ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι μια κοπέλα που είχε μια τέλεια δουλειά. Η αμοιβή μου ήταν υψηλή, ήταν επάγγελμα πάνω σε αυτό που έχω πτυχίο και μεταπτυχιακό. Μέσα στην πρώτη καραντίνα τα πράγματα στη δουλειά δυσκόλεψαν, έβλεπα ότι ίσως έρθει ένα τέλος και άρχισα να ψάχνω κάτι άλλο. Μάταια η μια αναζήτηση πίσω από την άλλη έπεφταν στο κενό. Τον Σεπτέμβριο μου ανακοινώνει επίσημα και την απόλυση μου. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου, μου έκανε εξόφληση αλλά έφταναν να πληρώσω τις υποχρεώσεις μου και κάτι ψιλά. Προσπαθώ να πάρω ανεργία αλλά δυστυχώς δεν δικαιούμουν. Ήμουν σε απελπισία μέχρι που χτύπησε το τηλέφωνο από μια δουλειά, μετά από 4 συνεντεύξεις, ήμουν έτοιμη να ξεκινήσω δουλειά στις 9/11. Με καλούν λοιπόν και μου λένε πως εν τέλει η πρόσληψη δεν θα γίνει λόγω της κατάστασης. Είμαι και πάλι σε απόγνωση. Με παίρνει ένας παλιός μου φίλος που του είχα ζητήσει βοήθεια και μου προτείνει κάτι... Να βγω με ένα ν φίλο του και να μου δώσει κάποια χρήματα, ως συνοδός δηλαδή. Ε και το έκανα γιατί όταν είσαι σε απόγνωση, η ευκολη λύση είναι σωτήρια. Αυτό λοιπόν το έκανα άλλες δυο φορές. Τώρα αδιέξοδο.. Παρόμοιες προτάσεις υπάρχουν αλλά δεν θέλω... Μια κανονική δουλειά και ζωή θέλω και όλο πόρτες λόγων κατάστασης και πολλών προσόντων... Αυτό ήθελα να μοιραστώ γιατί με πνίγει...