9.3.2017 | 15:32
Αδικία και ευγνωμοσύνη
Διάβασα πριν λίγο ένα άρθρο για ένα 5χρονο κοριτσάκι που αντί να παίζει και να πηγαίνει σχολείο, προσέχει τις ηλικιωμένες γιαγιάδες της.Σκέφτομαι πόσο διαφορετική θα μπορούσε να είναι η ζωή του και πόσο άδικα ζει ως τώρα.Αναπόφευκτα, μου έρχονται στο μυαλό οι δυσκολίες που βιώνουμε και εμείς σε διάφορους τομείς: οικογένεια, σχέσεις, εργασία, σπουδές, υγεία κλπ.Σκέφτομαι το εξής: Υπάρχει μέτρο σύγκρισης στα προβλήματα, τον πόνο και τις δυσκολίες. Όσα βιώνουμε μας φαίνονται βουνό και όλοι πιστεύουν πως αυτοί είναι από τους λίγους που υποφέρουν τόσο. Νιώθουμε να καταρρέει ο κόσμος μας και να βασανιζόμαστε αλλά ίσως δεν είναι έτσι.Όλοι υποφέρουμε σε αυτή τη ζωή. Λίγο ή πολύ!!! Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε όσα μας ευχαριστούν και μας εμπνέουν. Ας χαιρόμαστε έστω και για τα απλά πράγματα, για μια ευχάριστη εμπειρία, μια αστεία ανάμνηση, έναν καλό λόγο.Έχουμε αρκετά και στερούμαστε εξίσου αρκετά.Ας πούμε όμως ένα μπράβο στον εαυτό μας, ας πούμε ένα ευχαριστώ για τα καλά και τα άσχημα. Ας αγαπήσουμε τον εαυτό και τη ζωή μας όπως είναι, αλλά προσπαθώντας να την κάνουμε καλύτερη. Εύχομαι ολόψυχα να καλυτερέψει η ζωή όλων μας.Ε 22
