Να ζητήσεις λεφτά απο τούς γονείς σου κι αν έχουν την δυνατότητα να στα δώσουν.Δεν είναι ντροπή.Μην παραπιέζεις τον εαυτό σου να ανταπεξέλθει και γενικά ψάξε για άλλες λύσεις.π.χ μήπως θα.βοηθούσε να μείνεις σε μικρότερο διαμέρισμα με εξίσου μικρότερα πάγια?Μήπως θα βοηθούσε να συγκατοικήσεις και να μοιράζεσαι τα έξοδα?Επίσης να σου πώ το άλλο.Τις καλύτερες φιλίες τις δημιουργείς κάνοντας απλά πράγματα όπως, καλώντας στο σπίτι μια συμφοιτήτρια για να φάτε μια ωραία μακαρονάδα,για να πιείτε ένα καφεδάκι,να πάτε.μια βόλτα.Μην τα υπεραναλύεις στο μυαλό σου,είμαι σίγουρη πως υπάρχουν κι άλλοι εκεί έξω που ζορίζονται και θα προτιμούσαν πιο οικονομικές επιλογές.Λύσεις υπάρχουν αλλά χρειάζονται καθαρό μυαλό.Πάρε μια ανάσα λοιπόν και πρόσπάθησε να σκςφτείς τι θα σε βοηθούσε για να έχεις καλύτερη ποιότητα ζωής.
24.10.2015 | 03:40
κουραστηκα..
Και βασικα κουραστηκα..κουραστηκα να μαι 20 χρονων και να δουλευω συνεχομενα..βαρεθηκα να αγχωνομαι αν θα μου φτασουν τα λεφτα..βαρεθηκα να μενω μεσα γιατι δεν εχω λεφτα να βγω..βαρεθηκα να μην κανω τιποτα απο ολα αυτα που ονειρευομουν..Και απλα να καθομαι μονη μου μεσα στο σπιτι, σε μια σκατοπολη μακρυα απο ολους,χωρις κανεναν φιλο,και χωρις κανενα ενδιαφερον..και να περιμενω να μαζεψω λεφτα..Και να σου πω κατι ρε γαμωτο Μακαρι να μπορουσα να αλλαζα μυαλα Να μην με ενοιαζε αν θα ζητησω λεφτα απο τους γονεις μουΝα ημουν σαν τους αλλους φοιτητες που εχουν φιλους,βγαινουν και περνανε καλα..Να πηγαινα μια βολτα το πρωι με την παρεα μου και οχι μονη μου ψαχνοντας και για δευτερη δουλεια..Και φοβαμαι τοσο πολυ,πως αν ακομα δεν εχω ζησει τα παιδικα μου χρονια θα τα ζησω αραγε οσο μεγαλωνω?...
1
