ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Επιασα τον εαυτο μου να κλαιει διαβαζοντας την στηλη. Περιμενω να μιλησω στη μητερα μου να με δει καποιος ειδικος.Περασαν 3 χρονια ,τιποτα δεν με ευχαριστει πλεον και ξεσπαω με το παραμικρο,χωρις να νιωθω καλυτερα.Εχω πιασει τον εαυτο μου να σκεφτεται οτι δεν αξιζω να ζω και με τρομαζει τοσο πολυ. Ενθουσιαζομαι με ο,τι καλο μου συμβαινει αλλα παντα τελιωνει τοσο γρηγορα που δεν προλαβαινω να χαρω λιγο σαν ανθρωπος και εγω,πραγμα που με ριχνει ακομη περισσοτερο ,και πλεον αυτα που με ενθουσιαζουν εχουν αρχισει να λιγοστευουν και να αργουν