ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το παρακάτω ποίημα αφιερώνεται σε όλους (και ο συντάκτης μέσα) & σε όλες που βάσει των εξομολογήσεων αποζητούν τον ατόφιο, τον ισχυρό, τον απύθμενο, τον πηγαίο και τον κινηματογραφικό έρωτα: Ένα βράδυ που 'χε φέξει κι έβρεχε χωρίς νερόμε τα χέρια περπατούσα την αγάπη μου να βρώ.Την εβρήκα ξαπλωμένη να 'ναι όρθια σε μια γωνιάμανταρίνια να μαζεύει από μια λεμονιά. Βιοβλιογραφία: από forum του οποίου το όνομα δε θυμάμαιΑλλάς ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Τον έχουμε εξειδανικεύσει στο νού μας εξαιτίας των απωθημένων! Ωστόσο η πραγματικότητα του έρωτα ίσως ν' απέχει "μίλια" από αυτά που εξ' αρχής είχαμε στο μυαλό μας. Και πολλές φορές καταλήγουμε σε απότομη "προσγείωση" αφότου διαπιστώσουμε οτι ο έρωτας που υπάρχει εκεί έξω δεν ήταν αυτός που εν τέλει είχαμε πλάσει. Αλλά αν δεν μας σκοτώσει, ας μας κάνει πιο δυνατούς!!! Παναγιώτης :)