ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

..Ή η τρύπα της διαφυγής είναι τόσο μικρή που δεν μπορώ καν να τη δω... Είμαι τόσο κουρασμένη και καταστρέφομαι. Και φυσικά κανείς δεν υπάρχει να βοηθήσει.Αναγκασμένη να μένω σε ένα περιβάλλον που με αρρωσταίνει κυριολεκτικά. Μη μπορώντας να στηριχτώ ολοκληρωτικά σε μένα για να χτίσω μόνη μου τη ζωή μου όπως τη θέλω. Με ψυχοσωματικά από την πίεση, όπως συνεχείς ζαλάδες και καθόλου αντοχές πια, που με κάνουν να μην μπορώ να ζήσω την καθημερινότητά μου κανονικά ώστε να πετύχω μακροπρόθεσμα τους στόχους μου και να σηκωθώ να φύγω. Χωρίς στήριγμα, χωρίς φίλους και που ναι, θα το πω, τους άξιζα. Άξιζα να τους έχω στο πλευρό μου γιατί πάντα έδινα στους αλλους και πάντα ήμουν στο πλευρό των ανθρώπων που πέρασαν από τη ζωή μου.Και πού είναι το φως;; Πού;; Όταν κάθε φορά που ξεκινάω κάτι δεν μπορώ τελικά να το διαχειριστώ με τις αδιαθεσίες μου;; Και που οσο βρίσκομαι εδώ μέσα θα συνεχίζονται αφού είναι από ψυχογενείς παράγοντες. Για ποιό λόγο ήρθα στον κόσμο, για να κάθομαι να βασανίζομαι και όσο κι αν προσπαθώ να μην έχει αποτέλεσμα;; Δεν υπάρχει ένας χώρος να πάω εκεί να ηρεμήσω μακριά από τα πρόσωπα του περιβάλλοντός μου. Χωρίς κανένα εισόδημα, χωρίς τους ανθρώπους μου που το θεωρώ το σημαντικότερο και φυσικά χωρίς την λειτουργικότητά μου, το ουσιαστικότερο δηλαδή που μόνο χάρη σε αυτό θα μπορούσα να χτίσω τη ζωή μου. Και αυτό που έμεινε να περιμένω;;; Πότε θα μου τηλεφωνήσουν από το πολυιατρείο της περιοχής μου αφού είναι η μόνη επιλογή που έχω λόγω οικονομικών, για να μου κλείσουν ραντεβού με ψυχολόγο, μήπως βρω τρόπο να φύγω από το αδιέξοδο. Δεν ξέρω, να μου πει έστω κάτι να με κάνει να νιώσω λίγο καλά, να σκεφτώ μια εκδοχή που δεν είχα σκεφτεί, να νιώσω έστω μια στήριξη από κάπου, από κάποιον, από κάτι... Να ξεθυμάνω από όσα κρατάω μέσα μου και με έχουν δηλητηριάσει..Να ξέρετε ότι δεν γεννιέται κανείς ''επιτυχημένος''. Όλοι χρειάζονται έστω κάποιες συνθήκες,αν όχι ευνοικές, τουλάχιστον βατές. Να ευγνωμονείτε τον Θεό και την τύχη σας όσοι γεννηθήκατε σε ένα υποστηριχτικό περιβάλλον, σε ένα περιβάλλον που νιώθετε πως σας ταιριάζει, που νιώθετε κομμάτι του ή τουλάχιστον έχετε έστω και έναν τομέα στη ζωή σας που μπορείτε να κρατηθείτε από αυτόν. Έστω και έναν. Επαγγελματικό, οικονομικό, φιλικό, συναισθηματικό, έστω υγείας;;; Και δεν λέω έστω θεωρώντας πως είναι δεδομένο, αλλά ακόμα και μόνο μόνο την υγεία σου να έχεις, δηλαδή να μην επηρεάζεται για κάποιο λόγο η λειτουργικότητά σου και η φυσιολογική ροή της καθημερινότητάς σου, τότε είσαι πολύ τυχερός, γιατί μπορείς μόνος σου να δημιουργήσεις τη ζωή που θέλεις ακόμα κι αν δυσκολεύεσαι... Όσο για μένα;;;; Μάλλον με έχει ξεχάσει η ζωή και δεν εκτιμάει καν τις χρόνιες προσπάθειες και υπερβάσεις που έχω κάνει. Δεν βαριέσαι, ας κάνει ο Θεός ό,τι νομίζει με μένα, εγώ όσο αντέχω θα περιμένω και θα προσπαθώ.