ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

είμαι 17χρονών..παρ΄όλα αυτά δεν μοιάζω με κανένα παιδί της ηλικίας μου..δεν είμαι ούτε ανέμελος ούτε χαρούμενος..τους θεωρώ όλους επιφανειακούς και ανόητους..Δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα..δεν τρώω..κάθομαι σε μία γωνία και κοιτάω...Αντί να βγω με του "φίλους" μου πηγαίνω βόλτες μόνος μου..περπατάω και αδειάζω μία κούτα τσιγάρα ακούγοντας μελαγχολική μουσική..(κλισέ αλλά με αντιπροσωπεύει).Απομακρύνω τους πάντες από γύρω μου..πάντα αυτό έκανα..απομακρύνω τους γονείς μου οι οποίοι είναι χάλια αυτήν την περίοδο μιας και έφυγε ένα συγγενικό πρόσωπο αλλά εγώ δεν ένιωσα τίποτα..γενικά δεν νιώθω πολλά..ακόμα και με τις πρώην πάντα τις έδιωχνα με την συμπεριφορά μου..δεν συνηθίζω τις σχέσεις κάνω συνέχεια εφήμερες καταστάσεις και δεν αφήνω κανέναν να με πλησιάσει να με γνωρίσει..έχουν περάσει πάρα πολλά άτομα από την ερωτική μου ζωή αλλά με κανένα δεν ένιωσα κάτι παραπάνω και τα περισσότερα τα πλήγωσα..θέλω όμως κάποιον που να με κάνει να ανοιχτώ..πάντα κλεισμένος στον εαυτό μου..Δίνω σε ένα μήνα πανελλήνιες και όλοι με πιέζουν..δεν ξέρω καν τι θέλω να κάνω στην ζωή μου..ώρες ώρες απλώς δεν με νοιάζει τι θα μου συμβεί...Συνεχώς σκέφτομαι και σκέφτομαι..είχα κάποια όνειρα και πλέον φαίνονται μακρινά..αλλού βαδίζω..και φοβάμαι..νιώθω μόνος..υπάρχουν άτομα γύρω μου αλλά δεν αλλάζει κάτι..Δεν έχω κανέναν να μιλήσω..ούτε να με καταλάβειείμαι ένα μάτσο σκατά..σκατά...δεν αντέχω άλλο..