Οχι παιδιά, δεν είναι το στατους. Είναι πρακτικά ζητήματα ποιότητας ζωής δυστυχώς. Τα οποία μεγαλώνοντας τα αναζητάς όλο και πιο πολύ. El padre όντως μονόδρομος είναι η λύση, δεν ξέρω και γιατί κάνω τη συγκεκριμένη εξομολόγηση τη στιγμή που μέσα μου ξέρω την απάντηση... Ίσως για να με ξεγέλασω ότι υπάρχει και τρίτη οδός εκτός απο το μένεις με τη δεδομένη κατάσταση ή φεύγεις.
11.3.2018 | 23:44
28 χρονων
Και το αγόρι μου σερβιτόρος σε μπαρ χρονια. Στον τομέα του ακατόρθωτο σχεδόν να μπει. Εμείς είμαστε πολύ καλά μαζί, πολύ καιρό. Αλλά προβληματίζομαι. Με έχει κερδίσει με τον χαρακτήρα τού, αλλά φαντάζομαι τη ζωή μου μαζί του στη καλύτερη να δουλεύει σε μπαρ. Ο κόσμος πού συναναστρέφεται, η παρέα του είναι εκείνης της φάσης. Οι περισσότεροι βέβαια δουλεύουν στον τομέα τους μέρα, αλλά γενικά δεν μου αρέσουν, δεν με τραβάνε για παρέα. Είναι πολύ άσχημο να καταδικάζεις κάποιον απ τη δουλεια του και για τον κύκλο του αλλά όσο περνάει ο καιρός και θέλω να κάνω το επόμενο βήμα, η σκέψη αυτή θεριευει. Δεν μπορώ να πάρω μια απόφαση ρε γαμωτο. Και αυτές οι αποφάσεις καθορίζουν ολόκληρη τη ζωή σου!
7
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [08.11.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-11-08/__LiFO_10%2B1_Previews4%20%281%29.jpg?h=748d7e9c&itok=zdgEe7VA)
