ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 19 χρόνων. Από μικρή ωρίμασα γρήγορα είναι η αλήθεια, λόγω καταστάσεων, λόγω πολλών, σε κάποια πράγματα πάντα. Έχω σχέση λοιπον, με ένα αγόρι το οποίο αγαπάω, και θέλω να τονίσω αυτό, αυτήν την λέξη, που πλέον γίνεται κατάχρηση της, επειδή δεν μπορούμε να επιλέξουμε το σωστό ρήμα για να πούμε στον άλλον. Νιώθω ότι τον αγαπάω, δεν μπορώ να χαρακτηρίσω τι υπάρχει μέσα σε αυτή την λέξη και ξέρω ότι τον αγαπάω, αλλά τον αγαπάω. Εκείνος όμως δεν νιώθω ότι με αγαπάει, με θέλει, είναι ερωτευμένος αλλά δεν με αγαπάει. Εννοείται πως λέει ότι με αγαπάει, και ίσως να το πιστευει αλλά δεν με αγαπάει, και το δείχνει στις πράξεις του ότι δεν με αγαπάει. Δεν θέλω να δώσω παραδείγματα δεν το γράφω για να βγω η σωστή και εκείνος ο λαθος, το γράφω επειδή το ένιωσα. Ένιωσα την αγάπη και ας με πλήγωσε η κατάληξη, που καποτε πρέπει να συνειδητοποιήσω και να τρέξω μακρια του. Απλα, σήμερα σκεφτόμουν πως αγαπάω αληθινά, και είναι περα για περα αληθινά, που με τρόμαξε γιατί μπορεί να μην το νιωσει αυτό ποτε κανεις για εμένα. Δεν μαρεσει αυτός ο κόσμος και δεν αγαπάνε όλοι το ίδιο, η μάλλον, δεν αγαπάνε, εκμεταλλεύονται, υποκρίνονται και καποτε χάνονται. Αγαπησα αληθινά ένα άτομο που δεν μου το ανταπέδωσε ούτε λίγο, εγώ όμως το αγάπησα και ήταν όλο τόσο καθαρό, αγνο. Ελπίζω κάποια στιγμή να με αγαπησει και εμένα κάποιος, αγνά και αληθινά, με μάτια μόνο για εμένα και εγώ μόνο για εκείνον.