Ειμαι του 90 το μονο που προλαβαμε ειναι ωραια (ευτυχως) παιδικα χρονια χωρις ιντερνετ χωρις κινητα τηλ με την μονη μας διασκεδαση οι γειτονιες και οι πλατειες ... Δεν ειχαμε ξινητα ουτε μας ενοιαζε αν παμε σε καφετερειες μας ενοιαζε να κατεβουμε να παιξουμε και υστερα μεχρι και τα 16 να μαζεβομαστε αργα σε πλατειες να λεμε διφορα.... Ειμαστε ομως και ατυχοι γιατι τωρα ειμαστε εικοσιπεντε και οι περισσοτεροι απο μας δεν δουλευουν και οτι και ονειρευομασταν καθυστερει και μπορει να μην γινειΑν εισαι μικροτερη ισως να ειναι και καλυτερα αν φτιαξουν τα πραγματα ...