31.5.2015 | 01:22
Πρώτη φορά μετά από 2.5 χρόνια
βγήκα έξω και δε σε είδα στα μάτια κανενός. Φτου ξελευθερία; Μπορεί...Εγώ σε ήθελα πλάι μου αλλά εσύ δεν ήθελες, φοβήθηκες μήπως με πλησιάσεις παραπάνω και τσαλακωθείς, δε νοιάστηκες πραγματικά, δε μ΄αγάπησες, όπως ήθελα να πιστεύω...κι εγώ αρχίζω να μη νοιάζομαι πια...στην αρχή το έκανα στα ψέματα, μα τώρα αρχίζει να μ' αρέσει η ιδέα να είμαι και πάλι ελεύθερη, ψυχικά ελεύθερη. Μου έκανες κακό. Τώρα αν έφυγες επειδή το κατάλαβες ή επειδή ποτέ δεν έδωσες σημασία, δεν το χω διευκρινίσει...παίζει κανένα ρόλο; Με εγκατέλειψες όταν εγώ σε είχα ανάγκη, όταν χρειαζόμουν να μου πεις, είμαι εδώ, μη φοβάσαι, σ' αγαπάω...όταν ήθελα να έρθεις να με πάρεις μια αγκαλιά...όταν ήθελα να με κρατήσεις μέσα στα χέρια σου και να μου μιλήσεις όμορφα, ανθρώπινα, γλυκά. Τί να σε κάνω εσένα; Που έρχεσαι και φεύγεις όταν θέλεις, που με εγκαταλείπεις όταν εγώ δεν παλεύω μόνο για την αγάπη σου αλλά και για τη ζωή μου, τί να σε κάνω; Καλύτερα να έχω κάποιον που με θέλει για το σεξ, τουλάχιστον ειλικρινείς σχέσεις, όχι αγάπες, υποσχέσεις και φούμαρα...Σε μισώ, γιατί σε αγάπησα και με πρόδωσες. Πήγαινε στην επόμενη τώρα και πρόσεχε μήπως σπάζοντάς την κοπείς κι εσύ απ τα γυαλιά...