25.2.2016 | 22:57
Αγάπη μου, κουράστηκα.
Δε θέλω να σου βάλω το μαχαίρι στο λαιμό, ή έτσι ή φεύγω, δε θέλω να κάνω σαν κι εσένα. Θέλω να ελπίζω ότι θα ανταποκριθείς σε μια ήρεμη προσέγγιση. Θέλω να μιλήσουμε σοβαρά. Να μου εξηγήσεις τους λόγους που συμπεριφέρεσαι έτσι και πώς γίνεται να μη σου έλειψα καθόλου όλα αυτά τα χρόνια, ώστε να μη θες να με συναντήσεις. Θέλω να συναντηθούμε, είτε εδώ είτε όπου θες, μπορώ να πάρω το πρώτο αεροπλάνο και να έρθω, θα βρω τρόπο, αλλά θέλω επιτέλους να βάλεις ένα τέλος στην εσωτερική μου αγωνία. Μου λείπεις αλλά δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο έτσι, αν δεν κάτσεις να συζητήσουμε, να βρούμε μια λύση για όλα όσα θέλουμε και ονειρευόμαστε, θα αποστασιοποιηθώ για να διαφυλάξω τον εαυτό μου. Δε θέλω να σταματήσω να σου δείχνω τα συναισθήματά μου αλλά, αν δε μου δείξεις πρόθεση αλλαγής, θα προσπαθήσω να επιβληθώ πάνω τους. Είσαι όλος μου ο κόσμος, θα ήταν λυπηρό να γίνεις ένα μικρό κομματάκι της ζωής μου αλλά ίσως τελικά να είναι η μόνη σανίδα σωτηρίας μου. :(