25.10.2013 | 12:07
3 εβδομάδες
με κυνήγησες επίμονα, με έκανες να ενδιαφερθώ για σένα και να ρισκάρω πράγματα που δεν ήμουν διατεθιμένη να ρισκάρω. η σκέψη σου με έβγαλε από μια γκρίζα καθημερινότητα που με έπνιγε, όλοι σχολίαζαν πόσο ομόρφυνα και πόσο αλλαγμένη φαίνομαι, ήρθε στην επιφάνεια μια άγνωστη πλευρά του εασυτού μου που δεν ήξερα ότι υπάρχει, ένιωσα ότι επιτέλους ζω και όχι απλά ότι επιβιώνω. πήρα την απόφαση να ζήσω αυτό που μου υποσχέθηκες, χωρίς δεύτερες σκέψεις και ενδοιασμούς. τότε εσύ σταμάτησες να προσπαθείς. από εκεί που με κυνηγούσες, βρέθηκα να προσπαθώ εγώ με κάθε τρόπο να σε 'πείσω' να βρεθούμε. όλα έγιναν τόσο γρήγορα, δεν πρόλαβα να πάρω παρά μόνο ψίχουλα από σένα πριν εξαφανιστείς.αισθάνομαι τυχερή για αυτό που έζησα και πενθώ την ιδέα αυτού που θα μπορούσα να ζω ακόμα.ανέβασες τον πήχη επικίνδυνα. και άφησες ένα κενό μεγάλο σαν γροθιά στο στήθος μου. ε.