ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν δύο εβδομάδες παραιτήθηκα από τη δουλειά μου (είμαι 24, πρώτη δουλειά, στο αντικείμενο μου και με πολύ καλά λεφτά για τα σημερινά δεδομένα) προκειμένου να αφοσιωθώ στο μεταπτυχιακό μου το οποίο απαιτεί πολλές ώρες στο εργαστήριο. Τελικά με το που έφυγα υπήρξε κάποια αλλαγή στο πλάνο (από την πλευρά του καθηγητή) και έτσι έχω πλέον να γράψω μόνο τη διατριβή. Αν και προφανώς δεν ήταν όλα ρόδινα στη δουλειά, είχα στεναχωρηθει που έφυγα και ειδικά όταν έγινε αυτή η αλλαγή κάποιες μέρες μετά, μου ήρθε σαν κεραμίδα. Έστειλα κι αλλού αιτήσεις για τις οποίες είμαι σε αναμονή και άρχισα να γεμίζω το πρόγραμμα μου με άλλες ασχολίες (ιδιαίτερο σε παιδάκι, χομπι που δεν είχα χρόνο να κάνω πριν και τη διατριβή μου). Με πήρε λοιπόν τηλέφωνο ο διευθυντής και μου είπε ότι ήθελε να μιλήσουμε από κοντά, παραξενεύτηκα γιατί η θέση μου έχει αναπληρωθεί και η κοπέλα τα πάει μια χαρά. Όμως πήγα, και εκεί μου είπε ότι θα ήθελε να γυρίσω πίσω και σε καλύτερη θέση με προοπτικές γιατί έχει εμπιστοσύνη στη δουλειά μου και ότι έκανε εξαίρεση γιατί δεν παίρνει ποτέ στόμα πίσω (να σημειώσω πως δεν ήξερε ότι τελικά απέτυχε το πλάνο για το οποίο είχα φύγει). Και τώρα αναρωτιέμαι αν θα είμαι πολύ αχάριστη να αρνηθώ, αν θα χάσω κάποια από τις άλλες δουλειές αν με καλέσουν που ίσως είναι καλύτερη, αν πάω πίσω και "εγκλωβιστω" γιατί θα στηριχθεί πάνω μου ότι θα μείνω καιρό ακόμα...