10.11.2014 | 20:14
5/11
Είμαι δυστυχησμένη. Το περίεργο είναι ότι εγώ πλήγωσα και εγώ η ίδια πονάω. Γιατί όταν πληγώνεις κάποιον που αγαπάς είναι σαν να πληγώνεις τον εαυτό σου. Τι κάνω; Σε σκέφτομαι το 99% της ημέρας μου, γιατί; Γιατί ακόμα σε νιάζομαι και μου λείπεις κάθε μέρα; Αναρωτιέμαι αν σου λείπω κι εγώ, ή έστω αν με σκέφτεσαι, ακόμα και φευγαλαία. Αν αναπολείς, γιατί εγω το κάνω συνέχεια. Δεν ξέρω πια τι έχει αξία στη ζωή μου. Νομίζω ότι τρέχει κι εγώ τρέχω απο πίσω για να την προλάβω, μπας και την ελέγξω. Θα μου πεις, εσύ το επέλεξες, γιατί δεν είσαι ευχαριστημένη; Αν ήσουν εδώ θα ήταν τόσο διαφορετικά. Μέσα στη μέρα περνάω διάφορες στιγμές χαράς, θλίψης, εκνευρισμού, ματαιότητας, παραίτησης, κατάθλιψης. Πάει μια βδομαδα που έχω να σου μιλήσω, κι όμως νιώθω ότι έχω τόσα πολλά να σου πω, τόσα πολλά που έχεις χάσει απο τις εξελίξεις στη ζωή μου. Απομακρυνόμαστε. Δεν ξέρω καν τι κάνεις. Πως είσαι. Είχαμε πει πως θα μιλάμε. Μ'αγαπάς;