ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έτυχε να σε κρατήσω αγκαλιά.Δεν ήταν ωραίο συναίσθημα, ήταν σα να κάνω κάτι λάθος ενώ είναι ακριβώς αυτό που θα θελα να κάνω.Ντάξει, εγώ φταίω που ήρθαν έτσι τα πράγματα βέβαια. Από την αρχή είχες υποννοήσει ότι θες κάτι άλλο και εγώ παρέμενα εκεί τριγύρω περιμένοντας αν ξεκολλήσεις να εκδηλωθώ.Και όσο περνούσε ο καιρός, γινόταν και συνήθεια η κατάσταση. Μία αέναη προσπάθεια από εμένα να κρατάμε επαφή περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή. Και όσο εγώ σε γνώριζα και ενδιαφερόμουν όλο και περισσότερο τόσο κι εσύ έκανες ένα καινούριο φίλο.Είχα συμβιβαστεί όμως. Δεν μιλούσαμε και πολύ τους τελευταίους μήνες, σπανίως σε έβλεπα, το μυαλό μου ήταν αλλού. Αυτή η εβδομάδα που πέρασε όμως, η τόση τριβή μαζί σου, θύμισε πράγματα.Δεν θα το μάθεις ποτέ μάλλον, εκτός αν περάσουν χρόνια ή αν αλλάξει κάτι δραματικά στα θέλω σου, που δεν πρόκειται να συμβεί. Τα χουμε συζητήσει, σου έχω πει ότι το θεωρώ ανούσιο να αποκαλύψεις κάτι τέτοιο σε αυτές τις περιπτώσεις. Τι θα κερδίσω άλλωστε; Να "το βγάλω από μέσα μου"; @@ κέρδος. Να μαραζώνω μετά και επειδή θα σε κάνω να νιώσεις άσχημα και επειδή ακόμα δεν θα μπορώ να σε έχω;Καλύτερα να νιώθω μόνο εγώ άσχημα, αν είναι να νιώθεις εσύ μη συντελέσω εγώ σε αυτό.Καλύτερα να είσαι στη φάση "σιγά μη με γουστάρει, αφού κάνουμε παρέα τόσο καιρό, αν ήταν θα μου το είχε πει πιο παλιά". Ας τα έχεις καλά με σένα έστω.Αλλά δεν το μπορώ αυτό που γίνεται αυτές τις μέρες ματιά μου. Να "βασανίζομαι" τόσο δεν το θέλω. Να νιώθω ότι δεν με βλέπεις, δεν το θέλω. Οπότε σιγά-σιγά θα με δεις να αποσύρομαι γιατί μου κάνω κακό όσο είμαι σε αυτή τη λούπα μάλλον. Θα αρχίσω να σου λέω ότι δεν προλαβαίνω, να μην απαντάω και πάντα και τέτοια. Και σιγά σιγά θα χαθούμε πριν ακόμα το καταλάβουμε.Και ίσως με θεωρήσεις "μαλάκα" που χάθηκα τότε. Ας είναι, δεν με είδες ποτέ όπως θα ήθελα ούτως ή άλλως, ποια η διαφορά;Καλή σου μέρα. Κοιμήσου γρήγορα και μη σκέφτεσαι βλακείες γιατί ξυπνάς νωρίς. Ναι, και εγώ θα κοιμηθώ τώρα, σε λίγο.