ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Bρε τυχαιε, εγω ειμαι! Σε έμενα η φάση ήταν πολύ εύκολη διότι κράτησε για λίγα χρόνια και όταν αρχισα να μπάίνω και σε άλλους κύκλους διορθώθηκε άμεσα. Εχω σκεφτει όλες τις δυσκολίες που λες, αλλά δεν θεώρησα ότι πρέπει να τις αναφέρω διότι όταν ενας ανθρωπος προσπαθει να αλλάξει κάτι, κοιτάει το τι μπορει να κανει και ποια ειναι τα περιθωρια βελτιώσης, αν σκεφτεσαι το ποσο δυσκολο ειναι κολλάς. Αυτό που πιστευω είναι ότι σε κανεναν δεν αξιζει να ειναι μόνος και θεωρώ ότι όλοι μας όταν ξερουμε ότι ένα ατομο στην δουλεια, στην σχολη, στον συλλογο που πάμε, στην πολυκατοικία , περναει μοναξιες μπορουμε να του προσφερουμε την παρεα μας. Μπορει αυτος ο ανθρωπος να ειναι φανταστικος φίλος. Έχω εναν πολυ καλο φίλο, με βοηθαει, τον βοηθαω , με ξελασπώνει οταν εχω προβλημα, γελαμε πολυ και όλοι στην παρεα, όλοι ομως τον συμπαθουν. Αν δεν του μιλαγα οταν εβλεπα μονο του και αν δεν επέμενα, δεν θα ειχαμε γνωριστει. Για αυτο προτρεπω όσους μπορουν να κανουν αντιστοιχες κινησεις, ποτε δεν ξερεις μπορει να πετας την ευακαιρια για παρεα με αξιολογα ατομα.

Μπράβο σου τότε αγαπητή Wanderlust2 για την εξομολόγηση. Γι' αυτό έγραψα ότι το άτομο που έγραψε την εξομολόγηση είναι καλό κι ευαίσθητο σε θέματα μοναξιάς. Σχετικά με αυτό που λες: Μπορει αυτος ο ανθρωπος να ειναι φανταστικος φίλος. Έχω εναν πολυ καλο φίλο, με βοηθαει, τον βοηθαω , με ξελασπώνει οταν εχω προβλημα, γελαμε πολυ και όλοι στην παρεα, όλοι ομως τον συμπαθουν. Αν δεν του μιλαγα οταν εβλεπα μονο του και αν δεν επέμενα, δεν θα ειχαμε γνωριστει. Πηγή: www.lifo.grΜπράβο που του μίλησες του ανθρώπου που είδες μόνο και γίνατε φίλοι. Θερμά συγχαρητήρια και για την προτροπή σου. Δεν συμβαίνει συχνά όμως. Συνήθως όταν οι άνθρωποι βλέπουν κάποιον μόνο ή μόνη σκέφτονται << άσε τον μόνο στη μοναξιά του>>.Υπάρχουν και λαμπρές εξαιρέσεις βέβαια, που όντως μιλάνε στους άλλους. Εσύ, ας πούμε, φαίνεται ότι είσαι μια εξαίρεση όπως και άλλοι άνθρωποι που γνώρισα κατά καιρούς και μιλήσαμε και χαρήκαμε κι επικοινωνήσαμε κι όλα καλά.Κι ακόμα μού συμβαίνει. Σπάνια αλλά μού συμβαίνει και χαίρομαι αφάνταστα πολύ όταν επικοινωνώ με τα υπόλοιπα ανθρώπινα όντα. Είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε σε κάποια συζήτηση, δε με νοιάζει. Αρκεί που επικοινωνούμε.Αλλά δεν το κάνουν πολλοί άνθρωποι αυτό, εννοώ την προσέγγιση. Συνήθως θεωρούν πως οι μόνοι αξίζουν τη μοναξιά τους και δεν λένε ούτε ένα γειά στους μόνους ανθρώπους. Κι εγώ δειλιάζω να πλησιάσω αλλά τα τελευταία χρόνια κάνω προσπάθειες να το κόψω αυτό, οπότε ένα γειά λέω όταν βλέπω μόνους ανθρώπους. Κι ανάλογα το πώς θα αντιδράσει ο άλλος, συνεχίζω την κουβέντα ή απομακρύνομαι αν δω ότι δεν έχει διάθεση ο άλλος.Τέλος, είναι αλήθεια πολύ εύκολο να γνωρίσεις ανθρώπους κάνοντας συγκεκριμένες δραστηριότητες, κυρίως αθλητισμό ή χορό ή διάφορα πράγματα ανάλογου ύφους.Αυτό είναι μια αντικειμενική αλήθεια, μια πραγματικότητα που βλέπω γύρω μου.Αν όμως μια ζωή δεν ενδιαφέρεσαι για τέτοιες δραστηριότητες σαν κι αυτές που ανέφερα παραπάνω και σου αρέσουν πιο μοναχικά πράγματα, όπως π.χ. θέατρο, σινεμά, συναυλίες, συγγραφή, διάβασμα τότε είναι ΑΚΟΜΑ πιο δύσκολο να γνωρίσεις ανθρώπους. Το βλέπω και από μένα και από ανθρώπους που έχω γνωρίσει κι έχουμε κοινά γούστα και το έχουμε συζητήσει.Να σου δώσω ένα παράδειγμα πάνω σε αυτό. Ένα παράδειγμα απλό, καθημερινό, σημερινό.Σήμερα το βράδυ κάποια άτομα γυρνώντας από αθλητικές προπονήσεις ή από γυμναστήρια ή από σχολές χορού και τέτοιες δραστηριότητες ίσως γίνουν φίλοι, ίσως βάλουν τις βάσεις για μια μελλοντική φιλία. Γιατί θα έχουν γνωριστεί μέσα από αυτές τις δραστηριότητες.Ενώ άνθρωποι σαν και μένα, ας πούμε, που θα βγούμε για να πάμε στις έντεκα το βράδυ σε προβολή ταινίας στο Γκάζι, μια μοναχική δραστηριότητα, μόνοι μας θα πάμε, μόνοι μας θα γυρίσουμε.Δεν πρόκειται να γνωρίσουμε κανέναν. Όσοι πάνε θα είναι εκεί με τις παρέες τους και κάπου ανάμεσά τους σε μιαγωνιά θα είναι σε κάποιες καρέκλες και οι μόνοι θεατές, εμείς δηλαδή. Άσε που στις συγκεκριμένες προβολές δεν έχω πετύχει ποτέ και πολλούς μόνους ή μόνες, ένας-δυο και αν...Θα τελειώσει η ταινία κι ο καθένας θα πάρει το δρόμο του.Τέλος πάντων. Πολύ ωραία η εξομολόγησή σου, Wanderlust2, να είσαι καλά.