ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου λειπεις,δεν σου το κρύβω..και μου λειπεις πολυ.Μπορει να ήρθαν ετσι τα πραγματα,αλλα τωρα που χειμωνιάζει,τωρα που αρχίζουν για εμενα τα δύσκολα,τωρα που πρεπει να πάρω σημαντικές αποφάσεις για τη ζωή μου,θα ήθελα να με εχεις αγκαλια και να μου λες "ολα καλα θα πανε".Εχεις ποτε σκεφτεί ποσο περίεργοι ημασταν;Κι εμεις και η σχέση μας;Εσυ ανασφαλής,ηθελες συνεχώς να δείξεις πως εισαι καποιος.Ζηλιαρης και ηθελες να τραβάς την προσοχή..Δεν ήξερες να φέρεσαι ουτε και να ζητάς συγνωμη.Εγω κτητικη,ήθελα να σε εχω συνεχώς κοντα μου,να μην σου αφήνω χώρο να αναπνεύσεις,να βλεπεις φίλους κλπ.Ημουν ακομα πιο ζηλιάρα και απο εσενα.Χειραγωγος,σε έβαζα να κανεις πάντα αυτο που ήθελα με θεμιτά ή αθέμιτα μέσα και εσυ πάντα επεφτες στις παγίδες μου γιατι σε ήξερα καλα γι'αυτο και σε χειριζομουν καθε φορα οπως ήθελα.Ημουν γκρινιαρα και ηλίθια,εσυ αγενης και σκληρός.Μαζι απο τα 13 μας και κοιτα που φτάσαμε,χρονια μετα.Μεχρι που η ζήλεια μου μας κατέστρεψε,σε άφησα να φύγεις για κατι εντελώς βλακώδες και έστρεψα τους πάντες εναντίον σου,παρουσιάστηκα σαν θύμα της κακιας σου,ενω στην ουσία εγω ημουν ο θύτης.Βεβαια,μου είχες κανει τόσα πολλα στο παρελθόν,που εν μέρει δικαιολογούμαι.Μα οπως και να 'χει σε θελω.Μου εχεις λείψει.Περα απο άσχημες,πολυ άσχημες στιγμές,μου έδωσες και ευτυχία.Πλεον ετσι οπως έγιναν τα πραγματα δεν μπορω να σε προσεγγισω,παρ'ολο που εχω καταλαβει τα λάθη μου και δεν θα τα επαναλάβω.πρεπει να συνηθίσω μακριά σου.Ελα ομως που μου λειπεις..και πως χρονια μετα,μετα απο ολα οσα περάσαμε,μετα απο κορίτσια και αγόρια που ήρθαν στη προσωπική ζωή μου,εσυ εχεις μείνει σαν πιο γλυκιά και πιο πικρή ανάμνηση.Μου λειπεις,Αντώνη.Η αγκαλια σου,τα φιλια σου,η τρυφερότητα που οποτε ηθελες μου έβγαζες.Τα κάναμε ΣΚΑΤΑ,ομως μου λειπεις.