ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

και ολοι εσεις τετοια ωρα.. λυπαμαι που ολοι νιωθουν τοσο μονοι τοσο ανολοκληρωτοι! λυπαμαι που ακους ενα τραγουδι και σκεφτεσαι καποιον που δεν εχεις.. καποιον που εχασες.. λυπαμαι που δειλιαζεις και λυπαμαι που οταν βρισκεις το θαρρος σου λενε πως αργησες. και οντως ο χρονος περασε, κυλησε κι εσυ κι εγω καθως η μερα τελειωνει εχουμε χασει τοσα σε μονο λιγες ωρες! ο κοσμος φανταζει σκληρος στα ματια μου και αισθανομαι νοσταλγια γι ανθρωπους που δεν αφησα να με πλησιασουν. ισως τα πραγματα να ειναι τοσο απλα οσο τα φανταζομαι; σημεια ταυτισης δυσκολευομαι να βρω μαζι σου.. κι εσυ χανεσαι μεσα στο πληθος και οι πορειες μας μπερδευονται απομακρυνονται κι εγω αναρωτιεμαι πως ειναι δυνατον να συμβαινει αυτο.. πως ξεχασα, ξεχασες και ολοι απλα ζουμε.. αδυνατο να καταλαβω, μπερδευομαι, χανομαι, σκορπιζομαι, τσακιζομαι και οταν σηκωθω ξανα εχω τοσα σημαδια πανω μου.. τι κοσμος ειναι αυτος ακαταλαβιστικος? απειρες λεπτομεριες, απειρα χρωματα κι εγω βλεπω οσα μου δειχνουν.. αξιζουμε τοσα περισσοτερα.. κι ολα πανω μου ενοχλουν αυτον τον κοσμο.. κι ολα πανω μου σε μπερδευουν..