25.4.2015 | 19:52
*αγάπη...
Είδα φωτογραφία σου από τα εγκαίνια.Έκοψες τα μαλάκια σου. Μου φάνηκες λυπημένος.Πόσο θα ΄θελα να μπορούσα να σε έχω στην αγκαλιά μου. Να σου δώσω όση αγάπη δεν πήρες σε όλη σου τη ζωή.. Πόσο θα ΄θελα να χωθώ στην αγκαλιά σου για πάντα.Να γίνεις "δικός" μου και να σου δηλώσω "υποταγή".Να σε σώσω και να με σώσεις.Μετά από όλα όσα έγιναν κατάλαβα ότι ούτε θυμό έχω μέσα μου, ούτε μπορώ να σβήσω με την λογική ότι αισθάνομαι για ΄σένα. Ξέρω, ξέρω, εσύ με καταδίκασες στην ανυπαρξία παρόλο που ήξερες πως δεν θα σε ενοχλούσα ξανά. Πιθανώς να ήθελες να με προσβάλεις και να με κάνεις να πονέσω, πιθανώς να με έχεις απλά χεσμένη. Όταν νιώθω όμως την αγάπη να αναβλύζει από το στήθος μου για σένα δεν μπορώ παρά να σεβαστώ με δέος το μεγαλείο της. -Ευτυχώς ειμαι ικανή να ζώ τον έρωτα μεσα στο κεφάλι μου για οσο κρατήσει.. Θα έρθει και η ώρα που όλα θα ξεθυμάνουν, η ζωή θα προχωρήσει κι εσύ θα γίνεις άλλη μια θολή ανάμνηση.-Απλά, δεν το περίμενα πως μετά από τόσο "αγώνα" να σε ξεπεράσω, είμαι ακομη ερωτευμένη μαζί σου και σε θέλω τόσο πολύ...