ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

"Η ευτυχία μου ήταν δυσκολοχώνευτη. Μου μένουν στιγμές της, πράσινα τοπία όλο παπαρούνες συναισθήματα κόκκινα άλικα. Γάργαρα γέλια σου, εσένα να μου φτιάχνεις milkshake και να έρχεσαι να μου το προσφέρεις εγώ στο πάτωμα, σε μια γωνία – προγευόμουνα πτώσεις, βλέπεις. Με σήκωσες, μόνο τότε, όλες τις άλλες φορές με άφησες στα πατώματα να σέρνομαι, κι ένιωθα τον ήχο της καρδιάς σου στην πλάτη μου, τα χέρια σου να με έχουν κάνει πανάλαφρη πανοπλία σου να μην σε βρει ποτέ κανά κακό. Η κόλαση, σου έλεγα εκείνο το βράδυ, είναι μια παρτίδα που κερδίζεται. Ο παράδεισος πίνεται μικρές μικρές γουλιές για να μην πνιγώ. Αλλά τι κι αν πνιγόμουν? Τι κι αν χανόμουν στον πνιγμό ενός φιλιού σου, την ασφυξία μιας ξαφνικής συνεύρεσης? Ακόμα και στη μνήμη σου 11 χρόνια μετά το κορμί ξυπνά όπως τότε. Σε αναζητά όπως τότε, σε αναζητά τόσο που πονάει – και πνίγεται. Είναι βράδυ Σαββάτου και δεν με αντέχω άλλο έτσι μόνη και αφημένη. Θέλω να προσποιηθώ πως είσαι κάπου κοντά στον κόσμο μου και δεν είσαι χαμένος τόσο μακριά από ό,τι γνώρισα για ζωή." απόσπασμα από μια ζωή που έζησα και από ένα βιβλίο που γράφεται, θα γίνει επιτυχία και θα το διαβάσεις και θα κοπανάς το κεφάλι σου στο τοίχο για όσα είχες και δεν κράτησες.