ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Υπήρχαν όντως χρόνια που οι νέοι αναβαν στις συναυλίες αναπτηρες, όχι smartphones, ξημερωνονταν στις παραλίες με κιθάρες, που φλερταραν με θάρρος, έγραφαν σε χαρτάκι το σταθερό τηλ δεν αντάλλαζαν φεισμπουκ, αφιέρωναν τραγούδια στο ράδιο, πέρναγαν από το ίδιο σημείο για να πετύχουν δήθεν τυχαία τον έρωτα τους, είχαν στέκια, είχαν ιδέες που θα ανετρεπαν τον κόσμο και κυριως είχαν όνειρα και ελπίδα για το μέλλον! Πως εχουμε καταντήσει έτσι??? Όχι σοβαρά,το εννοώ! Πως ζούμε έτσι; Ζούμε αλήθεια; Δεν είναι ψέμα... χάθηκε ή μαγεία με όλη αυτή την τεχνολογία και η κρίση μας τρώει τα καλύτερα μας χρόνια.... Τι νέοι είμαστε εμείς; Ή κριση δε μας αφήνει να ονειρευτουμε,ζουμε με ενα μόνιμο άγχος μέσα στα στήθια και μία τρομερη ανασφάλεια για το μέλλον...τα λεφτά δε φτάνουν πια για τίποτα κ το όνειρο των σπουδών τελειώνει με το ξεκίνημα της εύρεσης της εργασίας...τοτε αναγκάζεσαι να παρατήσεις τα πάντα, στόχους, όνειρα,κοπους χρονων απλά γτ αυτό που σπουδασες για παράδειγμα δεν έχει αντίκρισμα στην αγορά εργασίας. Το εξωτερικό δεν είναι εναλλακτική είναι μονόδρομος πια! Ενηλικιώθηκες για τα καλά! Οσο για τον έρωτα, κανείς δεν προσπαθεί.... προσέγγιση απρόσωπη, κρίνουμε ανθρώπους από μία φώτο προφίλ, από μία εμφάνιση... αν έχει αρκετά μεγάλα χείλη, αν έχει τατουαζ κ αν μας άρεσει κάνουμε add. και like ... ετσι φλερταρουμε! Είμαστε για κλάματα!!!!!!! Αν το φλερτ μας δεν ανταποκριθεί ε δεν έγινε και τίποτα, πάμε στο επόμενο προφίλ! απλές σκέψεις!