__________________
1.
Alert, ιστορία παλιά όσο η άμμος
Πριν 4 χρόνια ξεκίνησε μια δύσκολη σχέση απο απόσταση και χωρίς μέλλον. Τον ερωτεύτηκα απίστευτα και φερόταν και αυτός σαν ερωτευμένος. Μου ξύπνησε πράγματα που δεν ειχα νιώσει ποτέ.
Με ζόριζε η κατάσταση αρκετά, το έβγαζα, άρχισε να απομακρύνεται σταδιακά, λιγότερα τηλέφωνα λιγότερες συναντήσεις κτλ
Εγω δεν άντεχα να σκεφτώ να μετακομίσω και να ζορίσω τα παιδιά μου και ούτε και μου ζητήθηκε ποτέ
Στη συνέχεια εν μέσω κρίσης μου ήρθε και μια τεράστια ευκαιρία καριέρας και η δουλειά μου με απορρόφησε πολυ. Εκει κάπου μπήκε ενα τέλος, αθέλητα απο μεριάς μου λόγω αδιαφορίας του, ενώ αυτός ουσιαστικά το έληξε, αλλα οχι και οριστικά.
Με ξαναπλησίασε, αρχικά αρνήθηκα στη συνέχεια γύρισα, αλλά τίποτα δεν ειναι το ίδιο, το πάθος υπαρχει αλλά το ενδιαφέρον, τα τηλέφωνα λιγότερα.
Εξακολουθεί να ισχύει το οτι κανεις μας δεν μπορεί και δεν θέλει να βάλει το μαζί σε προτεραιότητα. Για μένα προτεραιότητα ειναι τα παιδιά μου και η καριέρα μου, αλλά με πληγώνει που και αυτός δεν με θέλει αρκετά για να τα αλλάξει όλα, ή να μου ζητήσει να το κανω εγώ.
Μου λέει βέβαια πράγματα που δειχνουν οτι συχνά νιώθουμε το ίδιο ο ένας για τον αλλο. Ωστόσο παλι σημερα μου είπε οτι εγώ ψάχνω απο αυτόν συγκεκριμένα πράγματα. Δεν ειναι έτσι του είπα αφηρημένα πράγματα θελω αλλα δεν μπορω να τα εχω και αρκούμαι στα συγκεκριμένα που εσύ δίνεις.
Τελικά πώς θα βρω τί στο καλό θελω απο αυτόν; θελω τα αφηρημένα, να με ερωτευτεί τόσο που να τα διέλυε όλα για μένα, να αφήσει τη Θεσσαλονίκη και να κατέβει Αθήνα, για μια χαλαρή σχέση απο κοντά (γιατί εγω σε γάμο δεν ξαναμπαίνω στα 45 μου πια), αλλά δεν θελω να χάσω τα συγκεκριμένα του, δηλαδή 1-2 Σαββατοκύριακα το χρόνο, λίγες βιαστικές συναντήσεις ανάμεσα στα ταξίδια και κάποια τηλέφωνα.
Ισως και εγω να τα άλλαζα όλα αρκεί να το ζητούσε, ομως δεν το ζητάει. Μαλλον γιατί με θέλει αλλα οχι αρκετά έτσι;
Παλιά ιστορία μαλλον, ε;
- Πίτα ολόκληρη - σκύλο χορτάτο. Ε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ε, ναι. Το ξέρεις άλλωστε. Είναι η πιο παλιά από όλες. Τον θέλεις περισσότερο από όσο σε θέλει αυτός. Σπάνια αλλάζει αυτή η δυναμική, αλλά και τότε, αυτό γίνεται μέσα από πόλεμο και τελικά κανείς δεν βγαίνει κερδισμένος. Πρέπει όμως να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου. Θα άλλαζες πόλη αν σου το ζητούσε. Πες το, άκουσε το, και προσπάθησε να προχωρήσεις παρακάτω.
__________________
2.
Αγαπημένη Αμπά,
Συγχαρητήρια και πάλι συγχαρητήρια για το μικρό Αμπάκι. Να σας ζήσει !!!
Συγγνώμη προκαταβολικά για το πάπλωμα (είναι μεγάλο για αυτό). Αρχικά θα ήθελα να σου πω ότι με βοήθησες να καταλάβω ότι ήμουν σε μια λάθος σχέση. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος ήταν χειριστικός και άκρως ακατάλληλος. Πάντα σε τσακωμούς με έλεγε τρελή, έσπαγε αντικείμενα καμιά φορά άμα θύμωνε πάρα πολύ, με έβριζε και άλλα πολλά....και εννοώ πολλά... Ανάμεσα σε αυτά τα ωραία ήταν να με σπρώξει μετά από ένα πάρτυ που είχαμε πάει πάνω σε ένα αυτοκίνητο (όχι διερχόμενο πάλι καλά) επειδή ζήλεψε (o psycho ο ίδιος). Οι γονείς του τον φοβόντουσαν. Κυριολεκτικά. Έβλεπε ψυχολόγο και έπαιρνε κάποια light χάπια. Που όμως δεν έφερναν την παραμικρή βελτίωση! Γιατί έμενα θα ρωτήσεις... και εγώ αυτό ρώτησα την ψυχολόγο γιατί ειλικρινά δεν μπορούσα να καταλάβω και μου είπε ότι δεν πρέπει να θυμώνω με τον εαυτό μου. Ότι απλώς ήθελα χρόνο για να πάρω την απόφαση. Πήγα σε ψυχολόγο για εντελώς διαφορετικό λόγο όμως (πέθανε μια φίλη μου και δεν μπορούσα να το διαχειριστώ). Παρόλα αυτά στην πορεία καταπιαστήκαμε με το θέμα και με βοήθησε τρομερά (συστήνω παιδιά ανεπιφύλακτα).
Στα λέω όλα αυτά απλά για να πάρεις μια γεύση.
Μου πήρε λίγο χρόνο αλλά μετά από 3 χρόνια σχέσης επιτέλους ξεμπέρδεψα !!!
Η ερώτησή μου είναι: γιατί στο καλό σκέφτομαι τι μπορεί να κάνει ? Δεν εννοώ ότι τον σκέφτομαι. Απλά τι να κάνει. Ελπίζω να το εκφράζω σωστά. Έχουμε χωρίσει εδώ και 1 χρόνο περίπου.
(Προσπαθώ να εφαρμόζω γενικά αυτό που λες ότι πρέπει να σκεφτόμαστε , να καταλήγουμε σε συμπεράσματα και να εξελισσόμαστε)
Είμαι 22 τώρα . Τον γνώρισα όταν ήμουν 18.
Ευχαριστώ πολυ, είσαι φοβερή !!
???
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Γιατί να μην το σκέφτεσαι; Γιατί σου κάνει εντύπωση; Είναι κάποιος που επηρέασε τη ζωή σου και γι'αυτό αναρωτιέσαι. Θα ήταν ακόμη πιο περίεργο αν είχες ξεχάσει την ύπαρξη του μετά από τόση αναστάτωση. Για να προχωρήσεις στο συγκεκριμένο θα σου πρότεινα να σκεφτείς λίγο ακόμα και να παραδεχτείς τι εύχεσαι να κάνει. Δεν χρειάζεται λογοκρισία, μιλάμε για σκέψεις. Καλή συνέχεια και σε ευχαριστώ πολύ!
__________________
3.
Αγαπητή μου Α μπα! Καλώς σου ήρθε το καινούριο μέλος της οικογένειας και να το χαίρεσαι! Κι εγώ έγινα πρόσφατα μητέρα όπως και παντρεύτηκα! Με τον άντρα μου έχουμε μια πάρα πολύ ωραία σχέση, έχουμε αναπτύξει έναν κώδικα επικοινωνίας μεταξύ μας που πολλοί δεν τον κατανοούν και άλλοι τον παρεξηγούν, αλλά αυτό δεν μ ενδιαφέρει και πολύ αφού εγώ είμαι καλά! Το θέμα μου είναι το εξής: Η πρώην του άντρα μου συνεχώς του στέλνει μηνύματα στο φβ, στην αρχή δεν μ ενοχλούσε μιας και είναι και αυτή παντρεμένη με παιδιά, πλέον όμως με εξοργίζει αυτή η κατάσταση καθώς συνέχεια ρωτάει τον άντρα μου για κάποια πράγματα τα οποία αφορούσαν την σχέση που είχαν! Και σε ρωτώ, όταν είσαι ευτυχισμένος στον γάμο σου ποιος ο λόγος να σκαλίζεις το παρελθόν;; Δεν μπορώ να το κατανοήσω! Όλοι είχαμε σχέσεις αλλά νομίζω όταν προχωράς στη ζωή σου δεν σε απασχολεί και ιδιαίτερα το παρελθόν σου!
- Μπερδεμένη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές! Αυτό που πρέπει να σε απασχολεί, και αποκρύπτεις εξ' ολοκλήρου, είναι οι απαντήσεις του άντρα σου στις ερωτήσεις. Αυτό είναι το θέμα σου, και όχι τα ψυχολογικά της πρώην. Δεν χρειάζεται να την κατανοήσεις γιατί δεν είναι δική σου δουλειά να την κατανοήσεις. Δική σου δουλειά είναι οι δικές σου οικογενειακές σχέσεις και ο τρόπος με τον οποίον οι τρίτοι τις επηρεάζουν. Θα ήθελα να μάθω περισσότερα για τον κώδικα σας που οι άλλοι παρεξηγούν, γιατί μου φαίνεται ύποπτο που το αναφέρεις χωρίς να χρειάζεται. Αυτό σημαίνει ότι έχει σχέση με την στάση του απέναντι στην πρώην του. Αγαπητή φίλη, είσαι μπερδεμένη επειδή δεν είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου. Παραβλέπεις διάφορα για να αποφύγεις κάποια άλλα. Είναι πολύ σημαντικό να το κάνεις.
__________________
4.
Α, μπα μου ήθελα να σου πω, ότι σ'αγαπώ:)
- Σταυρούλα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Κάποιος έλεγε τις προάλλες ότι κανείς δεν λέει για αγάπη στο α μπα. Να που δεν ισχύει! Κι εγώ σ'αγαπώ βρε Σταυρούλα ?
__________________
5.
Αγαπητή Α Μπα,
Διαβάζω συνέχεια στάτους στα οποία φαίνεται η καταστροφική επίδραση που έχει η συμπεριφορά των γονιών στα παιδιά τους. Προτείνεις (και σωστά νομίζω) πως πρέπει να απομακρυνθούν από αυτούς και να ζήσουν τις ζωές που θέλουν, ακόμη και διώχνοντας τους γονείς τους από τη ζωή τους, με ό,τι κόστος και αν έχει αυτό για τους ίδιους.
Πώς γίνεται να είναι τόσο συχνά αυτά τα φαινόμενα. Παράλληλα, γιατί συζητιούνται τόσο λίγο; Πώς μπορούν τόσοι άνθρωποι να εκμεταλλεύονται την χαρά, τη δροσιά και τη δύναμη των παιδιών και να μη μιλάει κανείς. Κανείς να μην προειδοποιεί τα παιδιά;
(ευχές για το δικό σου, χάρηκα σα να σε ξέρω από κοντά)
- lolitos
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Είναι ταμπού αυτή η κουβέντα, είναι αλήθεια. Ως κοινωνία περνάμε από μια φάση θεοποίησης των παιδιών και έχουμε φτάσει την ιδέα της ιερότητας της παιδικής ηλικίας σε κάπως ανθυγιεινά επίπεδα. Όταν κάνεις παιδιά αλλάζεις κοινωνικό στάτους, οι συγγενείς σου φέρονται με περισσότερο σεβασμό, άγνωστοι σου ανοίγουν πόρτες, μικρές και μεγάλες ενδείξεις τέτοιου είδους, ανόητες αλλά για μερικούς σοβαρές, οπότε πολλοί τα κάνουν ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο. Τα χρησιμοποιούν για να ανακουφιστούν από τις σφαλιάρες που τρώνε ή που έχουν φάει, ή τουλάχιστον, το προσπαθούν. Μαζί κάποιοι έχουν και την εντύπωση ότι έχει αλλάξει και στ' αλήθεια κάτι ως προς τις ικανότητες τους. Αν τα παιδιά δεν αντιμετωπιζόταν ως παράσημα, ίσως να έκαναν μόνο αυτοί που πραγματικά θέλουν να αναλάβουν αυτή την ευθύνη. Μου άρεσε πολύ το «γιατί δεν προειδοποιεί κανείς τα παιδιά». Είναι τρυφερό με την ουσιαστική έννοια, όχι των αστραφτερών διαφημίσεων για παιδικά γάλατα. Σε ευχαριστώ για τις ευχές.
__________________
6.
Αγαπητή α,μπά, ελπίζω να είσαι καλά. Ο τροπος σκεψης σου με έχει βοηθήσει πολλες φορες και γιαυτο αποφάσισα να σου στείλω ένα δικό μου θέμα, το οποίο με απασχολεί εδώ και καιρό και ήθελα να ακούσω την γνώμη σου.
Λοιπόν πριν από 6 χρόνια περίπου αποφάσισα να βαφτίσω ενα κοριτσάκι. Το κοριτσάκι αυτό είναι η κόρη από οικογενειακούς φίλους, που ηλικιακά με περνάνε, αλλά γενικά είχαμε καλη σχέση και αισθάνθηκα ότι θελω να το βαφτίσω. Όταν τους το πρότεινα το δέχτηκαν με χαρά. Από εκείνη την στιγμή όμως οι απαιτήσεις τους προς εμένα υπερδιπλασιάστηκαν. Δλδ εκεί που μιλούσαμε μια φορά την εβδομάδα και λόγω των συγκυριών τους έβλεπα και αρκετά συχνά (2 με 3 φορές το μήνα), άρχισαν να με παίρνουν σχεδόν καθημερινά τηλ και να θέλουν να βρισκόμαστε πιο συχνά. Πέρα ότι με παίρνανε τόσο συχνά τηλ, εάν κάποια φορά δεν το σήκωνα έκαναν παράπονα στην μητέρα μου(τότε ήμουν 25!!! με δικό μου σπίτι). Αυτό όπως καταλαβαίνεις άρχισε να με κάνει να αισθάνομαι άσχημα και να με εκνευρίζει ταυτόχρονα. Και έτσι πριν γίνουν τα βαφτίσια (περίπου 6 μήνες πριν) αποφάσισα να τους μιλήσω και να τους εξηγηθώ. Τους εξήγησα ότι γενικά είμαι πιο κλειστός σαν άνθρωπος ότι δεν μπορώ να ανταπεξέλθω στην συχνότητα της επικοινωνίας που μου ζητούσαν και ότι δεν είμαι μόνο μαζί τους έτσι αλλά με όλους ακόμα και με τους πιο στενούς μου φίλους και ότι δεν είναι κάτι που έχω σκοπό να αλλάξω. Τους άφησα την επιλογή στον αν θέλουν με τα καινούργια και ξεκάθαρα από την πλευρά μου δεδομένα να συνεχίσουμε μαζί την διαδικασία της βάφτισης. Αυτοί έδειξαν ότι κατάλαβαν και ότι είναι οκ με αυτά που τους είπα και έτσι βάφτισα το κοριτσάκι. Τα πρώτα 2 χρόνια μετά την βάφτιση ήταν καλά, με επικοινωνία σε λογικά πλαίσια (1-2 φορές το μήνα), αλλά οι συναντήσεις μας να έχουν αραιώσει και πάλι λόγω συγκυριών. Εγώ ήμουν οκ με αυτά τα δεδομένα και γενικότερα αισθανόμουν καλά. Από κάποια στιγμή και μετά όποτε μιλούσαμε στο τηλ με τον τρόπο τους με γέμιζαν τύψεις ότι δεν βλεπόμαστε συχνά και ότι η μικρή ρωτάει για μένα και στεναχωριέται. Στην αρχή δεν αντέδρασα γιατί δεν θεωρούσα ότι έκαναν με κάποιο σκοπό. Αυτό όμως γινόταν κάθε φορά που μιλούσαμε και ας βλεπόμασταν πάλι πιο συχνά. Εκείνο το διάστημα περνούσα και μια προσωπική κρίση στην ζωή μου η οποία μου κόστιζε πολύ ενέργεια και δεν μπορούσα να ασχοληθώ και μαζί τους. Και αποφάσισα να τους αγνοήσω και μην δίνω σημασία όσο μπορούσα στα σχόλια τους και να επικεντρώνομαι μόνο στην σχέση μου με τη μικρή. Πλέον όμως έχω μετακομίσει σε άλλη πόλη και τα πράγματα έχουν γίνει ακόμα χειρότερα. Ευτυχώς όμως έχω αλλάξει σταθερό το οποίο δεν τους έχω δώσει και μιλάμε κυρίως μέσα από μνμ ή άμα τους πάρω εγώ στο κινητό. Και όταν βρισκόμαστε από κοντά μου πετούν τα παράπονα μαζεμένα. Η σχέση με το βαφτιστικό μου βέβαια έχει φθαρεί αρκετά, γιατί αυτά τα σχόλια τα κάνουν και μπροστά της. Και φυσικά τα παράπονα που έχουν οι γονείς της, την επηρεάζουν αρκετά. Το κοριτσάκι δυσκολεύεται να με πλησιάσει και το καταλαβαίνω. Εγώ όμως εξακολουθώ να προσπαθώ για την σχέση μας, αλλά ξέρω ότι όσο είναι σε ηλικία που δεν μπορούμε να κάνουμε πράγματα οι δυο μας τα πράγματα θα είναι δύσκολα. Μέχρι τώρα έκανα υπομονή και πραγματικά προσπαθούσα να το αντιμετωπίσω με ψυχραιμία. Σήμερα όμως έχω επιστρέψει σπίτι μου μετά από την επίσκεψη μου στους γονείς μου (μένουν ακόμα στην πόλη που ζουν και οι κουμπάροι μου) και είμαι πολύ στεναχωρημένη. Έκατσα μια εβδομάδα, το ήξεραν ότι θα έρθω και βρεθήκαμε. Αυτή τη φορά πέρα από ότι είχαν παράπονο ότι βρεθήκαμε μόνο μια φορά και όχι κατευθείαν όταν έφτασα αλλά μερικές μέρες αργότερα (wtf???), άρχισαν να μου ρίχνουν και υπονοούμενα για τα δώρα της μικρής. Μέχρι τώρα έδειχναν να τα εκτιμούν. Να φανταστείς μου πέταξε η κουμπάρα το υπονοούμενο ότι καλύτερα να της δίνω χρήματα της μικρής παρά να της παίρνω δώρα, παρόλο που η μικρή χάρηκε με το δώρο που της πήγα. Και όπως καταλαβαίνεις κοντεύω να σκάσω. Έχω αγανακτήσει μαζί τους και δεν θέλω ούτε να τους βλέπω πλέον. Δεν ξέρω πως να το χειριστώ! Μου έχουν σπάσει να τα νεύρα. Την μικρή την αγαπώ και δεν θέλω να την «χάσω»!! Τι να κάνω;;; Πραγματικά όποιος μπορεί να
μου δώσει κάποια συμβουλή, θα το εκτιμούσα αφάνταστα. Ευχαριστώ πολύ!!
- Desperate Godmother
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Νομίζω ότι αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να προσπαθήσεις να κερδίσεις χρόνο. Αν τους καθυστερήσεις μέχρι να μεγαλώσει αρκετά το παιδί ώστε να αποκτήσεις μια πιο προσωπική σχέση μαζί της, μπορεί να σώσεις αυτή τη σχέση. Είναι πολύ μακροπρόθεσμο σχέδιο και δύσκολο να πετύχει, αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ άλλο. Επειδή η προειδοποίηση τότε σου έδωσε ανάσα για δύο χρόνια, προτείνω να το ξαναδοκιμάσεις, αναφερόμενη μάλιστα σε εκείνη τη συζήτηση. Πες τους ότι νόμιζες ότι τότε συνεννοηθήκατε, δεν έχει αλλάξει κάτι για σένα από τότε. Όσο για τα δώρα, μπορεί να υπάρχουν πολλοί λόγοι που προτιμούν τα λεφτά, εκτός του ότι δεν εκτιμούν τα δώρα σου. Ως προς αυτό θα μπορούσες να τους προτείνεις να ανοίξεις έναν λογαριασμό και να βάζεις εκεί χρήματα αντί για δώρα, μέχρι να ενηλικιωθεί και να τα κάνει ό,τι θέλει, αλλά μόνο αν είσαι σίγουρη ότι δεν προσπαθούν να καλύψουν τρέχουσες ανάγκες του παιδιού με αυτά. Για τα ταξίδια και τις συναντήσεις προτείνω να ανοίξετε ένα κοινό google calendar και να προγραμματίζετε εκεί από κοινού, οπότε θα μετριαστεί η γκρίνια εκ των υστέρων. Η τεχνολογία γενικώς λύνει πολλά προβλήματα, και οι καλοί λογαριασμοί κάνουν καλούς φίλους.
_________________
7.
Γεια σου Αγαπητή Α,μπα! Είμαι αθεράπευτη φαν και τα λοιπά!
Στο διά ταύτα. Η μητέρα μου είναι καθηγήτρια σε λύκειο. Για όλους μας στην οικογένεια το να προσπαθούμε για την ισότητα είναι βασικό. Ισότητα μεταξύ φύλων, οικονομικών μέσων, πρόσβασης στη γνώση, σεξουαλικών επιλογών, κοκ. Μιλούσαμε τις προάλλες και μου διηγήθηκε ένα ζήτημα που έχει προκύψει στο σχολείο της (Αθήνα) και που με προβλημάτισε.
Το ζήτημα: μαθητής γεννημένος κορίτσι με όνομα γυναικείο, επιθυμεί να τον φωνάζει με αντρικό. Δηλαδή ας πούμε τον λένε στα χαρτιά Δανάη και θέλει να τον φωνάζουν Χρήστο. Ο μαθητής είναι 16 ετών και χρειάζεται ακόμα δύο χρόνια για να αλλάξει τα νομικά χαρτιά του. Το σχολείο δεν έχει κάποιο κανονισμό για παρόμοιες καταστάσεις, και δεν νομίζω ότι θα έχει και για πολύ καιρό ακόμα.
Οι σκέψεις μου με σειρά εμφανίσεως: α) αφού το παιδί, το οποίο δεν είναι και μικρό αλλά δεν είναι και ενήλικας βέβαια, θέλει να αλλάξει την προσωπική του ταυτότητα και αφού η μητέρα μου δεν έχει πρόβλημα, τον φωνάζει Χρήστο. Κανένα πρόβλημα.
β) Ναι, αλλά η καθηγήτρια έχει υποχρέωση να απευθύνεται στους μαθητές της ανάλογα με τα επίσημα έγγραφα που έχουν κατατεθεί στο σχολείο το οποίο είναι κατά βάση μία δημόσια υπηρεσία, άρα δεν γίνεται να κάνει ότι θέλει, μέχρι τουλάχιστον το παιδί να ενηλικιωθεί. Δεσμεύεται από τον θεσμικό ρόλο της.
γ) Μπορεί το σχολείο να είναι μία δημόσια υπηρεσία αλλά ο ρόλος του δεν είναι σαν της εφορίας ή της αστυνομίας. Το σχολείο διαμορφώνει χαρακτήρες και παίζει κομβικό ρόλο στην κοινωνικοποίηση των παιδιών. Άρα, ίσως ένας δάσκαλος να έχει μία μοναδική ευκαιρία να βοηθήσει εν προκειμένω τον Χρήστο να νιώσει αποδεκτός. Οι φίλοι του τον έχουν αποδεκτεί ως φαίνεται, αλλά και πάλι σκέφτομαι κάτι αντίστοιχο από έναν καθηγητή που εκπροσωπεί κάποια εξουσία και ιεραρχία στο σχολείο ίσως να ήταν πολύ σημαντικό για τον μαθητή, ο οποίος βρήκε και το θάρρος να ζητήσει κάτι τέτοιο (δηλαδή εμένα μου φαίνεται θαρραλέο).
δ) Έπειτα, εάν η μητέρα μου τον φωνάζει Χρήστο, τι θα γίνει εάν προκύψει ζήτημα στο σύλλογο γονέων και κηδεμόνων/καθηγητών και βρεθεί το παιδί στη μέση της ιστορίας και νιώσει εκτεθειμένο.
Και κάπως έτσι μάλλον κι εγώ δεν ξέρω πιο είναι το καλύτερο (για το παιδί κυρίως) ή πιο είναι το σωστό στην προκειμένη περίπτωση. Νιώθω πως το ζήτημα έχει μία νομική και μία ανθρωπιστική πλευρά και πως αυτές συκγρούονται μεταξύ τους. Η οπτική σου γωνία και των αναγωστών θα είναι ενδιαφέρουσες. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
- Απόγονος καθηγήτριας
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Χμ, εγώ δεν βλέπω κάποια σύγκρουση. Ισχύει ότι το σχολείο είναι δημόσιο και άρα διοικείται από νόμους του κράτους, αλλά οι νόμοι δεν είναι πάντα συγχρονισμένοι με την εξέλιξη της κοινωνίας, ακριβώς το αντίθετο σημαίνει: ακολουθούν την εξέλιξη της, αγκομαχώντας και στην ανηφόρα. Αν επρόκειτο για κάτι που είναι άγνωστο ή αμφισβητούμενο θα άλλαζε, αλλά τώρα μιλάμε για ανθρώπινο δικαίωμα που έχει λυθεί προ πολλού σε άλλες χώρες, είμαστε στη διαδικασία να το λύσουμε και στη δική μας, οπότε δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το τι πρέπει να γίνει. Ο Χρήστος είναι Χρήστος. Αν η μητέρα σου ξέρει ποιο είναι το σωστό, θα το υποστηρίξει και στον σύλλογο – και ΑΥΤΟΣ είναι ο σημαντικός της θεσμικός ρόλος. Να είναι συγχρονισμένη με τις αλλαγές σε αυτά τα θέματα.
σχόλια