ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτες τις μερες δεν ξερω τι εχω παθει αλλα ειμαι πολυ χαλια..Συνεχεια μου ερχεται να κλαψω.Ειμαι ερωτευμενη με την πιο γλυκια και τρυφερη ψυχη που εχω γνωρισει εως τωρα στη ζωη μου (23).Ειμαι ερωτευμενη μαζι της εδω και πολλα χρονια,δεν την βλεπω συχνα,μαλιστα ειχα πανω απο 1,5 χρονο να τη δω και τωρα εμφανιστηκε στο προσκηνιο ξανα.Δεν ειναι αυτο που μ' εκανε χαλια.Ημουν ετσι 2-3 μερες πριν ακομη τη δω αλλα δεν ξερω τι να κανω για να ξεφυγω απο αυτη την κατασταση.Εχω μια εσωτερικη ενταση.Εκει που νομιζα οτι σιγα σιγα ξεθωριάζει ξαφνικα πεφτω σε αυτη την ψυχολογικη κατασταση.Ειναι σαν να νιωθω οτι ειναι....πως να το πω...>;Αλλα, ΜΑ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΜΟΥ, αν και το νιωθω ΤΟΟΟΣΟΟΟ εντονα μεσα μου επιβεβαιωνεται καθε μερα,καθε ωρα,καθε λεπτο οτι το νιωθω μονο εγω,γιατι πολυ απλα θα επεδιωκε να με εχει ''απο κοντα'', να 'χουμε επαφη.Αποτι φαινεται ομως ειναι αλλου..Ωρες ωρες αναρωτιεμαι πως γινεται να το νιωθω τοσο εντονα μονο εγω.Οταν βλεπομασταν παλιοτερα πιο συχνα (οχι,δεν ειχαμε τιποτα) καποιες στιγμες ενιωθα απο την μερια της μια ενταση,με κραταγε σφιχτά στην αγκαλια κ.α πολλα που πολλες φορες οταν τα σκεφτομαι λεω παλι τα ιδια >Ευχομαι καποια στιγμη να βγει αυτο που εχει στοιχειώσει μεσα μου και να προχωρησω μπροστα..Να βρω την πραγματικη αγαπη..Και ΗΜΑΡΤΟΝ! ,ας μην το νιωθω μονο εγω..