ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από όταν ήμουν παιδί, είχα ένα όνειρο: Να αποκτήσω τον τρόπο ζωής που θα εμπεριείχε πολλούς στόχους προς επίτευξη, ελευθερία, ανεξαρτησία, επιτυχία, δύναμη, επικοινωνία.Την αγάπη την θεωρούσα δεδομένη.Βλέπετε, υπήρχε γύρω μου πολλή αγάπη, στην αυθεντική, απλή και αθώα μορφή της, ήταν δυνατόν να της ξεφύγω εγώ;Μεγαλώνοντας, διαπίστωσα ότι δεν είναι όλος ο κόσμος όπως ήταν ο μικρόκοσμος μου ως παιδί.Δεν ήταν όλοι οι άνθρωποι αγαπημένοι, υπήρχαν συμφέροντα που έσβηναν τα συναισθήματα δοτικότητας και αλληλεγγύης, υπήρχαν γούστα των μεν, γούστα των δε, απόψεις της μίας πλευράς και απόψεις της άλλης, οι άνθρωποι δεν δένονταν έτσι απλά, έπρεπε να βρουν τρόπους να συνυπάρξουν αποδεχόμενοι το διαφορετικό.Γνώρισα και ανθρώπους που έψαχναν το ίδιο με εκείνους. Δεν το βρήκαν ακόμα, γιατί δεν υπάρχει.Κατά την δική μου πάντα άποψη, αγάπη είναι να μαθαίνεις να είσαι εκεί για τον άλλον.Να γνωρίζεις τις παραξενιές και τις παρανοήσεις του και εκείνος τις δικές σου, ακόμα και να μαλώνετε για αυτές,όμως ποτέ, μα ποτέ, να μην σβήνετε τις καλές σας στιγμές στον βωμό των διαφοροποιήσεών σας.Είσαι ικανός να αγαπήσεις, όταν ξέρεις να χτίζεις συναισθηματικούς δεσμούς που μπορούν να κρατήσουν. Η αγάπη, δεν είναι κάτι το ατομικό. Ναι, ισχύει το ότι οφείλουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας και να τον υποστηρίζουμε γιατί μια ζωή με αυτόν θα πορευόμαστε, όμως, το νόημα δεν βρίσκεται στο να σταματάμε εκεί.Ο καθένας στην ζωή του έχει στόχους και επιδιώξεις και με το να τους κατακτά αισθάνεται πλήρης και επιτυχημένος. Και είναι υπέροχο το να κάνεις το παιδικό σου όνειρο πραγματικότητα, με το να ζεις την ζωή σου ακριβώς όπως επιθυμείς και να προσπαθείς συνέχεια για το καλύτερο.Η ζωή ωστόσο έχει και τα σκαμπανεβάσματά της, κανείς δεν περπάτησε σε δρόμο με ροδοπέταλα, έτοιμα στρωμένο.Τί γίνεται τότε;Ποιός από εμάς είναι τόσο δυνατός ώστε να αντέχει χωρίς μια αγκαλιά, μια καλή κουβέντα, έναν άνθρωπο που γνωρίζονται καλά και, παρά τους διαπληκτισμούς, είναι εκεί για να μοιράζονται τα καλά αλλά και τα άσχημα;Ναι αλλά, τί γίνεται όταν προκύπτουν τα συνηθισμένα καθημερινά προβλήματα που μάς αποσυντονίζουν από την προσπάθειά μας να ανταπεξέλθουμε στους στόχους μας;Το να προσπαθείς να συνυπάρξεις και να συμπορευτείς με ανθρώπους διαφορετικούς, δεν είναι και ό,τι πιο εύκολο.Υπάρχουν 2 λύσεις στην περίπτωση αυτή:1.Να φύγεις και να επικεντρωθείς σε αυτό που θες και μόνο σε αυτό.2.Να μάθεις να αγαπάς.Από μικρό παιδί αυτό που ήθελα ήταν να έχω μια ζωή γεμάτη επιτυχίες,πραγματοποιημένα όνειρα και εκπληρωμένες επιθυμίες.Μεγαλώνοντας κατάλαβα πως όλα αυτά δεν έχουν τελικά και τόση αξία, όταν δεν μαθαίνεις να αγαπάς,ώστε να μοιραστείς τις επιτυχίες σου με έναν άνθρωπο που σού κρατάει το χέρι και να κλάψεις για τις αποτυχίες σου σε μία ζεστή αγκαλιά.Κανείς δεν είπε ότι η αγάπη είναι εύκολο να κατακτηθεί και πόσο μάλλον, να διαρκέσει.Προσπάθεια.Αυτή είναι η λέξη κλειδί.Όπως για τους στόχους,έτσι και για την αγάπη, πρέπει συνεχώς να προσπαθείς. Και να θες.Και όταν πέφτεις να ξανασηκώνεσαι.Αν το καλοσκεφτείς, η αγάπη είναι ακριβώς σαν τα όνειρα: Τίποτα δεν είναι δεδομένο, χρειάζεται συνεχής προσπάθεια, οι αποτυχίες είναι στο πρόγραμμα, αλλά τελικά, αυτό που σε κρατά εκεί,είναι η θέληση, το να ονειρεύεσαι και το να μην τα παρατάς.Και το να μαθαίνεις να αντέχεις.Τους άλλους ανθρώπους,τις διαφωνίες,το διαφορετικό.Η αγάπη, ξεπερνά την εκπλήρωση ατομικών αναγκών, ουσιαστικά σε κάνει να ξεπερνάς τον εαυτό σου, τον εγωισμό σου και να μαθαίνεις να νοιάζεσαι.Και για όσους ισχυρίζονται πως κάτι τέτοιο δεν υπάρχει και πως τα πάντα έχουν αρχή και τέλος, δεν έχουν προσπαθήσει πραγματικά,ή, δεν έχουν βρει ανθρώπους που να θέλουν να προσπαθήσουν μαζί τους.Εγώ την βίωσα ως παιδί την αγάπη, και την βλέπω ως κάτι φυσικό, αλλά όχι πια δεδομένο.Τίποτα δεν είναι δεδομένο.