ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν μπορω να καταλαβω τι κανω λαθος. Μαλλον το γεγονος οτι ειναι Σαββατο βραδυ και αντι να παω σε καποιο αποκριατικο παρτυ καθομαι στο κρεβατι με πονοκεφαλο απο το οτι κοιμηθηκα 4 ωρες το βραδυ και ετρεχα απο το πρωι σε δουλειες παιζει καποιο ρολο σε αυτο. Και για να καταλαβετε και εσεις επειδη σας πηρα μονοτερμα με την μιζερια μου..ειμαι 19 χρονων φοιτητρια και ειμαι μονη.Παντα ημουν μονη και δεν ειχα αγορι ποτε.Κατι χαζοφασεις ειχαν παιχτει αλλα δεν οδηγησαν πουθενα. Και λεω τι φταιει? Τι φταιει? Τι φταιει που δεν μπορω να βρω εναν ανθρωπο που να μου αρεσει και να του αρεσω? Τι φταιει που δεν μπορω και εγω να κανω ολα αυτα που κανουν τα ζευγαρακια που σιχαινομαι να βλεπω παντου? Και δεν ειναι οτι δεν βγηκα σε μπαρ..ολα τα μπαρ νοτιων προαστειων και κεντρου ειναι δοκιμασμενα! Ολα τα κλαμπ στο Γκαζι επισης! Τα γυμναστηρια? Δεν τα αφησα και αυτα παραπονεμενα..μαλλον δεν ειναι της παρουσας φασης να βρω καποιον. Δεν μπορω να το εξηγησω αλλιως. Ωστοσο ειναι καταντια..ακουω τις φιλες μου και την προοδο τους στην σχεση τους και εγω το μονο που εχω απο αγορι στην ζωη μου ειναι ο γκευ κολλητος. Και ετσι καπως αρχιζουν να σε λυπουνται και να σε ρωτανε "α να σου γνωρισω αυτο το καλο παιδι, βρηκες κανενα γκομενο? κλπ" και εσυ εισαι στην δυσκολη και αμηχανη θεση να απαντησεις ΟΧΙ και βασικα επιδιωκεις να εκτιναξεις με καθε τροπο αυτην την λυπηση που περιβαλλει τοσο τρανα το προσωπο σου. Και ναι εχω ριξει χ σε πολλους (και εχω φαει και εγω χ μην νομιζετε οτι ειμαι και καμια ντιβα) αλλα δεν αισθανομουν κατι για τα προαναφερθεντα προσωπα..Ηταν καλυτερο λοιπον να ειμαι με καποιον και να ειμαι πιο συναισθηματικα κενη και απο οτι ειμαι τωρα? Αυτες οι σκεψεις λιγο πολυ με οδηγησαν σε αυτη την απογοητευση και μοναξια αυτου του σαββατοβραδου που στο κρεβατι μου γκουγκλαρα "πως να βρειτε γκομενο" και σταδιακα οδηγηθηκα στο lifo να γκρινιαζω για την ζωη μου..