ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μπήκα στη σχολή που ήθελα. Την γούσταρα πραγματικά. Έβλεπα τα προβληματικά σημεία, τα αναγνώριζα, τα σχολίαζα και συνέχιζα παρακάτω. Τελειωσα, νιώθοντας οτι δεν εχω ιδέα για το τι παιζει στην πραγματικότητα της αγοράς. Βγηκα αληθινή, σώπα θα μου πειτε. Βρήκα δουλειά στον τομέα μου, ειμαι πολυ χαρούμενη γι αυτο! Μαθαίνω πολλά πράγματα, ψάχνω, ενδιαφέρομαι. Δουλεύω 10ωρα καθημερινά για 450. Και Σαββατα πολλά φορες. Και μαύρα. Γιατι ειμαι η μικρή που δεν ξέρει τιποτα, αλλα δεν φταίει αυτη, φταίει το σύστημα. Το εκπαιδευτικό. Που στα χρονια μας ηταν πιο σωστό. Αντε και γαμησου Μαλακα. Ετσι κυλάει λοιπόν η καθημερινότητα. Και παμε στα ζουμερά. Ποια ζουμερά; δεν υπάρχουν ζουμερά! Δεν υπάρχουν ζουμερά γιατι, τα τελευταία 2 χρονια οποίος ανθρωπος με εχει πλησιάσει, το εχει κανει γιατι ψάχνει την ευχαρίστηση της μιας βραδιάς. Αντε ας το κανουμε εβδομάδα. Κανένα προβλημα δεν εχω με αυτο. Αντίθετα, το συμμερίζομαι. Η διαφορά ειναι οτι εγω δεν το πασπαλιζω με ρομαντισμό για να νιώσω εντάξει με τον εαυτο μου. Δεν σου πούλησα φίλε έρωτα για να νιώσω συναισθηματικά ανώτερη σε σχεση με την πλειοψηφία. Και εσυ τι εκανες; ροζ σύννεφα, καρδούλες και λουλουδάκια και μετα Α να το σταματήσουμε. Αυτο που ουτε κανα ξεκινήσαμε. Εκει με πιάνουν τα γέλια. Παντα. Σιγουρα κάποια μαλακια θα κανω και εγω. Δεν γινεται να συμπεριφέρονται παντα οι άλλοι σκάρτα. Κάποιο λάκο εχει η φάβα. Ευχαριστημένοι τωρα; μας έχετε γαμησει και σας λεμε και ευχαριστώ. Οι φίλοι παντα θα ειναι εκει. Μια μπυρα σε ενα παγκάκι μετα τη δουλειά και παιρνεις παλι δύναμη. Οχι ρε, ειμαστε αρκετοί και δεν θα σας αφησουμε να μας αλλάξετε.