιαφέρον κ κατανόηση. Δε δείχνει όμως πάθος. Βρισκόμαστε συνήθως ΣΚ επειδή δουλεύει πολλές ώρες, παρόλο που του έχω κάνει συζήτηση κ λέει ότι δεν είναι αυτή η πρόθεσή του κ θα το αλλάξει (δεν το αλλάζει). Είναι πάντα κουρασμένος κ το σεξ είναι μέτριο, ενώ τις τελευταίες φορές που βρεθήκαμε δεν κάναμε καν. Δεν αδιαφορεί όμως κιόλας κ ενδιαφέρεται να επιλύει παρεξηγήσεις ή να καταβάλλει προσπάθεια για να είμαι στοιχειωδώς ευχαριστημένη. Κατανοώ την κόπωση κ την ανάγκη να ασχοληθεί με τα επαγγελματικά του ενδιαφέροντα αλλά πού θα πάει η βαλίτσα; Πόσο υπομονή να κάνω όταν δε βρισκόμαστε; Είμαι εγωκεντρική γαϊδούρα που θέλω επιβεβαίωση, να με διεκδικήσει λίγο; Είναι η ανασφάλεια ότι θα μείνω μόνη μου στα 39 που μου δίνει ώθηση να κάνω υπομονή ή ότι καταλαβαίνω την καλή πρόθεση από πίσω; Γιατί, τελικά, μήπως απλά θέλει χρόνο;
¬-Σλουμπεργκέρα
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν παθιάζονται όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο, ούτε παθιάζονται όλοι σε ίδιο βαθμό. Αν δεν έχει προκύψει τώρα που είναι αρχή ένα πάθος με τον τρόπο που σου αρέσει και σε καθησυχάζει, αν και δεν αποκλείεται να εμφανιστεί με κάποιον τρόπο αργότερα, είναι αρκετά απίθανο.
Αν κάποιος ωφεληθεί από τον χρόνο, είσαι εσύ και όχι αυτός. Μην περιμένεις να αλλάξει ο άλλος. Δες πώς θα αλλάξεις εσύ τις προσδοκίες σου ώστε να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, και αν η πραγματικότητα δεν σου αρέσει με τίποτα, πρέπει να προχωρήσεις. Η χλιαρότητα στην έκφραση, για την οποία παραπονιέσαι, δείχνει χλιαρότητα και στο συναίσθημα; Διότι το «στοιχειωδώς ευχαριστημένη» ακούγεται κάπως αποκαρδιωτικό. Τα στοιχειώδη μπορείς να τα έχεις και χωρίς αυτόν. Κάτι περισσότερο;
__________________
3.
Γεια σου Α, μπα ελπίζω να περνας ενα όμορφο σαββατο όπως εγω. Λίγα λόγια για μενα, ειμαι σε σχεςη με ενα αγόρι ο οποίος ειναι σε άσχημη οικονομική κατασταση. Χωρισμένοι οι γονείς του μένουν εκτος Θεσσαλονικης και ερχεται για καμία βδομάδα με 15μερες σε μενα κ φεύγει. το πρόβλημα ειναι ο πατέρας του. Ειναι χωρίς αστεία ενα βήμα πριν το ψυχοατρειο. Υποχόνδριος αλλα σε άσχημο βαθμό με υπερβολικές απαιτήσεις και τα σχετικά, αλλα χρεωμένος μεχρι τον λαιμό. Ο πατέρας του δεν έζησε φοιτητική ζωη δεν έζησε ελεύθερος καθόλου και δεν σπούδασε αν και το ήθελε με αποτελέσματα τωρα να τα τραβάει ολα το αγόρι μου. Παντρεύτηκε μικρος και χώρισε σύντομα με αποτέλεσμα το αγόρι μου να μην τον νιώθει πατερα του γιατι ηταν απών. Το θέμα ειναι οτι όπως προείπα οτι τωρα τελευταία τα εχει παίξει ο ανθρωπος, βλεπει παντου εχθρούς και πιεζει το αγόρι μου να παρει πτυχίο να παει στρατο κ να βρει μια δουλειά κ ολα αυτα μεχρι το τέλος του χρόνου. Το αγόρι μου πιέζεται τοσο πολυ που στεναχωριέται αρκετά και χάνει την όρεξη του για να κανει το οτιδήποτε. Τι μπορω να κανω εγω; να μείνω στο να προσπαθω να του φτιάξω το κέφι ή να τον προτρέψω να κόψει καθε σχεςη με τον πατερα του;
-Μονοκερος
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Με ανατρίχιασε η χαλαρότητα με την οποία αναρωτιέσαι πώς να προτρέψεις κάποιον να κόψει κάθε σχέση με τον πατέρα του.
Δεν είναι δική σου δουλειά τι θα κάνει άλλος με τον πατέρα του, όσο προφανή και αν είναι τα προβλήματα. Η πλήρης απουσία επαφής δε, είναι ένα πάρα πολύ δραστικό μέτρο που χρειάζεται πολλή προετοιμασία, περισυλλογή, και έχει προσωπικό κόστος, όσο δικαιολογημένη κι αν είναι. To αγόρι σου έχει μια μάχη να δώσει, αν θελήσει να την δώσει, και αν καταφέρει να την δώσει, πάντως είναι δική του, και καθόλου δική σου. Ο δικός σου ρόλος είναι υποστηρικτικός, αν σε ενδιαφέρει να είσαι στη ζωή του. Αν δεν σου αρέσει ο τρόπος με τον οποίο χειρίζεται αυτό το θέμα, και αν πιστεύεις ότι ο χειρισμός του σου δημιουργεί προβλήματα που δεν θέλεις να έχεις, τότε είσαι ελεύθερη να αποχωρήσεις.
__________________
4.
Ρε συ Λένα λύσε μου αυτή την απορία. Πως προφέρεται το όνομα του μπατζανάκη της Κλόι; Κάνιε; Κάνγιε; Κανιέ; Κάνι;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
+1000 likes για την περιγραφή του ως «μπατζανάκη της Κλόι» (αλλά δεν είναι μπατζανάκης της. Ο γαμπρός της δεν είναι;) Έψαχνα ένα βίντεο με την Κιμ να λέει το όνομα του, αλλά έπεσα στο παρακάτω, που ελπίζω να το βλέπετε, και να μου πείτε: από ποιο πλανήτη είναι αυτή η προφορά;
__________________
5.
Αγαπητή Α, μπα,
Έχω στο μυαλό μου εδώ και αρκετό καιρό ένα συνάδελφο, με τον οποίο φλερτάραμε για κάποιους μήνες. Όταν μετά από καιρό πολύ ωραίων συζητήσεων βάσει των οποίων
ένιωσα ότι μου αρέσει πολύ, του πρότεινα να κανονίσουμε μία έξοδο. Ήμουν προετοιμασμένη για οποιαδήποτε απάντηση, αλλά ενώ συζητούσαμε δε μου απάντησε καθόλου
και το παράτησα τελείως, χωρίς να του πω κάτι. Πήγε μετά να με προσεγγίσει μια-δυο φορές αλλά σήκωσα τοίχο. Έβαλα το συμβάν πίσω μου και ο καιρός πέρασε.
Μετά από μήνες με προσέγγισε ένας κοινός γνωστός και μου είπε ότι εξέφρασε ενδιαφέρον για εμένα. Πήρα την πρωτοβουλία για να επικοινωνήσουμε και οι συζητήσεις μας ήταν και πάλι πολύ ωραίες και τον είδα λίγο πιο αποφαστιστικό, αλλά όχι αρκετά ώστε να γίνει κάτι. Επιπλέον όποτε με έβλεπε μπροστά του (τυχαία) κατέβαζε το κεφάλι του και δε μου μιλούσε μπροστά σε άλλους. Σε μία από τις συζητήσεις μας και ενώ είχα θίξει το θέμα γιατί αντιδρά έτσι όταν με βλέπει, δεν απαντούσε ευθέως ώστε να συνεννοηθούμε και του είπα ότι αυτός ο τρόπος που έχει (υπεκφυγή; κρυψίνοια; ντροπή;) δεν βοηθάει την κατάσταση. Ότι ενώ ενδιαφέρομαι πολύ γι'αυτόν δεν έχει νόημα να περνούν μήνες επικοινωνίας και να μην καταλαβαίνουμε τι γίνεται. Του είπα ότι εκτιμώ ότι μάλλον δεν ενδιαφέρεται και ότι θα προτιμούσα να μου έλεγε ευθέως ότι δε θέλει. Μέγα λάθος να προδικάσω, το ξέρω, αλλά έχασα την ψυχραιμία μου. Δεν απάντησε και όποτε με έβλεπε κατέβαζε τα μούτρα του.
Ένα μήνα μετά από αυτό, ένας άλλος φίλος του με προσέγγισε, με ρώτησε αν είμαι ελεύθερη και μου είπε πολύ ευγενικά ότι ο άλλος είναι χρόνια μόνος του, ότι έχει ρίξει όλο το βάρος της ζωής του στη δουλειά, ότι είναι πολύ συνεσταλμένος, ότι του φαίνεται σαν να είμαστε το ίδιο ακριβώς άτομο και κατέληξε προτείνοντας να του πω να βγούμε γιατί αυτός ντρέπεται. Τον ρώτησα αν όλα αυτά του τα είπε εκείνος αλλά αρνήθηκε, λέγοντας ότι το σκέφτηκε από μόνος του ότι κολλάμε.
Μετά από αυτό του έστειλα απλά μήνυμα ότι δεν υπάρχει λόγος να μη λέμε γεια όταν συναντιόμαστε, συμφωνήσαμε και τώρα απλά η φάση είναι ότι δεν κατεβάζουμε μούτρα και λέμε ένα γεια.
Λένα μου έχει καεί το μυαλό με αυτή την ιστορία. Είμαι 33, δυόμιση χρόνια μόνη μου και αυτός 37. Θα ήθελα τη γνώμη σου. Σ'ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Κάηκε το μυαλό σου επειδή προσπαθείς να καταλάβεις τι θέλει κάποιος άλλος. Θα δροσιστείς άμεσα όταν επικεντρωθείς στο τι θέλεις εσύ, χωρίς να προσπαθείς να το αποκτήσεις από ανθρώπους που δεν θέλουν να το δώσουν. Τώρα πιστεύεις ότι αν καταλάβεις ΓΙΑΤΙ κάνει κάποιος άλλος αυτό που κάνει, θα τον καταφέρεις να τον χειριστείς και να τον φέρεις στα μέτρα σου. Βάλε αλάρμ, βγες στην άκρη, και κάνε αναστροφή. Δεν μπορείς να ξέρεις γιατί κάνουν οι άλλοι ό,τι κάνουν. Μάθε γιατί κάνεις ΕΣΥ ό,τι κάνεις.
Γιατί επιμένεις να σου πει ευθέως ότι δεν ενδιαφέρεται; Τι σημασία έχουν τα λόγια; Δεν θέλει να βγει μαζί σου. Δεν θέλει καν να σε χαιρετάει. Τι θέλει; Ποιος ξέρει. Πάντως δεν θέλει αυτά που θέλεις εσύ, και αυτό είναι φανερό – ευθέως.
__________________
6.
Άμπα και αναγνώστες, χαίρετε :) Το ξέρω ότι θα με πείτε περίεργη, ξινομ...να, ακατάδεκτη, αλλά θα το πω. Είμαστε με το αγόρι μου ένα χρονο τώρα μαζί, έχουμε τα πάνω και τα κάτω μας στη σχέση, αλλά περνάμε γενικότερα όμορφα και νιωθω οτι είναι ο άνθρωπος μου κατά καποιο τροπο. Έκανε όμως κάτι, που ενώ για άλλες γυναίκες φαντάζει εξαιρετικά ρομαντικό και υπέροχο και γλυκό και και και .... εμένα με ενόχλησε. Εκλεισε για εκπληξη, χωρίς να με ρωτήσει, 3ήμερο στα Ζαγοροχώρια για την 28η Οκτωβριου να παμε παρεα, να περασουμε λιγο χρόνο εκτός Αθήνας όπως μου ειπε. Αμπα μου, εμενα αυτο με πείραξε πάρα πολύ. Καταρχήν δεν συζήτησε μαζί μου αν θέλω να τρέχω στα βουνά της Ηπείρου (και παρότι μόνο καλά λόγια έχω ακούσει για εκείνα τα μέρη, και από φωτογραφίες που είδα είναι πανέμορφα), αν θέλω αυτο το 3ημερο να το περάσω κάπου αλλού ή αν γενικά θα ήθελα να κάτσω απλά σπίτι μου και να χαζέψω στην τηλεόραση λιώνοντας στην καναπέ μου με κορν φλέικς. Επίσης επειδη αρχισα να δουλευω προσφατα, σε μια πολύ απαιτητική εταιρεία, είμαι πολύ πιεσμένη καθε μερα και θέλω λιγη ηρεμία. Μολις του ειπα ολα αυτα, νευρίασε και προσβλήθηκε, δεν θέλεις εκπληξεις εσύ, δεν θέλεις να κάνουμε μια εκδρομή κτλ. Επισης Αμπα μου, ειναι και το άλλο. Οτι αυτήν την εποχή είμαι πολύ στενά οικονομικά γιατι έπρεπε να κάνω μια μετακομιση και αυτό το ταξιδι δεν εχω να το υποστηρίξω. Και σε καμία περιπτωση δεν θέλω να μου πληρώσει εκείνος τα δικα μου εξοδα. Δεν ειμαι γυναικα του τυπου, ο αντρας μου πληρώνει αφου αυτος ήθελε την εκπληξη. Τσακωθήκαμε λοιπον και του ειπα να το ακυρώσει. Φανηκα εγωιστρια και ακατάδεκτη? Δεν πρέπει να παίρνουμε παρέα μια απόφαση (έστω κ αν ειναι για ενα 3ημερο ταξιδι) και να βλεπουμε αν και οι 2 θέλουμε? Δεν γίνεται να είμαι τόσο περίεργη. Η κολλητή μου με έβρισε εννοείται και μου είπε οτι θα πάει με καμιά άλλη εκεί και θα τον χάσω και πως έπρεπε να κάνω τη χαζή και να κάνω πως χαίρομαι και ενθουσιάζομαι για την καλη του προθεση (που αναγνωριζω εννοειται) και τη θεληση να με παει ταξιδι. Πειτε και σεις ρε παιδια
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Είναι λόγος αυτός για να τσακωθείτε; Είναι δυνατόν να μην μπορείτε να λύσετε τέτοια θέματα με ηρεμία, χωρίς να χρειάζεται να καταπιέζεται ή να υποκρίνεται κανένας; Είναι η κολλητή σου 85 χρονών;
Να μια πρόταση για ένα εναλλακτικό σύμπαν: τον ευχαριστείς ειλικρινά από την καρδιά σου για την ευγενική του σκέψη, και του λες ότι νιώθεις πιεσμένη αυτή την εποχή για ταξίδια, και ότι δεν μπορείς να στηρίξεις οικονομικά αυτή την κίνηση. Του λες ότι καλύτερα να συζητάει πρώτα μαζί σου θέματα που έχουν μέσα έξοδα. Ρωτάς αν μπορεί να πάρει πίσω την προκαταβολή που έδωσε, και προτείνεις να συμβάλλεις στην χασούρα, αν υπάρχει χασούρα, ή προτείνεις να το κανονίσετε κάποια συγκεκριμένη στιγμή στο μέλλον. Στη φίλη σου λες ότι οι άντρες δεν είναι καταφύγια από πυρηνική βόμβα, οπότε δεν χρειάζεται να κάνουμε πράγματα που δεν θέλουμε για να μην μας πάρει άλλη τη θέση.
_________________
7.
Γεια σου Αμπα. Εχω δύο μαλλον ρητορικές απορίες που μου δημιουργουνται πολυ συχνα, διαβάζοντας τη στήλη σου και σχετιζονται μεταξυ τους που ισως θα εχεις κι εσυ. Στις περισσότερες ερωτησεις συναισθηματικης φυσεως, αναρωτιεμαι πως ο γραφων ή η γράφουσα δεν βλεπει το προφανες, πως απλα δεν τον/την θελει ή δεν τον/την θελει τοσο που να... που σε μενα φαίνεται ολοκαθαρα. Νομιζω οτι στις 9 στις 10 ερωτησεις τετοιου τυπου ισχυει αυτο κι εσυ προσπαθεις, αναλογα με την περίπτωση, να τους το δειξεις. Και το δευτερο, πως γινεται όταν όλοι μας στη διαρκεια της ζωης μας απορριπτουμε ενα σωρο ανθρωπους γιατι απλα δεν μας αρεσαν, γιατι ετσι.. χωρις να υπαρχει παντα καποια αιτια, να ξαφνιαζόμαστε τοσο πολύ, να πεφτουμε τοσο από τα σύννεφα, με το εξωφρενικο γεγονός ότι κάποιος που θελαμε μας απέρριψε και δεν επεσε ξερος απο τη σαγηνευτικη παρουσια μας... Αυτα σκεφτομαι συχνα οταν διαβαζω τη στηλη σου και ηθελα να τα καταθεσω. Και φυσικα δεν βγαζω τον εαυτο μου απεξω απο τις δυο αυτες περιπτωσεις.. Προσπαθώ να το δουλέψω κι εγω. Σ ευχαριστω.
- Λίνα
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Κι εγώ μέσα από τη στήλη το συνειδητοποίησα. Δεν είχα καταλάβει πόσο κοινή είναι η αγωνία των ανθρώπων να τους αποδέχονται και να τους αγαπάνε οι άλλοι, και ταυτόχρονα πόσο εγωιστές είναι, νομίζοντας ότι όταν αγαπάνε αυτοί, κάνουν στον άλλον το μεγαλύτερο δώρο στο σύμπαν, και τους είναι αδύνατον να δεχτούν ότι δεν είναι. Η απόρριψη προκαλεί έναν πόνο τόσο βαθύ, που μοιάζει ανεξήγητος. Αλλά φυσικά, δεν είναι, όπως μπορεί να μάθει κανείς ψάχνοντας και διαβάζοντας.
«Για πολλά χρόνια οι ψυχολόγοι δεν λάμβαναν υπόψη τους τη σημασία της απόρριψης. Αυτό άλλαξε τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, και ένας αυξανόμενος αριθμός ερευνητών έχει στραφεί σε αυτό το δυσάρεστο δεδομένο της ζωής. Η ενασχόληση μας με την κοινωνική αποδοχή επεκτείνεται σε σχεδόν οτιδήποτε κάνουμε.
Ψάχνοντας πιο βαθιά, οι ερευνητές έχουν βρει ενδείξεις ότι ο πόνος που νιώθουμε όταν νιώθουμε αποκλεισμό δεν διαφέρει από τον φυσικό πόνο μετά από τραυματισμό. Η απόρριψη έχει σοβαρές επιπλοκές στην ψυχολογική κατάσταση ενός ατόμου και για την κοινωνία γενικότερα. Η κοινωνική απόρριψη μπορεί να επηρεάσει το συναίσθημα, τις γνωστικές λειτουργίες, ακόμα και την υγεία. Οι άνθρωποι που νιώθουν αποκλεισμένοι μερικές φορές γίνονται επιθετικοί και καταφεύγουν στη βία.
ΟΙ άνθρωποι έχουν την πολύ βασική ανάγκη να ανήκουν κάπου. Όπως έχουμε την ανάγκη για φαγητό και νερό, έτσι έχουμε ανάγκη θετικές και μακροχρόνιες σχέσεις με τους άλλους. Η ανάγκη έχεις τις βάσεις της στην εξελικτική ιστορία του ανθρώπου και έχει συνέπειες σε σύγχρονες ψυχολογικές διεργασίες.»
Ή, από δω:
"Η έρευνα έδειξε ότι οι άνθρωποι διαφέρουν στο πώς συνδέουν την ερωτική απόρριψη με τον εαυτό τους. Φαίνεται ότι οι άνθρωποι που έχουν μια καθορισμένη και συγκεκριμένη ιδέα για την προσωπικότητα τους – αυτοί που νομίζουν ότι ο χαρακτήρας τους είναι αυτός που είναι, και δεν αλλάζει – αφήνουν την ερωτική απόρριψη να επηρεάζε για περισσότερο καιρό στη ζωή τους. «Για αυτούς τους ανθρώπους, η απόρριψη δείχνει έλλειψη σε ένα συγκεκριμένο σημείο του χαρακτήρα. Από την άλλη, άνθρωποι που πιστεύουν ότι έχουν την δυνατότητα να αναπτυχθούν και να βελτιωθούν, πληγώνονται φυσικά από την απόρριψη, αλλά μπορούν να το ξεπεράσουν και να δουν ξανά το μέλλον με αισιοδοξία».
«Αυτοί που πιστεύουν ότι η απόρριψη δείχνει μια βαθιά αλήθεια για τους ίδιους, κάτι για το ποιοι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ είναι, είναι πιο πιθανό να δυσκολεύονται να ανακάμψουν και ζουν μαζί με την απόρριψη. Οι άνθρωποι συχνά βλέπουν τους συντρόφους τους σαν «πηγή πληροφορίας για τον εαυτό τους».
