ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Φυσικά δεν εννοώ το ζώδιο.Κατα καιρούς έχω παρακολουθήσει παρόμοιες εξομολογήσεις σε διάφορα blog,από άντρες μεγαλύτερους από μένα με το ίδιο πρόβλημα και απαντήσεις σχολιαστών από κάτω, του τύπου "είσαι φλωράκι,μαμόθρεφτο,οιδιπόδια και ιστορίες για αγρίους" "τράβα σε σπιτάκι με ροζ φωτάκι,τουλάχιστον για εμπειρία","μήπως είσαι gay και φοβάσαι να το φανερώσεις;","είσαι πολύ συναισθηματικός και περιμένεις την κατάλληλη","δεν πρέπει να φοβάσαι","χαμήλωσε τα στάνταρ σου",και άλλα τέτοια. Η αλήθεια είναι ότι μερικά από τα παραπάνω σχόλια βασίζονται σε κάποιες αλήθειες για έναν παρθένο,αλλά δε νομίζω ότι βοηθούν τελικά και τον ίδιο ψυχολογικά,ώστε να αντιμετώπισει το πρόβλημα καταπρόσωπο,ούτε περιγράφουν μια ολοκληρωμένη αλήθεια της καταστασής του,ούτε φυσικά του προτείνουν μια σωστή λύση (ειδικά όσον αφορά τις πόρνες).Εξομολογούμαι γιατί 1)ζητάω συμβουλευτική βοήθεια,2)θέλω να φωτίσω όπως εγώ το ζω, ένα κοινωνικό πλέον πρόβλημα χιλιάδων ανθρώπων, 3) θέλω να γνωρίσουν κι άλλοι παρθένοι ότι δεν είναι μόνοι, έτσι σαν παρηγοριά,αποτελεί κοινωνικό φαινόμενο (κι αν βάλουμε μέσα και μπακούρια με ελάχιστες εμπειρίες,φτιάχνουμε και κόμμα). Νομίζω ότι είναι κοινό όλων των νέων παρθένων ,ηλικίας 20-30+,ότι έχουμε ένα είδος κατάθλιψης,μελαγχολίας.Αυτό για άλλους σημαίνει Σαββατόβραδο και παίζω pro και video games,για άλλους βλέπω online σειρές-ταινίες ή tv,για άλλους καπνίζω χόρτο ή μπεκρουλιάζω μόνος μου,για άλλους χαλαρή μπυρίτσα με κολλητό-κολλητή και μετά αυτός στης γκομενάς του και γω σπιτάκι μου και για μένα φυσικά να γράφω στην LIFO τέτοια ώρα,νομίζω καταλάβατε τι εννοώ.Μπορεί κάποιος να είναι κοινωνικός και να είναι σε ένα πάρτυ τώρα,αλλά αποτελεί εξαίρεση και ακόμα κι έτσι θα έχει πάντα κάτι περίεργο,απροσδιόριστο στα μάτια των σεξουαλικά ενεργών,ιδιαίτερα όταν αγριεύει το πάρτυ.Άλλο κοινό είναι η εντελώς αντιερωτική σχέση με το άλλο φύλο.Είτε δηλαδή γίνεσαι φιλενάδας,είτε αποφεύγεις και να κοιτάξεις γυναίκα (έχοντας περάσει και από τα 2,στο τέλος νόμιζα ότι ήμουν μισογύνης)είτε την κοιτάς με ένα χαζοβιόλικο,παιδικό βλέμμα,είτε σαν ληγούρι.Ένα τρίτο κοινό είναι το να κρύβουμε συνεχώς την παρθενιά,άλλοι αμήχανα,άλλοι λέγοντας ψεματούκλες ,επιδέξια ή όχι.Αυτά πάνω κάτω είναι τα κοινά βασικά όλων των παρθένων μπορούν να προστεθούν κι άλλα όχι όμως κοινά για όλους όπως η απάθεια,η απελπισία ή ότι γίνεσαι τσιμπούρι ,ή είσαι γκρινιάρης,ευερέθιστος,τεμπέλης,βρωμιάρης,υπερβολικά τακτικός,συνεχώς γυμνάζεσαι,αμήχανος στα αγγίγματα σου σε γυναίκες,πιστεύεις ότι έχεις μικρό πέος κ.τ.λ. Όσον αφορά εμένα και πιστεύω όλους τους παρθένους το ουσιαστικό πρόβλημα είναι ο φόβος της αποδοχής,της αντίδρασης όχι μόνο στο πέσιμο ,αλλά και στην ίδια την πράξη του σεξ.Από μια ηλικία και μετά το συνειδητοποιείς αυτό χωρίς να βάζεις δικαιολογίες στον εαυτό σου.Εγώ ας πούμε είμαι ψηλός,γυμνασμένος,εμφανισιακά μέτριος-προς καλός,ωστόσο και πάλι τίποτα.Η εμφάνιση δεν είναι δικαιολογία.Ακόμα και αν μια γυναίκα που θεωρείς πάνω από τα στάνταρ σου στην πέσει,πάλι την κότα θα κάνεις,ανεβάζοντας τα στάνταρ,ιδιαίτερα εσύ που πιστεύεις ότι φταίει η εμφάνιση.Επίσης δε φταίει ότι είσαι ντροπαλός,ευαίσθητη ψυχή κι άλλα τέτοια που σου λένε κυρίως γυναίκες φίλες σου.Απλά εσύ που το πιστεύεις αυτό,αντιμετωπίζεις το όλο θέμα έτσι γιατί δεν έχεις εμπειρίες.Για τον ίδιο λόγο μπορεί να αντιμετωπίζεις πιθανές κατακτήσεις ως τρόπαια ή να θεωρείς τον εαυτό σου φοβερό εραστή,όταν γίνει,αυτό όμως είναι στη φαντασία σου και όχι στην πραγματικότητα.Η μόνη δικαιολογία που έχει βάση αλήθειας είναι το γούστο.Κι αυτό δεν έχει σχέση με το αν είναι ωραία ή όχι,είναι κάποιες γυναίκες ,μπορεί και μπάζα για τους πολλούς,που όταν τις δεις και τις γνωρίσεις,δε μπορείς να ξεκολλήσεις και άλλες κλασικές κούκλες να σου κολλάνε και να μη νιώθεις τίποτα.Είναι φυσιολογικό, ίσως στο μόνο συμπέρασμα που έχω καταλήξει μετά από όλο αυτόν τον καιρό είναι ότι μόνο τότε μπορείς να δράσεις ελεύθερα ,χωρίς να πιέζεσαι.Γιατί αν δείξεις ότι τη γουστάρεις χωρίς να είσαι σοβαροφανής,ψευτόμαγκας,προσποιητά χαοχαρούμενος,γελωτοποιός ή ψευτοδιανοούμενος,χωρίς να το παίζεις κάτι,να υιοθετείς από φόβο το ρόλο του φίλου ή να είσαι σπασμωδικός και αμήχανος να ξερνάς ερωτικές εξομολογήσεις γεμάτες αγωνία,χωρίς ή να είσαι ψευτό-κάμακας και πέφτουλας μόνο τότε ίσως έχεις ευκαιρία να γίνει κάτι ,χωρίς άγχος για τη συνέχεια.Εμένα π.χ. μου συμβαίνει κάτι αντίστοιχο τώρα με μια φίλη που τη γουστάρω εδώ και καιρό και τα έκανα όλα λάθος μέχρι στιγμής, σχεδόν όλα όσα περιέγραψα πιο πάνω.Από τότε όμως που άρχισα να της φέρομαι φυσιολογικά(να γελάω με το πραγματικό μου χαμόγελο όταν λέει κάτι αστείο,να μην την κοιτάω συνέχεια σαν λυσσασμένο σκυλί,αλλά όταν το κάνω να φαίνεται στο βλέμμα ότι πραγματικά τη γουστάρω,να μην ορθώνομαι σα γύφτικο σκερπάνι ,αλλά να κάθομαι φυσιολογικά και άνετα,να ακούω να λέει για γκόμενους χωρίς να κόβω την κουβέντα από ζήλεια η ματαίωση,αλλά να είμαι αδιάφορος γιατί πραγματικά είμαι,με ενδιαφέρει να γουστάρει εμένα και αυτό δε θα γίνει με κομπλεξισμούς,να την ακούω χωρίς να την κοροιδεύω σαν μικρό παιδάκι για να τραβήξω την προσοχή,να την αγγίζω,χωρίς να προσπαθώ να τη χουφτώσω και να δέχομαι επίσης άνετα τη δική της επαφή,χωρίς αμηχανία και τρέμουλο.Κοντολογίς από τότε άλλαξε και η δική της στάση,και χθες φασωθήκαμε.Σε λίγο θα πάω στο σπίτι της και μπορεί σύντομα να φύγω από το club.Τέλος για όλους τους συναδέλφους επειδή γενικά έχω κάποιες εμπειρίες ,άλλα πάντα στο τσακ,δε γινόταν κάτι κυρίως εξαιτίας της φοβικότητάς μου,η μόνη,ορθή τεχνική συμβουλή μάθετε πως να βάζετε το προφυλακτικό,αλλιώς ότι και να κάνετε δε σώνεστε....