ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εγώ είμαι 34, αυτός 30. Είμαι μια μορφωμένη και κοινωνική γυναίκα με πολλά ενδιαφέροντα, με κέφι για τη ζωή και- από ό,τι λένε οι άλλοι- όμορφη, έξυπνη, δυναμική, άτομο που σέβονται τη γνώμη μου. Εκείνος όμορφος, μορφωμένος, ταξιδεμένος, καλλιεργημένος, με εξαιρετκό χιούμορ, μάλλον χαμηλών τόνων όμως -ίσως ντροπαλός θα έλεγα. Γνωριστήκαμε πριν 2,5 περίπου χρόνια σε επαγγελματικά πλαίσια. Εγώ ήμουν ήδη σε σχέση σχεδόν 1 χρόνο, εκείνος ελεύθερος. Ήξερε από την αρχή ότι ήμουν δεσμευμένη. Είχαμε μια τυπική επαγγελματική συνεργασία και κάθε φορά που βρισκόμασταν υπήρχε πολύ καλή χημεία, πολλά πειράγματα και μερικά βλέμματα παραπάνω αλλά μέχρι εκεί, θα το αποκαλούσα ανώδυνο φλερτ.Ξαφνικά πριν περίπου 1 χρόνο μου έστειλε ένα μήνυμα στο φβ, αρχικά υπέθεσα ότι κάτι επαγγελματικό είχε προκύψει, τόσο παράξενο μου φάνηκε απλά να μου πιάσει κουβέντα περί ανέμων και υδάτων (εκείνη την περίοδο η σχέση μου είχε αρχίσει ήδη να παίρνει την κάτω βόλτα, είχαν βαλτώσει τα πράγματα και γενικώς πρόβλημα). Η επικοινωνία άρχισε να γίνεται όλο και συχνότερη (με πρωτοβουλία και των 2 μας πια) και μετά από 7-8 μήνες φτάσαμε να μιλάμε καθημερινά πρωί, μεσημέρι, βράδυ, νύχτα. Σχεδόν 2-3 ώρες κάθε μέρα αποκλειστικά στο φβ. Πολλά πειράγματα, πολύ γέλιο, χωρίς ερωτικά υπονοούμενα ποτέ μα ποτέ. Το κοπλιμέντο του έφτανε μέχρι το "είσαι απίστευτη!" όταν πετούσα καμμιά καλή ατάκα. Τίποτε άλλο. Άρχισα να τον σκέφτομαι συνεχώς, μάλλον τον καψουρεύτηκα κιόλας αφού η σχέση μου πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Ρώτησα κι έμαθα ότι δεν είχε κάποια σχέση. Σκεφτόμουν αν θα μου πρότεινε να βρεθούμε από κοντά. Τίποτα. 7-8 μήνες έτσι.Τις παραμονές των Χριστουγέννων, άρχισα να νιώθω ότι πρέπει να κάνω ένα ξεκαθάρισμα στη ζωή μου. Να δω τι θα κρατήσω και τι όχι. Η σχέση με το φίλο μου όλο και πιο δύσκολη. Έτσι ενα βράδυ του εξήγησα ότι όλη αυτή η επικοινωνία έχει αρχίσει να με μπερδεύει γιατί μοιάζει σαν να έχουμε μια εικονική σχέση τόσες ώρες που αφιερώναμε ο ένας στον άλλο καθημερινά. Μου είπε ότι του αρέσει να μιλάμε και ότι κι αυτός νιώθει μπερδεμένος εφόσον δεν είμαι διαθέσιμη (δεν του είπα ποτέ για τα προβλήματα που είχα στη σχέση μου, και επέλεξα και τότε να μην του πω κάτι γιατί θεωρούσα ότι αυτά αφορούσαν το φίλο μου και μαζί του έπρεπε να τα συζητήσω πρώτα, εξάλλου κι αυτός ποτέ δεν με είχε ρωτήσει κάτι για τη σχέση μου). Του ζήτησα λοιπόν να σταματήσουμε την επικοινωνία μας. Το δέχτηκε χωρίς καμμία αντίρρηση. Ξέκοψα από το φβ, έμπαινα 1-2 φορές την εβδομάδα για κανένα 10λεπτο. Στους πρώτους 2 μήνες, μου έστειλε μνμτ κάποιες φορές που έτυχε να είμαστε και οι 2 ονλάιν, του απαντούσα όπως πάντα ευγενικά, κάναμε μερικά αστεία αλλά σύντομα τον αποχαιρετούσα. Για μένα είχε τελειώσει από τη στιγμή που τα είπαμε-τα αποφασίσαμε. Από ένα σημείο και μετά (το πήρε απόφαση;) και σταμάτησε να στέλνει.Την προηγούμενη εβδομάδα πήγα για επαγγελματικούς λόγους στην εταιρία όπου εργάζεται. Βρισκόμουν σε ένα γραφείο με έναν συνάδελφό του όταν εμφανίστηκε στην πόρτα. Τα βλέμματά μας διασταυρώθηκαν, έκανε μεταβολή και έφυγε χωρίς να μου πει ένα 'γειά'. Έμεινα 'παγωτό', δεν έβρισκα λόγο να μην με χαιρετίσει έστω τυπικά και για λόγους ευγένειας κυρίως.Οι απορίες μου λοιπόν, είναι (και θα με ενδιέφερε περισσότερο να δω απαντήσεις από άντρες):1. Παίζει ένας άνδρας ελεύθερος και όμορφος να κάθεται να μιλά με τις ώρες με μια δεσμευμένη (και μεγαλύτερη) γυναίκα χωρίς να την βλέπει καθόλου ερωτικά και να είναι απλά κουβεντούλα;2. Γιατί απέφυγε να μου πει έστω και 'γεια';Ευχαριστώ προκαταβολικά για τις απαντήσεις σας.(Τον Φλεβάρη αποφασίσαμε από κοινού να χωρίσουμε με τον φίλο μου)