17.3.2017 | 11:49
Αδειο δοχείο
Είμαι 25 χρονών και νιώθω εγκλωβισμένη... Νιώθω κενό που με πνίγει και βαθύτερα ανακαλύπτω μια αόριστη στενοχώρια.. Οσο μεγαλώνω τόσα όλα μου φαίνονται πιο πεζά. Οι σχέσεις, οι συνθήκες, οι συνηθειες. Δεν γνωρίζω πια νέους ανθρώπους, 2-3 έχω και έχω κορεστεί μαζί τους, δεν με ενθουσιάζουν όπως παλιά νέα μέρη, φιλοσοφίες, δραστηριότητες. Κάνω τα ίδια και τα ίδια. Η καλυτερα τίποτα και τίποτα. Δεν μπορώ να αποδεχθώ ότι τα χρόνια μου αρχιζουν να περνούν μεσα στο τίποτα. Ψάχνω σκέφτομαι τρόπους να ανοιχθώ αλλά τίποτα...Είμαστε καταδικασμένοι άραγε όσο μεγαλώνουμε να γινόμαστε πεζοί και άδειοι. Δεν κατανοώ!!
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [20.12.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-12-20/__LiFO_10%2B1_Previews%2810%29.jpg?h=748d7e9c&itok=xZ3nWt1B)
