31.5.2015 | 01:02
18 χρονιά "κολλητές"
Απο 1 χρονου τα παντα κάναμε μάζι. Στο ίδιο δημοτικό γυμνάσιο λύκειο μάζι σε δαφορετική ταξι αυτή ενα χρονο πιο μεγάλη. Ποτε όμως δεν με ακουγε.Στα δικά μ προβλήματα η απάντηση θα ηταν η Ελα μωρέ θα περασει ή δεν ξέρω τι να σ πω.. Εγώ ομως παντοτε ν προσπαθώ ν την βοηθήσω.Να ταλαιπωριεμαι να μπλεκω μ τους δικούς μ, να μαλωνω με φίλες αλλες για ν είμαι εκεί για αυτην. Αυτή μ το που βρήκε παρέα αλλη ξεκίνησε το γράψιμο.Η παρέα της δεν μ συμπαθούσε κ μαλωσαμε για δυο χρονιά. Λόγω συγκυριών έμεινε στην πολή μονη της γ ενα χρονο. Της έστειλα μήνυμα τ βρήκαμε μ ζήτησε συγνώμη και όλα μέλι γάλα. Οτάν έφυγε απο την πόλη μ έπαιρνε τηλ μονο για ν θάψει την παρέα της και ν μ πει τα προβλήματα της. Ποτε δεν ρώτησε πως ήμουν εγώ Παρολο που ήξερε πως ήμουν στην πιο άσχημη μ φαση. Μετα εφυγε και Βλεπομασταν περιστασιακά. Μέχρι π ξαφνικα όλα καλά μ την αλλη παρέα. Για μενα χρονος πουθενά. Ουτε ενα τηλ ν ρωτήσει πως είμαι τιποτα. Οταν της Μίλησα μ γιαυτο δεν είχε τι ν μ πει. Έχουμε ν μιλήσουμε δυο μηνες. Αυτό που ποναει πιο πολύ είναι η αχαριστια της Παρολο που έλεγε πως είχε κανει λάθος που ειχαμε μαλωσει και πως την έχω βοήθησει όσο κανεις και πως με παράτησε δυο φορες για την ιδία παρέα που κάθεται κ θάβει σ κάθε ευκαιρία. Και πως,τέλος, αν μ πάρει τηλ θα το σηκωσω θα την συγχώρεσω χωρίς καν ν μ τ πει και θ την ρωτησω ποτε θ ερθει ν την φιλοξενισω.