1.12.2017 | 00:31
23
Κάποτε για μένα ήσουν δάσκαλος φίλος αλλά τελικά για σένα δεν ήμουν τίποτα για να κρατάς μετά από χρόνια τόσο μίσος για μένα δημιουργώντας μου πρόβλημα για να φύγω.Φταίω και εγώ που τσίμπησα και δεν αντέδρασα ψύχρεμα.Όταν γύρισα αυτόν τον φίλο έψαχνα να βρω με πλήγωσε πιο πολύ όχι ότι δεν με επέλεξες ότι με άφησες να πιστεύω ότι μπορώ να τα καταφέρω μέχρι την τελευταία στιγμή.Τότε είχες δίκιο που με έβγαλες τώρα όμως γιατί όλα αυτά για κάποια λόγια που είχα πάνω στον θυμό μου.Ναι εγώ τα είπα μπροστά σου και τότε και τώρα.Εσύ τα προκάλεσες γιατί προφανώς ήθελες να με διώξεις για δεύτερη φορά.Αν ήξερες τι λέγανε από πίσω σου κάποιοι άλλοι μαθητές σου τότε θα καταλάβαινες γιατί θύμωσα που επέλεξες αυτούς και όχι εμένα ούτε καν προσπάθησες να με διορθώσεις.Εγώ το ήθελα τόσο πολύ και αυτοί ενώ το είχαν έβριζαν και από πάνω.Μακάρι να γινόταν να δεις το πόσο με πλήγωσες και τι κακό μου έκανες.Δεν ήταν τρέλα η αντίδρασή μου σε όλη αυτή την κοροιδία ήταν θυμός απογοήτευση που για δεύτερη φορά αδικήθηκα από το ίδιο πρόσωπο που κάποτε ένιωθα δικό μου άνθρωπο. Απορίες ρώτησα δεν ήταν απαραίτητη όλη αυτή η κοροιδία απλά να μου έλεγες που ήμουν λάθος (όχι με αυτόν τον τροπο).Όσο για τους τραυματισμούς δεν ήταν δικαιολογία απλά γκατεμιά που με κηνυγάει δεν έχουμε την ίδια τύχη όλοι. Τώρα ξέρω πως θα αντιδράσω σε τέτοιες καταστάσεις επειδή όμως ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω και η ζωή είναι μιρή για στεναχώριες όλα αυτά θα τα αφήσω πίσω μου και θα προχωρήσω παρακάτω.
0